IBPB3/423-130/07/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 11 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na podstawie paragonów zaopatrzonych na odwrocie w dane określające nazwę, adres nabywcy oraz podpis osoby ponoszącej wydatek i osoby sprzedającej dany towar, a także w przypadku paliwa - w numer rejestracyjny samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na podstawie paragonów zaopatrzonych na odwrocie w dane określające nazwę, adres nabywcy oraz podpis osoby ponoszącej wydatek i osoby sprzedającej dany towar, a także w przypadku paliwa - w numer rejestracyjny samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka posiada zarejestrowane w Rumunii przedstawicielstwo. Przedstawicielstwo to będzie zatrudniać w Rumunii przedstawicieli handlowych. Przedmiotem działalności przedstawicielstwa będzie wspieranie działalności Spółki, poprzez czynności badawcze i wspomagające rozwój kontraktów zawartych z partnerami z Rumunii. Przedstawicielstwo nie będzie rozwijać działalności gospodarczej we własnym imieniu. Zatrudnieni przez przedstawicielstwo przedstawiciele handlowi nie będą posiadali uprawnień do zawierania umów handlowych na rzecz Spółki, a ich działalność będzie ograniczona do przedmiotu działalności przedstawicielstwa. Przedstawiciele nie będą także uprawnieni do negocjowania w imieniu Spółki umów z kontrahentami z Rumunii, ich zadaniem będzie przede wszystkim nawiązywanie kontaktów z potencjalnymi kontrahentami.

Przedstawicielstwo ponosi wydatki na bieżące funkcjonowanie Przedstawicielstwa. Są to m.in. wydatki związane z zakupem środków czystości, zakupem materiałów biurowych oraz z zakupem paliwa do samochodu służbowego sfinansowanego ze środków Spółki. Według ustawodawstwa rumuńskiego, za zakup paliwa oraz w przypadku zakupu pozostałych towarów (środki czystości, materiały biurowe), których jednorazowo nie przekracza równowartości 100 RON, Przedstawicielstwo nie ma możliwości otrzymania faktur VAT, więc wydatki te dokumentowane są za pomocą paragonów.

W związku z powyższym zadano następująca pytanie:

Czy jeżeli paragon zostanie zaopatrzony na odwrocie w dane określające nazwę oraz adres nabywcy oraz podpis osoby ponoszącej wydatek i osoby sprzedającej dany towar, a także w przypadku paliwa - w numer rejestracyjny samochodu, to czy będzie można paragon ten traktować jako dowód księgowy dokumentujący poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodu i czy w związku z tym powyższy wydatek może zostać zaliczony w koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Podstawą opodatkowania Spółki są więc zarówno dochody osiągane w kraju, jak i dochody osiągane za zagranicą, w tym dochody Spółki osiągane w Rumunii za pośrednictwem przedstawicielstwa. Dodatkowo, art. 7 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Natomiast dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p.).

W świetle art. 5 ust. 5 polsko - rumuńskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania działalność przedstawicieli w Rumunii nie stanowi dla Spółki zakładu. Tylko bowiem w sytuacji, gdy przedstawiciel posiadałby i zwykle wykonywałby pełnomocnictwo do zawierania w Rumunii umów w imieniu Spółki, jego działalność mogłaby zostać uznana za zakład. W przypadku Spółki natomiast przedstawiciele nie zostaną umocowani do zawierania w Rumunii umów w imieniu Spółki. Przy czym, zgodnie z Komentarzem do Modelu Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku przyjąć należy, że uprawnienia do podpisywania umów muszą obejmować umowy dotyczące operacji stanowiących istotę działalności przedsiębiorstwa; tylko wtedy można uznać, iż działalność przedstawiciela stanowi zakład zagraniczny. W związku z czym nie będzie wystarczające uprawnienie przedstawiciela do współdziałania z przedstawicielstwem na rzecz Spółki lub uprawnienie przedstawiciela do podpisywania w imieniu Spółki umów mających związek wyłącznie z operacjami wewnętrznymi. Ponadto zgodnie z powyższym Komentarzem tylko osoba posiadająca uprawnienia do negocjowania wszelkich elementów i szczegółów umów w sposób wiążący przedsiębiorstwo może być uważana za osobę wykonującą "uprawnienia" w tym państwie, chociażby umowę podpisała inna osoba. W stanie faktycznym natomiast przedstawiciele nie będą umocowani do negocjacji umów, dlatego też nie stanowią oni dla Spółki zakładu.Biorąc pod uwagę powyższe, zyski Spółki osiągane w Rumunii będą zdaniem wnioskodawcy podlegały opodatkowaniu jedynie w Polsce. W rezultacie koszty i przychody Spółki odpowiednio ponoszone i osiągane w Rumunii podlegają łączeniu z innymi przychodami i kosztami Spółki. Tym samym Spółka ma prawo na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. uwzględnić w swoim rozliczeniu koszty poniesione przez Przedstawicielstwo związane z zakupem materiałów biurowych, środków czystości czy też z zakupem paliwa do służbowego samochodu, ma to bowiem na celu osiągnięcie przychodu.

Aby wydatek mógł być zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodu, musi być należycie udokumentowany. Zgodnie z brzmieniem art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jako dowód poniesienia kosztu należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Z tego też powodu, zdaniem wnioskodawcy, z racji tego, iż na podstawie ustawodawstwa rumuńskiego nie ma możliwości uzyskania przez Przedstawicielstwo faktury VAT na zakupione paliwo oraz za towary o wartości niższej niż 1000 RON należy posłużyć się wszelkimi dostępnymi dowodami zastępującymi fakturę. Według wnioskodawcy, takim dowodem zastępczym może być paragon uzyskany od sprzedawcy, jeśli będzie zaopatrzony na odwrocie w dane określające nazwę i adres nabywcy oraz podpisy osoby ponoszącej wydatek oraz osoby sprzedającej, a w przypadku paliwa również w numer rejestracyjny samochodu. Wynika to z art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym w razie uzasadnionego braku odpowiedniego dowodu księgowego i przy braku opodatkowania przedmiotu polskim podatkiem od towarów i usług, istnieje możliwość przedstawienia zastępczego dowodu księgowego.

Ponieważ, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości otrzymania przez przedsiębiorstwo faktury VAT, a przedmiot dokumentacji nie jest objęty polskim podatkiem od towarów i usług (zakupy dokonywane są w Rumunii), za zastępczy dowód księgowy należy uznać paragon, zawierający najważniejsze dane stron transakcji. Potwierdzenie powyższego stanowiska można znaleźć między innymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 kwietnia 2006 r. (sygn. I SA/Łd 1022/05). Zgodnie z nim, za nieprawidłowe uznano stanowisko, zgodnie z którym wymaga się spełnienia przez przedstawiony dowód poniesienia kosztu, wszystkich wymogów zawartych w ustawie o rachunkowości (dotyczących dowodu księgowego - art. 20 ust. 2). W takiej sytuacji organ podatkowy powinien ustalić wartość wydatków każdym innym dowodem, mając oczywiście na uwadze treść art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Reasumując - zdaniem wnioskodawcy, paragon, który zostanie na odwrocie zaopatrzony w dane określające nazwę oraz adres nabywcy oraz podpis osoby ponoszącej wydatek i sprzedawcy, a w przypadku paliwa - w numer rejestracyjny samochodu można traktować jako dowód księgowy dokumentujący poniesienie wydatku i na jego podstawie powyższy wydatek może zostać zaliczony w koszty uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu może być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 tej ustawy. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

* powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów,

* istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem, a uzyskanym przychodem,

* właściwego udokumentowania tego wydatku; przy czym przesłanki te musza być spełnione łącznie.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Przedstawicielstwo Spółki znajdujące się w Rumunii ponosi wydatki, ale aby wydatki te mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów Spółki, muszą być udokumentowane w sposób określony przepisami prawa polskiego. Zgodnie z art. 9 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. W przypadku Spółki tymi odrębnymi przepisami jest ustawa z 29 września 2004 r. o rachunkowości (Dz. U. Z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Jednostki, mają obowiązek stosowania w zakresie udokumentowania operacji gospodarczych, podlegających ewidencji w księgach rachunkowych przepisów art. 20 do 22 ww. ustawy o rachunkowości, stanowiących m.in., iż: podstawą dokonania zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane "dowodami źródłowymi" (art. 20 ust. 2), które muszą zawierać co najmniej dane określone szczegółowo w art. 21. Jednym z rodzajów dowodów źródłowych są dowody zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów (art. 20 ust. 2 pkt 1), tj, np. rachunki i faktury za zakupione towary (usługi). Dowody księgowe (m.in. otrzymane od kontrahentów) stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej stanowią podstawę zapisów w księgach rachunkowych (art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Wobec tego paragon może być również kwalifikowany do tej grupy dokumentów, bowiem jest to zewnętrzny dowód obcy otrzymany od kontrahenta.

Jednak by paragony mogły stanowić podstawę zapisu w księgach rachunkowych, dowody te powinny być zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują kompletne, wolne od błędów rachunkowych oraz zawierające co najmniej dane określone w art. 21 ustawy o rachunkowości, a mianowicie:

Jednostka może nie umieszczać danych, o których mowa wyżej w pkt 5 i 6, czyli m.in. podpisu wystawcy dowodu, w sytuacji gdy wynika to z odrębnych przepisów lub techniki udokumentowania zapisów księgowych.Ponadto dowód księgowy opiewający, na waluty obce powinien dodatkowo zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz w oparciu o obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, iż paragony zaopatrzone dodatkowo na odwrocie w dane określające nazwę oraz adres nabywcy, a także podpis osoby ponoszącej wydatek i osoby sprzedającej dany towar, cel w jakim opłatę poniesiono, a także w przypadku paliwa - w numer rejestracyjny samochodu i będą zawierały przeliczenie wartości wykazanej waluty na walutę polską - wówczas mogą stanowić podstawę zapisu w księgach rachunkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.