IBPB2/436-8/08/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 15 stycznia 2008 r.) uzupełnionym w dniu 3 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki. Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 21 lutego 2008 r. Znak: IBPP1/443-87/08/PK IBPB2/436-8/08/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 3 marca 2008 r. poprzez dokonanie dodatkowej wpłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem dominującym w grupie kapitałowej. Przedmiotem działalności Spółki, zgodnie z umową Spółki jest m.in. pośrednictwo finansowe pozostałe, pośrednictwo pieniężne pozostałe, działalność pomocnicza finansowa. Spółka zajmuje się udzielaniem pożyczek. W dniu 9 stycznia 2007 r. wnioskodawca udzielił pożyczki osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umowa pożyczki pomiędzy wnioskodawcą (jako pożyczkodawcą) a osobą fizyczną (jako pożyczkobiorcą) podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem wnioskodawcy w myśl art. 1 ust. 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a jej dokonanie co do zasady powoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie powołanego aktu (art. 3 ust. 1 ww. ustawy). Jednak przy ustalaniu istnienia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych istotne jest ustalenie jakie skutki podatkowe wywołuje dokonanie tej czynności w podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Świadczeniem usług w myśl art. 8 ust. 1 tejże ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 powołanej ustawy. Udzielenie pożyczki pieniężnej zaliczane jest do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku VAT usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy VAT. W poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego (w tym udzielanie pożyczek), sklasyfikowane według PKWiU do sekcji J ex (65-67) z wyłączeniami. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami tego podatku są osoby prawne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 tejże ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. W świetle powyższego stwierdzić należy, że udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, należy identyfikować i zaliczyć do działalności jednostki, a więc uznać, że rodzi obowiązek w podatku VAT.

Jeżeli zatem spółka udzielając pożyczki oprocentowanej, czyli o charakterze odpłatnym, wykonuje działalność usługową określoną w PKWiU w grupowaniu 65.22.10-00.90 "usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym", a tego rodzaju działalność mieści się w definicji działalności gospodarczej zamieszczonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to udzielenie tego rodzaju pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o VAT, z tym, że usługi te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W przypadku zatem udzielania przez wnioskodawcę - podatnika VAT oprocentowanej pożyczki pieniężnej innym podmiotom, tj. świadczenia usługi finansowej zwolnionej z podatku VAT, czynność taka nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Według wnioskodawcy stwierdzić należy, że w opisanym w zapytaniu stanie faktycznym wystąpiły przesłanki uzasadniające zastosowanie przewidzianego w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyłączenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki. Jednakże zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy podatkowi temu nie podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Odnosząc się do stanowiska przedstawionego we wniosku stwierdzającego, że umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, czynnikiem decydującym czy przedmiotowa umowa pożyczki korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o tym podatku jest zatem stwierdzenie czy z tytułu zawarcia tej konkretnej umowy pożyczki którakolwiek ze stron umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada w zakresie swej działalności udzielanie pożyczek w ramach usług pośrednictwa finansowego. W tym zakresie, zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, korzysta on ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Organ podatkowy nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji czy czynność umowy pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. Jeżeli zatem usługa udzielonej przez wnioskodawcę pożyczki - w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zostanie uznana za podlegającą zwolnieniu od tego podatku, pożyczka ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie organ podatkowy nadmienia, iż w myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę, nie zaś na pożyczkodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.