IBPB2/436-74/07/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie sposobu opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki. Z uwagi na braki formalne wniosku polegające na zaznaczeniu w nim dwóch zdarzeń przyszłych (podatków) tj. podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług przy jednoczesnym uiszczeniu opłaty w kwocie odpowiadającej jednemu zdarzeniu przyszłemu, pismem z dnia 20 lutego 2008 r. Znak: IBPB2/436-74/07/MZ, IBPP1/443-595/07/AS wezwano do ich uzupełnienia. Zgodnie z pouczeniem zawartym w ww. piśmie w przypadku braku odpowiedzi na wezwanie i nie uiszczenia dodatkowej opłaty w wyznaczonym terminie, wniosek miał podlegać rozpatrzeniu w zakresie jednego stanu faktycznego, tj. w podatku od czynności cywilnoprawnych, natomiast w pozostałej części, tj. w zakresie podatku od towarów i usług, stosownie do przepisu art. 14g § 2 Ordynacji podatkowej miał być pozostawiony bez rozpatrzenia. Ponieważ w wyznaczonym terminie 7 dni od dnia doręczenia ww. pisma nie uzupełniono wniosku, wniosek ten podlega rozpatrzeniu wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć z innym przedsiębiorcą, w żaden sposób z nim nie powiązanym, umowę pożyczki, w której wnioskodawca byłby pożyczkobiorcą. Pożyczkodawca - osoba prawna, podatnik VAT- ma w swoim przedmiocie działalności zapis "pozostałe pośrednictwo finansowe" oraz "usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym". Pożyczkodawca udziela pożyczek również innym podmiotom. Pożyczka udzielona wnioskodawcy byłaby oprocentowana a na kwotę comiesięcznych odsetek pożyczkodawca wystawiałby faktury VAT, w których wykazywałby zwolnienie od podatku VAT. Wątpliwości wnioskodawcy budzi m.in. zasadność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od udzielonej pożyczki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wnioskodawca jako pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, czy też nie ma takiego obowiązku.

Zdaniem wnioskodawcy nie ma on jako pożyczkobiorca obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od pożyczki udzielonej mu przez przedsiębiorcę, który w zakresie swojej działalności posiada zapisy o pośrednictwie finansowym oraz usługach udzielania pożyczek i jest podatnikiem podatku od towarów i usług zwłaszcza, że pożyczkodawca udziela pożyczek nie jednorazowo, a w sposób częstotliwy - w ramach działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki. W myśl art. 4 pkt 7 tej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. Ponieważ w ww. ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)

W myśl art. 720 Kodeksu cywilnego dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Z treści cytowanego przepisu wynika, że samo bycie podatnikiem od towarów i usług przez jedną ze stron czynności nie wystarczy aby dana czynność zawarta przez podatnika tego podatku korzystała z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W każdym przypadku należy badać czy z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jedna ze stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z podatkutego jest zwolniona.

Odnosząc się do stanowiska przedstawionego we wniosku stwierdzającego, że wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od pożyczki udzielonej mu przez przedsiębiorcę będącego podatnikiem podatku od towarów i usług i udzielającego pożyczek w sposób częstotliwy - w ramach działalności gospodarczej, należy wyjaśnić, że jeżeli pożyczkodawca jako strona zawartej z wnioskodawcą umowy pożyczki z tytułu dokonania tej czynności będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) to stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe i przedmiotowa umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Czynnikiem decydującym czy przedmiotowa pożyczka będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o tym podatku jest zatem stwierdzenie czy z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki którakolwiek ze stron tej umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Tutejszy organ podatkowy - zgodnie z przyjętym zakresem wniosku - nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji, czy czynność umowy pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. Jeżeli zatem usługa udzielonej wnioskodawcy pożyczki - w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - zostanie uznana za podlegającą zwolnieniu od tego podatku, pożyczka ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.