IBPB2/436-68/08/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani... przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 marca 2008 r.) uzupełnionym w dniu 21 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie powstania obowiązku zapłaty podatku od umowy sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego wraz z niezakończoną budową budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie powstania obowiązku zapłaty podatku od umowy sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego wraz z niezakończoną budową budynku.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 12 maja 2008 r. Znak: IBPP1/443-378/08/JP IBPB2/436-68/08/MZ IBPB2/415-619/08/MM wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 21 maja 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w drodze spadku po zmarłym w dniu 11 sierpnia 2003 r. ojcu, stała się współwłaścicielką #188; części prawa użytkowania wieczystego działki nr 21/16, na której była realizowana inwestycja budowlana pod postacią budynku usługowo-handlowego. Współwłaścicielką prawa w #189; części przed śmiercią ojca była matka wnioskodawczyni. Rodzice do chwili śmierci ojca wspólnie prowadzili działalność gospodarczą i budowa ww. obiektu była ich wspólnym zamierzeniem biznesowym. Wnioskodawczyni nie była nigdy wspólnikiem swoich rodziców w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Podatnikiem podatku od towarów i usług była matka wnioskodawczyni, która korzystała z możliwości odliczenia podatku naliczonego w ramach prowadzonej inwestycji. Budowa ww. obiektu rozpoczęła się w 1999 r. i do chwili obecnej nie została zakończona. W trakcie sprzedaży dziennik budowy został przekazany osobie kupującej, gdyż budynek stanowił obiekt w budowie i nigdy nie został oddany do użytku.

Wnioskodawczyni swój udział w ww. nieruchomości zbyła w dniu 6 listopada 2007 r. na mocy umowy sprzedaży. Od 2005 r. wnioskodawczyni prowadzi własną działalność gospodarczą - gabinet lekarski i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie ma tym samym możliwości odliczania podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym zaistniał względem wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem wnioskodawczyni w opisanym stanie faktycznym powstał obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Rzeczami w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) są tylko przedmioty materialne. Rzeczy dzielą się na nieruchomości (grunty, budynki oraz części budynków tzw. nieruchomości lokalowe) i na rzeczy ruchome. Przedmiotami sprzedaży w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy np. prawo wieczystego użytkowania, nakłady poczynione na rzecz. Umowa przenosząca udział w prawie użytkowania wieczystego winna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 237 w związku z art. 158 Kodeksu cywilnego).

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W przypadku umów sprzedaży zawartych w formie aktu notarialnego płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych jest notariusz. W myśl art. 10 ust. 2 tej ustawy podatek obliczany jest przez notariusza i płatny w kancelarii. Notariusz obowiązany jest uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. wnioskodawczyni zbyła udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu i nakłady poczynione na gruncie w postaci niezakończonej budowy budynku usługowo-handlowego.

Reasumując, obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od zawartej w dniu 6 listopada 2007 r. umowy sprzedaży nie ciążył na wnioskodawczyni, która była stroną sprzedającą prawa. Obowiązek zapłaty podatku obciążał stronę kupującą i podatek ten winien zostać pobrany przez notariusza przy zawieraniu umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.