IBPB2/436-68/07/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 grudnia 2007 r.), uzupełnionym w dniu 11 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki. Ww. wniosek po wezwaniu z dnia 7 stycznia 2008 r. Znak: IBPP2/443-349/07/WN IBPB2/436-68/07/MZ został uzupełniony za pismem z dnia 10 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 11 stycznia 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w związku z prowadzoną przez siebie działalnością będzie pozyskiwać zewnętrzne źródła finansowania i będzie zaciągać pożyczki od podmiotów zagranicznych. Od zaciągniętych pożyczek naliczane będą odsetki. W zależności od ustaleń w poszczególnych umowach naliczenie odsetek może następować za określone okresy (np. miesięcznie, rocznie) lub na koniec trwania umowy pożyczki, tj. w momencie spłaty kwoty pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowa pożyczki zawarta przez wnioskodawcę nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega czynność cywilnoprawna, której przedmiotem jest zawarcie umowy pożyczki. Niemniej jednak w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 68 z 2007 r., poz. 450 z późn. zm.) nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Mając powyższe na uwadze wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle regulacji w zakresie VAT, w myśl których wnioskodawca będąc podatnikiem VAT z tytułu nabycia usług finansowych polegających na udzieleniu pożyczki, zobowiązany będzie do rozliczenia importu usług zwolnionych z VAT w Polsce, w przypadku zawieranych przez wnioskodawcę umów pożyczek z podmiotami zagranicznymi zastosowanie znajdzie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym spełniony zostanie warunek pozwalający na uniknięcie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zawieranych przez wnioskodawcę umów pożyczek, gdyż przynajmniej jedna ze stron (wnioskodawca) z tytułu dokonania czynności cywilnoprawnej (umowa pożyczki) będzie opodatkowana VAT lub będzie z tego podatku zwolniona. Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca wskazał na postanowienia organów skarbowych w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 czerwca 2006 r. Znak: DM/436-0010/06/KN; z dnia 28 października 2005 r. Znak: 1472/SPC/436-34/05/PK oraz z dnia 9 maja 2005 r. Znak: DN/436-1/05.

W świetle powyższego w przedstawionym stanie faktycznym, czynność cywilnoprawna polegająca na zawarciu umowy pożyczki z podmiotem zagranicznym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 68 z 2007 r., poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie - Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze. W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot (pieniądze) w chwili zawarcia umowy znajdują się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są pieniądze znajdujące się za granicą umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Z treści cytowanego przepisu wynika, że samo bycie podatnikiem od towarów i usług przez jedną ze stron czynności nie wystarczy aby dana czynność zawarta przez podatnika tego podatku korzystała z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W każdym przypadku należy badać czy z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jedna ze stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z podatkutego jest zwolniona. Odnosząc się do stanowiska przedstawionego we wniosku, że uzyskana przez wnioskodawcę pożyczka nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce należy wyjaśnić, że czynnikiem decydującym czy przedmiotowa pożyczka korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o tym podatku jest stwierdzenie, czy z tytułu zawarcia tej umowy pożyczki którakolwiek ze stron tej umowy jest opodatkowana VAT lub jest z tego podatku zwolniona. Jednocześnie organ podatkowy nadmienia, iż w myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę, nie zaś na pożyczkodawcy.

Dodatkowo wyjaśnia się, że w rozumieniu art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ujęte w tej ustawie określenie VAT oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). Wobec tego podlegająca generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki zawarta przez wnioskodawcę jest wyłączona z opodatkowania tym podatkiem, o ile ustalenia wnioskodawcy poczynione na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług są prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.