IBPB2/436-184/08/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 października 2008 r.), uzupełnionym w dniu 18 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych umowy dożywocia - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych umowy dożywocia.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 12 listopada 2008 r. Znak: IBPB2/436-183/08/MZ, IBPB2/436-184/08/MCZ, IBPB2/415-1614/08/JT wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 18 listopada 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza przejąć od osoby spokrewnionej z nim w linii prostej majątek składający się z nieruchomości i gruntów rolnych na zasadzie umowy dożywocia (art. 908 i dalsze Kodeksu cywilnego). Zbywca jest właścicielem nieruchomości powyżej 5 lat. Ta forma przeniesienia bardzo odpowiada obu stronom umowy, gdyż daje zabezpieczenie bytowe stronie zbywającej nieruchomość, w zamian za przeniesienie własności osoba zbywająca otrzyma ze strony wnioskodawcy dożywotnie utrzymanie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umowa dożywocia nie kwalifikuje się do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zdaniem wnioskodawcy, na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn mamy do czynienia z opodatkowaniem m.in. nabycia praw majątkowych. Nabycie prawa majątkowego na podstawie umowy dożywocia nie posiada znamion praw majątkowych nabytych tytułami wymienionymi przez ustawodawcę w art. 1 tej ustawy. Dlatego umowa dożywocia nie kwalifikuje się do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Przepis powyższy określa przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę dożywocia z osobą spokrewnioną z nim w linii prostej, dotyczącą przeniesienia na wnioskodawcę majątku składającego się z nieruchomości i gruntów rolnych.

Umowa dożywocia uregulowana jest w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 908 § 1 Kodeksu jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Umowa dożywocia nie została wymieniona w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, co oznacza, że nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Natomiast w świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) umowa dożywocia podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec tego zawarcie przez wnioskodawcę przedmiotowej umowy dożywocia nie kwalifikuje się do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.