IBPB2/436-149/08/AA - Zapłata podatku od spadków i darowizn przy przekazaniu darowizną mieszkania na rzecz dzieci.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 13 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2008 r. do Izby Skarbowej w Warszawie Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny mieszkania. Wniosek ten w dniu 13 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przekazał do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Mieszkanie stanowiące odrębna własność, w którym wnioskodawczyni zamieszkuje i jest zameldowana wraz z dziećmi od 1994 r. zamierza przekazać w formie darowizny swoim dzieciom tj. córce i synowi. Udział w darowiźnie dla każdego stanowiłby po 50% wartości mieszkania. W mieszkaniu pozostałby syn wnioskodawczyni, który zobowiązany byłby do przekazania darowizny siostrze w formie złotówkowej na jej konto bankowe. Córka byłaby zobowiązana do przeznaczenia otrzymanej darowizny (w formie złotówkowej) na zakup mieszkania lub budowę domu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy tak sporządzony akt darowizny nie pociąga za sobą ewentualnych reperkusji finansowych np. opodatkowania bądź innych opłat z tym związanych...

Zdaniem wnioskodawczyni darowizna na rzecz dwojga dzieci nie podlega opodatkowaniu, zgodnie z przepisami dotyczącymi darowizny. Wątpliwości budzi forma przekazania - czy nie zostanie przez urząd skarbowy inaczej zakwalifikowana. Wnioskodawczyni obawia się, iż przekazanie darowizny dla córki mogłoby zostać potraktowane jako sprzedaż podlegająca opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r., Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny oraz polecenia darczyńcy.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) - do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli; jednostronnej - jako nieprzynoszącej darczyńcy żadnej korzyści. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwila złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. sprecyzowano w ustawie o podatku od spadków i darowizn, że opodatkowaniu tym podatkiem podlega również nabycie rzeczy lub praw tytułem polecenia darczyńcy. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego polecenie - przy umowach darowizny - polega na tym, że darczyńca może nałożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (art. 893 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 894 Kodeksu darczyńca, który wykonał zobowiązanie wynikające z umowy darowizny może żądać wypełnienia polecenia, chyba że ma ono wyłącznie na celu korzyść obdarowanego. Wskutek wykonania polecenia przez obdarowanego określona osoba może nabyć rzeczy lub prawa majątkowe. Na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku nabycia tytułem polecenia za zbywcę uznaje się odpowiednio darczyńcę lub spadkodawcę. W przypadku gdy darczyńca nakłada na obdarowanego tytułem polecenia obowiązek przeniesienia własności rzeczy lub przeniesienia (ustanowienia) praw na rzecz darczyńcy, za zbywcę uważa się obdarowanego. Zgodnie z art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 5 powyższej ustawy, obowiązek podatkowy przy nabyciu z polecenia darczyńcy powstaje - z chwilą wykonania polecenia. Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż darowizny po 1/2 części mieszkania dokonane na rzecz syna i córki oraz polecenie darczyńcy dotyczące przekazania kwoty pieniężnej na rzecz córki podlega zgodnie z art. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Biorąc jednak pod uwagę, że darowizna, jak i polecenie darczyńcy zostaną dokonane przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej mogą korzystać ze zwolnienia od podatku stosownie do przepisu art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przepis art. 4a ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwil nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowski Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

Reasumując stwierdza się, iż przekazanie darowizną mieszkania na rzecz dzieci oraz polecenie darczyńcy dotyczące przekazania środków pieniężnych na rzecz córki, dla stron czynności nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn przy spełnieniu warunków określonych w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.