IBPB2/436-118/08/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani M.N. przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 1 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasad opodatkowania nabycia przez zasiedzenie własności udziału w nieruchomości przez osobę będącą współwłaścicielem ułamkowej części tej nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasad opodatkowania nabyciu przez zasiedzenie własności udziału w nieruchomości przez osobę będącą współwłaścicielem ułamkowej części tej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na początku lat 60-tych, ojciec wnioskodawczyni, w uzgodnieniu z właścicielem całej nieruchomości, późniejszym darczyńcą, wybudował kiosk murowany, na wstępnie wyodrębnionej działce o powierzchni 165 m ^2. Niestety, do chwili obecnej, wiele lat po śmierci ojca wnioskodawczyni, żadne dokumenty potwierdzające poniesienie całkowitego kosztu budowy przez ojca obdarowanej nie zachowały się. Po ukończeniu budowy kiosku, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, właściciel nieruchomości podarował aktem notarialnym tę wydzieloną działkę, wraz z wybudowanym kioskiem murowanym, wnioskodawczyni. Darowizna została wykonana w postaci udziału ułamkowego w całej nieruchomości o powierzchni 6095 m ^2. Obdarowana otrzymała udział 165/6095, co odpowiadało powierzchni 165 m ^2, czyli całkowitej, w chwili dokonywania darowizny powierzchni działki, wydzielonej pod zabudowę kiosku wraz z prawem do tegoż kiosku. Działka ta została wpisana do zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz rejestru gruntów i budynków pod numerem XXX z wpisanym jako posiadacz samoistny, ojcem wnioskodawczyni, a akt darowizny został włączony do zbioru dokumentów dla całej działki, z której została wydzielona darowizna. Jako właścicielka, wnioskodawczyni chciała ostatecznie uregulować stan prawny działki w celu dalszego swobodnego nią dysponowania. Zgodnie z obowiązującym w chwili obecnej prawem, po tak długim czasie od dnia otrzymania darowizny, wszelkie regulacje prawne związane z przedmiotowa działką nr XXX związane z dokonaniem wpisu w księgach wieczystych, w przypadku współwłaściciela ułamkowego, mogą być dokonane wyłącznie po sądownym stwierdzeniu zasiedzenia, nawet w przypadku swojej własności. I takie stwierdzenie, po ponownym, dokładnym sprawdzeniu granic działki, zostało wydane przez Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 8 maja 2008 r. Na mocy tego postanowienia wnioskodawczyni nabyła przez zasiedzenie własność 5930/6095 przedmiotowej działki nr XXX, co w połączeniu z wcześniejszym aktem darowizny (165/6095) stanowi, że własność ułamkowa w całej nieruchomości została zamieniona na własność całkowitą przedmiotowej działki nr XXX o powierzchni wg ostatnich pomiarów 157 m ² (powierzchnia została zmniejszona na skutek prac drogowych prowadzonych na granicy działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z uzyskaniem zasiedzenia wnioskodawczyni ma prawo, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 3 i art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, do zwolnienia z podatku.

Zdaniem wnioskodawczyni przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn jednoznacznie odnoszą się do jej przypadku i zwalniają ją z obowiązku podatkowego związanego z uzyskanym zasiedzeniem. Powyższe wnioskodawczyni wywodzi z art. 4. ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, który stanowi, iż zwalnia się od podatku nabycie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości w drodze zasiedzenia przez osoby będące współwłaścicielami ułamkowych części nieruchomości - do wysokości udziału we współwłasności.

Od chwili darowizny w 1963 r. wnioskodawczyni była współwłaścicielem ułamkowym nieruchomości i jej własność wynosiła 165 m ^2, czyli 165/6095 całości. Użytkowana przez obdarowaną i jej ojca działka została zarejestrowana w geodezji i w całości mieści się w granicach nieruchomości o powierzchni 6095 m ^2. Na skutek postanowienia Sądu o zasiedzeniu wnioskodawczyni uzyskała własność działki, która została jej darowana i którą użytkowała od 45 lat. Powierzchnia uzyskanej przez zasiedzenie działki wynosi w chwili obecnej 157 m ^2, czyli zgodnie z zapisem ww. artykułu nie przekracza wysokości posiadanego udziału we współwłasności, który w chwili sporządzania darowizny wynosił 165 m ^2. Biorąc pod uwagę wszystkie podane powyżej dane i okoliczności wnioskodawczyni uważa że w całości spełnia wszystkie wymogi zapisane w cytowanym artykule ww. ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem zasiedzenia.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości w drodze zasiedzenia przez osoby będące współwłaścicielami ułamkowych części nieruchomości - do wysokości udziału we współwłasności.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że w 1963 r. wnioskodawczyni na mocy umowy darowizny nabyła ułamkową część nieruchomości, która wynosiła 165 m ^2, i w ten sposób stała się współwłaścicielem nieruchomości o pow. 6095 m ^2. Prawomocnym postanowieniem z dnia 8 maja 2008 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że wnioskodawczyni nabyła przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 1985 r. własność 5930/6095 udziału w nieruchomości, w której udział (165/6095) nabyła wcześniej w drodze darowizny. W ten sposób wnioskodawczyni została właścicielem całej nieruchomości.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zwolnienie przewidziane w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn w ogóle nie ma zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Z treści tego przepisu wynika, że zwolnienie ma zastosowanie do nabycia przez zasiedzenie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości przez współwłaścicieli. Dotyczy to takiej sytuacji gdy np. dwie osoby są współwłaścicielami nieruchomości, dokonują fizycznego podziału nieruchomości i następnie każdy lub jeden z nich nabywa jedną z wydzielonych części nieruchomości. W wyniku fizycznego wydzielenia części nieruchomości powstały dwie nieruchomości, które nadal są w świetle prawa współwłasnością. Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w każdej z wydzielonych części nieruchomości. Ponieważ zasiedzieć można wyłącznie cudzą nieruchomość współwłaściciel może nabyć przez zasiedzenie tylko udział drugiego współwłaściciela w fizycznie wydzielonej części nieruchomości. W takiej sytuacji nie może podlegać opodatkowaniu ta część wydzielonej nieruchomości, która od początku przysługiwała współwłaścicielowi nabywającemu własność przez zasiedzenie. Właśnie ta część nieruchomości należąca do współwłaściciela korzysta ze zwolnienia określonego w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W stanie faktycznym opisanym przez wnioskodawczynię nie miało miejsca faktyczne wydzielenie części nieruchomości, wręcz przeciwnie w wyniku nabycia pozostałej części nieruchomości wnioskodawczyni stała się właścicielką całej nieruchomości. Część, którą nabyła w drodze darowizny w 1963 r. stanowiła jej własność i nie była objęta zasiedzeniem. Zasiedzenie objęło cały udział drugiego ze współwłaścicieli. Oznacza to, że wnioskodawczyni w wyniku zasiedzenia powiększyła swój stan własności.

W związku z tym nabycie w drodze zasiedzenia części nieruchomości w stanie faktycznym opisanym we wniosku nie podlega zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn. Nabycie nieruchomości tytułem zasiedzenia podlega opodatkowaniu według 7% stawki podatkowej. Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru (art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia. Jeżeli budynek stanowiący część składową gruntu będącego przedmiotem nabycia został wzniesiony przez osobę nabywającą nieruchomość przez zasiedzenie, z podstawy opodatkowania wyłącza się wartość tego budynku (art. 7 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Wnioskodawczyni winna złożyć do właściwego urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych. Podatek należy zapłacić w ciągu 14 dni od dnia doręczenia decyzji Urzędu Skarbowego ustalającej wysokość podatku od spadków i darowizn.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.