IBPB2/436-10/07/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Caritas Diecezji, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2007 r.o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia z podatku od spadku kościelnej osoby prawnej mającej siedzibę w Holandii w przypadku otrzymania przez nią spadku od obywatela polskiego, ostatnio stale zamieszkałego w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia z podatku od spadku kościelnej osoby prawnej mającej siedzibę w Holandii, w przypadku otrzymania przez nią spadku od obywatela polskiego, ostatnio stale zamieszkałego w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Caritas Diecezji otrzymała spadek od osoby fizycznej - obywatelki Holandii, ostatnio zamieszkałej w Holandii. Zgodnie z Holenderska Ustawą o Podatku Spadkowym instytucja kościelna mająca siedzibę za granicą - tak jak Caritas Diecezji w Polsce-może zwrócić się do Ministra Finansów w Holandii o darowanie należnego podatku spadkowego pod warunkiem, że Polska ma porównywalną regulację prawną dla instytucji kościelnych mających siedzibę w Holandii (tzw. zasada wzajemności).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

"Czy w przypadku otrzymania spadku od obywatela polskiego, ostatnio stale zamieszkałego w Polsce przez instytucję kościelną mającą siedzibę w Holandii, mogłaby ona uzyskać zwolnienie od podatku od spadku należnego na terenie Polski..."

Zdaniem wnioskodawcy w przypadku gdyby spadkodawca był obywatelem polskim, ostatnio stale zamieszkałym w Polsce a spadkobiercą była holenderska instytucja kościelna z siedzibą w Holandii to na podstawie art. 25 umowy między Rządem PRL a Rządem Królestwa Holandii o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1981 r. Nr 31, poz. 168) opodatkowanie tego spadku dla instytucji kościelnej w Polsce nie może być bardziej niekorzystne niż opodatkowanie spadku dla instytucji kościelnej w Holandii. Dlatego holenderska instytucja kościelna winna również uzyskać zwolnienie od tego podatku w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

W świetle powyższego przepisu podatkiem od spadków i darowizn są opodatkowane wyłącznie osoby fizyczne, które nabyły własność rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a zatem podatkiem tym nie są opodatkowane osoby prawne, w tym kościelne osoby prawne, które nabyły spadek.

Wobec powyższego kościelna osoba prawna, czy to polska czy zagraniczna nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn z tytułu otrzymania spadku.

Zgodnie z art. 55 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze m.in. spadkobrania jest zwolnione m.in. od podatku od spadków i darowizn jeżeli ich przedmiotem są rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej.

W świetle obowiązujących w Polsce przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie spadku przez osobę prawną, w tym holenderską kościelną osobę prawną nie podlega podatkowi od spadków i darowizn. Wobec tego rozpatrywanie ewentualnego zwolnienia w podatku od spadków i darowizn jest bezprzedmiotowe.

Równocześnie należy zauważyć, że umowa z dnia 20 września 1979 r., która weszła w życie w dniu 7 listopada 1981 r. zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Holandii o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1981 r. Nr 31, poz. 168), na którą powołuje się wnioskodawca, została zastąpiona Konwencją z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

Stosownie do art. 1 ust. 1 tej Konwencji dotyczy ona podatków od dochodu, bez względu na sposób ich poboru, które pobiera się na rzecz Umawiającego się państwa lub jego jednostek terytorialnych albo organów lokalnych.

Z cytowanego przepisu Konwencji wynika, że nie ma zastosowania do podatku od spadków i darowizn, a jedynie do podatków dochodowych; do istniejących podatków, których dotyczy konwencja należą podatki dochodowe, w tym podatek dochodowy od osób fizycznych i podatek dochodowy od osób prawnych (art. 1 ust. 3 lit. b) Konwencji).

W związku z powyższym w przypadku otrzymania spadku przez holenderską kościelna osobę prawną od obywatela polskiego, ostatnio stale zamieszkałego w Polsce nabycie takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Natomiast do kościelnych osób prawnych (w tym zagranicznych) w Polsce mogą mieć zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i odrębną kwestią pozostaje ewentualne opodatkowanie lub zwolnienie w tym podatku otrzymania spadku przez taką osobę.

Zatem stanowisko wnioskodawcy wyrażone ww. wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.