IBPB2/415-578/07/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 grudnia 2007 r.), uzupełnionego w dniu 5 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez Spółkę w związku z zawarciem na rzecz pracowników umowy Terminowego Ubezpieczenia na Życie związanego z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym składki, której część jest przeznaczona na ochronę podstawową (w zakresie zgonu Ubezpieczonego), a część inwestowana w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez Spółkę w związku z zawarciem na rzecz pracowników umowy Terminowego Ubezpieczenia na Życie związanego z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym składki, której część jest przeznaczona na ochronę podstawową (w zakresie zgonu Ubezpieczonego), a część inwestowana w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku pismem z dnia 22 lutego 2008 r. Znak: IBPB2/415-353/07/TK, IBPB2/415-578/07/BD wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 5 marca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowę z Towarzystwem Ubezpieczeń na Życie S.A. Jest to terminowe ubezpieczenie na życie związane z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym. Umowa została zawarta na okres dwudziestu lat. Ubezpieczającym jest Spółka, ubezpieczonym jest pracownik, ubezpieczeniem objętych jest mniej niż połowa zatrudnionych pracowników. Składka regularna opłacana przez Pracodawcę-Spółkę wynosi za pracownika 200 zł miesięcznie, a 2400 zł rocznie. Zgodnie z zapisem w ogólnych warunkach ubezpieczenia przedmiotem umowy jest udzielenie przez Ubezpieczyciela terminowej ochrony ubezpieczeniowej w zakresie zgonu Ubezpieczonego (ochrona podstawowa). Ubezpieczonym może być osoba, której wiek w dniu podpisania wniosku wynosi nie mniej niż 15 lat i nie więcej niż 60 lat. Z informacji o wysokości składek w poszczególnych latach polisowych wynosi:

Itd.

Całkowita wypłata, częściowa wypłata lub wypłata na podstawie Ogólnych Warunków Ubezpieczenia w zakresie części środków, które pochodzą z Subkonta Składek Regularnych może być dokonana na wniosek Ubezpieczającego nie wcześniej niż po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została zawarta Umowa Ubezpieczenia. Strony ustaliły, że uprawnionym do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego nie może być ubezpieczający, zaś umowa ubezpieczenia, w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została zawarta umowa ubezpieczenia, wyklucza:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychodem dla pracownika jest składka za ochronę podstawową 0,75 zł w pierwszym roku polisowym, 0,85 zł w drugim roku polisowym itd., czy może składka w kwocie 200 zł miesięcznie.

Zdaniem Spółki przychodem pracownika ze stosunku pracy jest składka za ochronę podstawową w wysokości 0,75 zł w pierwszym roku polisowym, 0,85 zł w drugim roku polisowym itd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie "nieodpłatne świadczenie" w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby (art. 353 Kodeksu cywilnego), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji "nieodpłatnego świadczenia" przyjmuje się, iż zarówno kwota składki na ochronę podstawową, jak również kwoty wpłacane na fundusz kapitałowy należy traktować jako nieodpłatne świadczenie ponoszone przez pracodawcę (ubezpieczającego) na rzecz pracownika (ubezpieczonego) w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym. Wnioskodawcę (ubezpieczającego) z pracownikiem (ubezpieczonym) łączy stosunek pracy, w związku z czym ww. nieodpłatne świadczenie należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 12 ust. 1 wynika bowiem, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wobec powyższego z tytułu objęcia pracownika ochroną ubezpieczeniową (świadczenie dla jego spadkobierców w przypadku zgonu), a zatem opłata za ryzyko pokrywane przez pracodawcę, jak również cześć składki regularnej gromadzonej na Subkoncie Składek Regularnych będą stanowiły przychód pracownika ze stosunku pracy.

W niniejszym przypadku ma natomiast miejsce zróżnicowanie momentu powstania przychodu. Przychód ze stosunku pracy z tytułu opłacania przez pracodawcę kwoty opłaty za ryzyko powstaje w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę, czyli w dacie zapłaty składki firmie ubezpieczającej. Natomiast przychód ze stosunku pracy z tytułu opłacania przez pracodawcę - ubezpieczającego składek gromadzonych na koncie funduszu kapitałowego powstaje w momencie, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz ubezpieczonego pracownika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.