IBPB2/415-544/07/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 13 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sporządzenia przez płatnika korekty PIT-11 - jest prawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sporządzenia przez płatnika korekty PIT-11.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie zakończonego postępowania kontrolnego, Urząd Kontroli Skarbowej stwierdził, że w 2004 r. dwaj pracownicy wnioskodawcy korzystali ze świadczenia niegotówkowego, które finansował wnioskodawca. W wyniku kontroli wartość tego świadczenia została zaliczona odpowiednio do przychodu tych pracowników w 2004 r., a beneficjent zobligowany został do wpłaty kwoty stanowiącej wartość wyliczonej z tytułu tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wyliczonych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Kwota stanowiąca wartość wyliczonej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu tego świadczenia oraz wyliczonych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne została za 2004 r. uiszczona przez wnioskodawcę. Ponadto dokonano korekty PIT-11 dla obydwu osób za 2004 r. Obecnie jedna z tych osób jest pracownikiem, a z drugą stosunek pracy został rozwiązany. Zarówno pracownik jak i były pracownik nie zwrócili tej kwoty na konto wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, był on zobligowany wpłacić kwotę zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wyliczonych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne do odpowiednich organów. Wykonał swoje zobowiązanie wobec Skarbu Państwa. W stosunku do danej osoby, która jest beneficjentem świadczenia nie należy dokonywać kolejnej korekty PIT, gdyż skutkowałoby to podwójnym wykazaniem należności wobec Skarbu Państwa na zestawieniu PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 39 ww. ustawy stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74.

Zgodnie z art. 30 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Przy czym art. 8 tej ustawy stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z treści art. 26a § 1 ww. ustawy wynika, iż podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Zgodnie z art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2004 r. dwóch pracowników wnioskodawcy korzystało ze świadczeń "niegotówkowych". Wartość tych świadczeń nie została doliczona do ich przychodów ze stosunku pracy w 2004 r. W 2007 r. wnioskodawca został zobligowany do wpłaty kwoty stanowiącej wartość zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne od tego świadczenia do odpowiednich organów. Ponadto ww. pracownikom za 2004 r. dokonano korekty PIT-11. Jedna z tych osób nadal jest pracownikiem wnioskodawcy, z drugą stosunek pracy został rozwiązany. Osoby te nie zwróciły ww. kwot na konto wnioskodawcy.

Z powołanych powyżej przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca będący płatnikiem w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej, obowiązany był na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do obliczania i pobierania w ciągu 2004 r. zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskiwały od wnioskodawcy przychody, o których mowa w art. 12 ustawy, tj. ze stosunku pracy. W terminie określonym w art. 39 tej ustawy, tj. do końca lutego 2005 r. w przypadku gdy nie dokonał rocznego obliczenia podatku, był obowiązany przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Ponieważ 2 pracowników korzystało w 2004 r. ze świadczeń, od których wnioskodawca jako płatnik nie pobrał zaliczek na podatek dochodowy (chociaż był to tego zobowiązany), w związku z czym w 2007 r. (w wyniku kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej) pobrał od tych świadczeń zaliczki na podatek i składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz wpłacił na konta właściwych organów (t.j. Urzędu Skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych) wystawiając równocześnie korekty PIT-11, o których mowa w art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej.

Ponadto w świetle przepisu art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej ww. pracownik oraz były pracownik, nie ponoszą odpowiedzialności z tytułu nieujawnienia w 2004 r. przez wnioskodawcę jako płatnika podlegających opodatkowaniu powyższych świadczeń, które mają źródło w stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Należy zatem stwierdzić, iż wnioskodawca wywiązał się z obowiązków nałożonych przez przepisy prawa podatkowego na niego jako płatnika, w związku z czym nie ma podstaw do wystawienia kolejnych korekt PIT-11 ww. osobom.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.