IBPB2/415-536/07/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P. S. przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 11 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii latach 2004-2006 - jest prawidłowe

W dniu 11 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii latach 2004-2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. W maju 2004 r. po zakończeniu studiów wyjechał do Wielkiej Brytanii jako osoba samotna (nie mająca żony, dzieci) z zamiarem stałego pobytu. O przeniesieniu swojego centrum interesów życiowych do Wielkiej Brytanii powiadomił Urząd Skarbowy, w którym złożył NIP-3 aktualizacyjny wraz z oświadczeniem. Od maja 2004 r. do października 2006 r. stałym miejscem pracy i zamieszkania wnioskodawcy była Wielka Brytania. Z Polską nie wiązały go żadne interesy, nie posiadał w Polsce żadnego majątku, nie osiągał dochodu z najmu nieruchomości oraz ze sprzedaży akcji itp. W czasie pobytu w Wielkiej Brytanii wnioskodawca, pracował, uczył się, uzyskał angielskie prawo jazdy, otrzymał certyfikat rezydencji podatkowej. Przez cały okres pracy w Anglii w zakresie podatku dochodowego rozliczał się z angielskim urzędem skarbowym. Potwierdzeniem tego stanu jest przesłane mu przez angielski urząd skarbowy zaświadczenie (certyfikat rezydencji). W tym czasie był ściśle związany z Wielka Brytanią zarówno pod względem osobistym jak i zawodowym (praca, nauka) i w tym kraju planował swoją przyszłość. W wyżej wymienionym okresie jego ośrodkiem interesów życiowych była Anglia. Po ponad 2 latach pobytu w Wielkiej Brytanii z przyczyn zdrowotnych wnioskodawca został zmuszony w listopadzie 2006 r. do powrotu do Polski. W okresie od listopada 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. wnioskodawca nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako osoba samotna, która po ukończeniu studiów podjęła legalna pracę w Anglii, przenosząc tam swoje centrum interesów życiowych z zamiarem stałego pobytu wnioskodawca ma obowiązek z dochodów uzyskanych w Anglii rozliczyć się także w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy dotyczące ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Zgodnie z art. 4 ust. 1 konwencji miedzy Rzeczypospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedziby w umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu-każdą osobę, która według prawa tego państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę albo inne podobne znamiona. Z uwagi na fakt, że przepisy polskiego prawa podatkowego nie definiowały pojęcia "miejsce zamieszania" należy odwołać się do art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który precyzuje, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na miejsce zamieszkania składa się zarówno element faktycznego przebywania jak i zamiar stałego pobytu w tym miejscu. Odnosząc się do powyższych przepisów wnioskodawca uważa, iż dochody uzyskane z pracy w Wielkiej Brytanii w okresie od maja 2004 r. do października 2006 r. podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłącznie w Wielkiej Brytanii, gdyż w tym okresie miejscem zamieszkania wnioskodawcy była Wielka Brytania gdzie przeniósł swoje centrum interesów życiowych i z którym wiązał swoja przyszłość. W ww. czasie z Polską nie łączyły wnioskodawcy żadne więzi zarówno osobiste jak i gospodarcze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20) obowiązujące do końca 2006 r., określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych. Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistych z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego. W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, iż wnioskodawca w okresie od maja 2004 r. (moment wyjazdu z Polski) do listopada 2006 r. (powrót do Polski) podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu jeżeli uzyskiwał dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast dochody uzyskane przez wnioskodawcę w okresie pobytu w Wielkiej Brytanii od maja 2004 r. do listopada 2006 r. z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii, nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, gdyż w tym okresie wnioskodawca mieszkał w Wielkiej Brytanii gdzie przeniósł swoje centrum interesów życiowych z zamiarem stałego pobytu. W ww. czasie z Polska nie łączyły wnioskodawcy żadne więzi zarówno osobiste jak i gospodarcze i nie osiągnął w Polsce żadnych dochodów.

W związku z tym wnioskodawca z dochodów osiągniętych w okresie przebywania w Wielkiej Brytanii (gdzie znajdowało się centrum interesów życiowych wnioskodawcy) nie ma obowiązku rozliczać się w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.