IBPB2/415-482/08/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka Pomocy Społecznej przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 marca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odstąpienia od żądania zwrotu świadczeń przyznanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odstąpienia od żądania zwrotu świadczeń przyznanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie treści ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.) wnioskodawca przyznaje osobom fizycznym m.in. świadczenia o charakterze pieniężnym, zwolnione na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. od ww. podatku dochodowego. Jednym ze świadczeń jest przyznany zgodnie z treścią art. 41 pkt 2 cytowanej ustawy zasiłek okresowy lub celowy przyznany w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie lub rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe pod warunkiem zwrotu części lub całości kwoty zasiłku.

Istnieje jednak możliwość, na podstawie art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej - w przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielonej pomocy, że właściwy organ na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego zwrotu.

Identyczna procedura ma miejsce w przypadku częściowego lub całkowitego zwolnienia z odpłatności za pobyt w ośrodku wsparcia oraz częściowego lub całkowitego zwolnienia od odpłatności za świadczone na rzecz podopiecznych usługi opiekuńcze. Szczegółowe regulacje w tym względzie zawiera art. 50, 66 i 97 ustawy o pomocy społecznej oraz uchwała Rady Miasta z dnia 30 sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych. Dotyczy to także wszelkich sytuacji gdy odstąpienie od żądania zwrotu ma umocowanie w uchwale Rady Miasta jako źródle prawa miejscowego np. uchwale Rady Miasta w sprawie określenia wysokości oraz szczególnych warunków i trybu przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie.

Odstąpienie od żądania zwrotu lub zwolnienie od odpłatności w ocenie wnioskodawcy znajduje umocowanie w obowiązujących przepisach prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wartość pobranego świadczenia, w przypadku którego odstąpiono od żądania zwrotu, stanowi przychód świadczeniobiorcy w rozumieniu treści ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy przychodem, o którym mowa powyżej jest zwolnienie całkowite lub częściowe od wcześniej ustalonej odpłatności za pobyt świadczeniobiorcy w ośrodku wsparcia.

Czy przychodem, o którym mowa powyżej jest zwolnienie całkowite lub częściowe od wcześniej ustalonej odpłatności za świadczone usługi opiekuńcze na rzecz podopiecznego.

Czy przychodem, o którym mowa powyżej jest zwolnienie od odpłatności, jej częściowe zmniejszenie lub odstąpienie od żądania zwrotu, gdy podstawą do takiej decyzji jest uchwała Rady Miasta.

Wnioskodawca powołuje się na treść art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera katalog zamknięty zwolnień podatkowych, w tym na treść art. 21 ust. 79 w zakresie zwolnienia od podatku świadczeń z pomocy społecznej. Zdaniem wnioskodawcy kwoty, o których mowa powyżej nie stanowią przychodu świadczeniobiorcy i nie muszą być przez niego rozliczane w zeznaniu rocznym. Ponadto wnioskodawca podkreśla, że jego zdaniem odstąpienie od żądania zwrotu wydatków na udzielone świadczenie lub częściowe czy całkowite zwolnienie od odpłatności znajduje umocowanie w cytowanych powyżej przepisach prawa i jest ograniczone wyłącznie do stanów faktycznych, w których egzekwowanie ww. kwot stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielonej pomocy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej. Rodzaje świadczeń z pomocy społecznej oraz zasady i tryb ich udzielania określają przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.). Ze zwolnienia podatkowego korzystają zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, jeżeli tylko pochodzą z pomocy społecznej.

Z ww. ustawy o pomocy społecznej, a w szczególności z art. 50, 66 i 97 tej ustawy, wynikają również normy kompetencyjne upoważniające m.in. Radę Miasta do:

* określenia warunków przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze oraz pobyt w ośrodkach wsparcia,

* szczegółowych warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia z tych opłat,

* trybu pobierania opłat.

Natomiast zgodnie z art. 104 ust. 4 ww. ustawy o pomocy społecznej w przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego zwrotu.

Jak wynika z powyższego, w przepisach ustawy o pomocy społecznej uregulowana została kwestia dotycząca odstąpienia od żądania zwrotu wydatków na udzielone świadczenia, jak również możliwość częściowego lub całkowitego zwolnienia z odpłatności za dane świadczenie z pomocy społecznej.

Należy zatem stwierdzić, iż jeżeli w istocie odstąpienia od żądania zwrotu bądź zwolnienia z odpłatności dotyczyć będzie świadczeń z pomocy społecznej, to będzie to również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystającym ze zwolnienia od podatku.

Zatem stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.