IBPB2/415-478/07/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani... przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń pieniężnych wypłacanych na zaspokojenie potrzeb rodziny - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń pieniężnych wypłacanych na zaspokojenie potrzeb rodziny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni z uwagi na to, że mąż nie wywiązywał się z obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny, w 1998 r. zwróciła się do Sądu Rejonowego o zabezpieczenie potrzeb rodziny. Na podstawie wyroku tego Sądu zostało jej zasądzone świadczenie pieniężne w kwocie 900 zł miesięcznie. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, posiada z mężem wspólnotę majątkową, prowadzi z nim wspólne gospodarstwo domowe i zamieszkuje pod jednym adresem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane w 1998 r. od małżonka świadczenia pieniężne w kwocie 900 zł miesięcznie, wypłacane w celu przyczynienia się do zaspokojenia potrzeb rodziny, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawczyni ww. wymienione świadczenia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy został uregulowany obowiązek zaspokajania potrzeb rodziny, którego celem jest zapewnienie środków materialnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz uzasadnionych potrzeb poszczególnych członków przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej. W związku z tym Sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające małżonkowi, który nie wywiązuje się z ww. obowiązku, były w całości lub w części wypłacone do rąk drugiego małżonka. Tak też miało to miejsce w przedmiotowej sprawie. Według wnioskodawczyni jest to tylko przesunięcie środków majątkowych w ramach tej samej majątkowej wspólności. Świadczenie to w związku z brakiem ustania, bądź unieważnienia małżeństwa, orzeczenia separacji i rozdzielności majątkowej jest wspólnym dorobkiem wnioskodawczyni i jej męża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano podatku. Jednocześnie należy zauważyć, iż w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), został uregulowany, zgodnie z postanowieniami art. 27 i 28 tej ustawy, obowiązek zaspakajania potrzeb rodziny, którego celem jest zapewnienie środków materialnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz zaspokojenie uzasadnionych potrzeb poszczególnych członków przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej.

Stosownie do treści art. 27 ww. ustawy, oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Obowiązek ten - jako wynikający z przepisu bezwzględnie obowiązującego - powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania, orzeczenia separacji lub unieważnienia. Rodzaj i zakres potrzeb, które powinny zostać zaspokojone, zależy od uzasadnionych indywidualnych okoliczności dotyczących każdego z członków rodziny.Określenie, iż każdy z małżonków ma się przyczynić do zaspokojenia potrzeb rodziny oznacza, że realizacji tego obowiązku można dochodzić drogą prawną.

Jeżeli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, wówczas, zgodnie z treścią art. 28 ww. ustawy, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 1998 r. wnioskodawczyni zostało zasądzone świadczenie pieniężne, bowiem jej małżonek nie wywiązywał się z obowiązku zaspokojenia potrzeb rodziny, w jej małżeństwie obowiązuje wspólność majątkowa małżeńska, prowadzi ona wraz z małżonkiem wspólne gospodarstwo domowe i zamieszkuje pod jednym adresem.

dochodowym od osób fizycznych, świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 28 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli małżonkowie pozostają we wspólnym pożyciu. W tym bowiem przypadku, wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające jednemu z małżonków, a wypłacone w całości lub w części do rąk drugiego małżonka, stanowią wyłącznie przesunięcie środków majątkowych w ramach tej samej wspólności. Zatem zabezpieczenie potrzeb rodziny w trakcie trwania związku małżeńskiego w drodze orzeczenia sądowego stanowi realizację obowiązku wobec rodziny i jest tylko przesunięciem środków majątkowych w ramach tej samej majątkowej wspólności.Tym samym w świetle zarówno przepisów obowiązujących w 1998 r. czyli w dacie przyznania wnioskodawczyni świadczenia, jak i przepisów obowiązujących w dacie złożenia wniosku o interpretację i wydania niniejszej interpretacji świadczenie pieniężne wypłacane do rąk wnioskodawczyni jako realizacja obowiązku zaspokojenia potrzeb rodziny nie podlegają opodatkowaniu.

Dodatkowo należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. zawiera już wprost stosowny zapis w art. 2 ust. 1 pkt 7 stanowiąc, że przepisów ww. ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.