IBPB2/415-421/08/BD - Skutki podatkowe dofinansowania przez pracodawcę imprez integracyjnych oraz świadczeń rzeczowych na rzecz swoich pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 lutego 2008 r.), uzupełnionym w dniach 17 kwietnia 2008 r. i 6 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania przez pracodawcę imprez integracyjnych oraz świadczeń rzeczowych na rzecz swoich pracowników - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania przez pracodawcę imprez integracyjnych oraz świadczeń rzeczowych na rzecz swoich pracowników. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismami z dnia 28 marca oraz 24 kwietnia 2008 r. wezwano o jego uzupełnienie. W dniach 17 kwietnia i 6 maja 2008 r. wpłynęły ww. uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy Wnioskodawcy biorą lub będą brali udział w imprezach organizowanych przez pracodawcę w ramach wypoczynku niedzielnego i świątecznego. Wypoczynek finansowany jest ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W ramach takich imprez przewidziany jest udział w zabawach sportowo-rekreacyjnych oraz konsumpcja bez określenia środków finansowych na osobę lub wypoczynek sportowo-rekreacyjny, gdzie każdy z uczestników dostanie bon lub talon na określoną wartość: jest to wstęp na basen lub wyciąg narciarski. Przejazd na miejsce imprezy organizowany jest również przez pracodawcę. Najczęściej jest to wynajęty w firmach przewozowych autobus lub bus.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uczestnicy imprez są zwolnieni czy też objęci naliczaniem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, uczestnicy imprez są zwolnieni od podatku dochodowego, gdyż powołując się na wykładnię Urzędu Skarbowego Poznań-Śródmieście ZD/415-33/05 wydatki na dofinansowanie imprez sportowo-rekreacyjnych organizowanych przez zakład dla pracowników, nie stanowią dla pracownika (uczestnika) przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli udział w imprezie nie jest obowiązkowy i trudno jest określić jaka kwota przychodu przypada na konkretną osobę. W przypadku biletów, karnetów na basen i wyciąg narciarski zdaniem Spółki są to świadczenia rzeczowe mieszczące się w grupie: bilety na imprezy sportowe i są zwolnione z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się co następuje.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodami, z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo nieodpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju usługi zakupione od zewnętrznego podmiotu polegające na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezach organizowanych w ramach wypoczynku niedzielnego i świątecznego.

Przepis art. 11 ust. 1 stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym art. 11 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy mówi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Jednakże za przychód ze stosunku pracy nie można uznać zakupionych od zewnętrznego podmiotu usług polegających na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezach organizowanych w ramach wypoczynku niedzielnego i świątecznego, w sytuacji gdy określenie przez pracodawcę wysokości danej usługi przypadającej na poszczególnego pracownika nie jest możliwe. Sytuacja taka ma miejsce np. wówczas gdy impreza ma charakter otwarty, a wysokość kosztów ustalona została w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób biorących udział w imprezie. Natomiast w przypadku zakupu przez wnioskodawcę usług, które można zindywidualizować i przyporządkować wartość danej usług do pracownika korzystającego z wypoczynku u pracownika powstanie przychód ze stosunku pracy w postaci świadczenia w naturze. Podkreślenia wymaga również fakt, że otrzymanie, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach nie musi mieć bynajmniej tzw. postaci rękodajnej. "Otrzymanie" oznacza przysporzenie w majątku w postaci tego za co otrzymujący sam nie zapłacił. Dodać należy, za prezentowanym w orzecznictwie poglądem, że ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. W takim przypadku wartość dofinansowania do wypoczynku niedzielnego lub świątecznego w formie imprezy integracyjnej dla pracownika, płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami ww. artykułu oraz art. 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady świadczenia otrzymywane od pracodawcy, zarówno nieodpłatne jak i częściowo odpłatne stanowią przychód ze stosunku pracy. Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń rzeczowych otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł z zastrzeżeniem, iż rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Oznacza to, że zwolnienie zawarte w tym przepisie, dotyczy sfinansowania wydatku na zakup świadczeń rzeczowych dla pracownika. Przy czym przymiotu świadczenia rzeczowego nie mają bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W związku z tym, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne. Z powyższego wynika zatem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym (np. bilety do kina, teatru, karnety na basen lub wyciąg narciarski itp.).Zatem wyłącznie w sytuacji gdy pracownik otrzymuje takie świadczenie finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, to wartość tego świadczenia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie cyt. powyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy. Natomiast w przypadku gdy, jak wskazano we wniosku pracownicy otrzymują bon lub talon o określonej wartości pieniężnej nie zostały spełnione przesłanki warunkujące powyższe zwolnienie, gdyż w rzeczywistości otrzymali świadczenie pieniężne.

Wartość takiego świadczenia nie podlega zatem zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy i stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.