IBPB2/415-393/08/BD - Możliwość zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji pracowników w ramach studiów doktoranckich lub podyplomowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB2/415-393/08/BD Możliwość zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji pracowników w ramach studiów doktoranckich lub podyplomowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Marszałkowskiego przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 25 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na kształcenie pracowników na studiach doktoranckich lub podyplomowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na kształcenie pracowników na studiach doktoranckich lub podyplomowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Urzędzie funkcjonuje Zarządzenie Marszałka Województwa określające zasady przyznawania świadczeń dla pracowników Urzędu Marszałkowskiego w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, wykształcenia ogólnego oraz uzyskaniem zaawansowanej wiedzy w określonej dziedzinie lub dyscyplinie nauki, określające formy kształcenia, z jakich mogą korzystać pracownicy Urzędu:

a.

w formach szkolnych - studia wyższe zdefiniowane w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym jako studia pierwszego stopnia, studia drugiego stopnia oraz jednolite studia magisterskie,

b.

w formach poza szkolnych - studia podyplomowe, kursy, seminaria,

c.

w formie studiów trzeciego stopnia - studia doktoranckie zdefiniowane w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Pracownik otrzymuje zgodę na podjecie studiów doktoranckich lub podyplomowych na warunkach przewidzianych dla pracownika skierowanego. Tematyka studiów jest powiązana z wykonywaną pracą zawodową w Urzędzie, np. w zakresie pozyskiwania funduszy unijnych, prawa pracy itd. Pracodawca zawarł z pracownikiem umowę o dokształcanie udzielając oprócz urlopu szkoleniowego dofinansowania czesnego za studia zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.). W treści umowy o dokształcanie zawarty jest warunek odpracowania w Urzędzie 1 roku po zakończeniu nauki lub zwrotu części poniesionych przez pracodawcę kosztów. W ten sposób pracodawca ma gwarancję, że wydane przez niego środki na dokształcanie pracownika i podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wiedzy ogólnej przyniosą korzyści dla samego Urzędu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w omawianej sytuacji może mieć zastosowanie rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216), zważywszy na fakt, iż zmienia ono rozporządzenie dwóch ministrów: Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.).

Czy w odniesieniu do studiów podyplomowych oraz studiów doktoranckich znajduje zastosowanie zwolnienie z podatku kosztów poniesionych przez pracodawcę na dofinansowanie czesnego za te studia zważywszy na fakt, że są to studia prowadzone przez szkoły wyższe, w rozumieniu ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Zdaniem podatnika bez względu na zastosowanie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej dofinansowanie czesnego na studiach podyplomowych oraz doktoranckich jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Studia doktoranckie to studia trzeciego stopnia odbywające się w szkołach wyższych. Umożliwiają one uzyskanie wiedzy w określonej dyscyplinie nauki. Również studia podyplomowe prowadzone są przez uczelnie wyższe. Pracodawca ma możliwość udzielenia pracownikowi kształcącemu się w formach szkolnych świadczeń w postaci urlopu szkoleniowego oraz dofinansowania kształcenia, co wynika z § 3 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.). Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołuje się na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lesznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 tejże ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że co do zasady wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Użyte w cytowanym powyżej przepisie sformułowanie "odrębne przepisy" obejmuje cały szereg aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymania od pracodawcy świadczeń w związku z dokształcaniem. Do tego katalogu zaliczyć można:

*

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.)

*

Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż pracownicy wnioskodawcy uczęszczać będą na studia doktoranckie lub podyplomowe na warunkach przewidzianych dla pracownika skierowanego. Zgodnie z § 3 rozporządzenia z 12 października 1993 r., kształcenie dorosłych w formach szkolnych odbywa się w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i szkołach wyższych. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) stanowi, że w uczelni mogą być prowadzone studia, studia doktoranckie, studia podyplomowe oraz kursy dokształcające. Ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym definiuje studia podyplomowe, jako inną niż studia wyższe i studia doktoranckie formę kształcenia przeznaczoną dla osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy).

Pracownikowi, który podejmuje naukę w szkole na podstawie skierowania zakładu pracy, przysługuje mu urlop szkoleniowy i zwolnienia z części dnia pracy w określonych wymiarach, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Zakład pracy może też przyznać pracownikowi, dodatkowe świadczenia, a w szczególności:

1.

zwrócić koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika,

2.

pokryć koszty podręczników i innych materiałów szkoleniowych,

3.

pokryć opłaty za naukę, pobierane przez szkołę,

4.

udzielić dodatkowego urlopu szkoleniowego.

Nadto, w przypadku pracownika podejmującego naukę w szkole bez skierowania zakładu pracy zakres świadczeń bądź uprawnień, jakie mogą mu być przyznane przez pracodawcę z tego tytułu, reguluje przepis § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, który stanowi, iż takiemu pracownikowi może być udzielony bezpłatny urlop i zwolnienie z części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia w wymiarze ustalonym na zasadzie porozumienia pomiędzy zakładem pracy i pracownikiem. Dodatkowo zakład pracy może też pokryć pracownikowi koszty związane z nauką tj.:

1.

koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika,

2.

koszty podręczników i innych materiałów szkoleniowych,

3.

opłaty za naukę, pobierane przez szkołę.

W związku z powyższym, dofinansowanie kosztów kształcenia pracowników obywających się w formie szkolnej bez względu posiadania skierowania może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego do osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy. Dlatego też można uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl