IBPB2/415-37/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu dla pracowników działalności podstawowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu dla pracowników działalności podstawowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury jako instytucja kultury zatrudnia 2 rodzaje pracowników:

Dotychczas wszystkim pracownikom był naliczany jednakowo podatek dochodowy od osób fizycznych poprzez zastosowanie 19% stawki od przychodu pomniejszonego o koszty uzyskania (w tym roku 108,50 zł).Pracownicy grupy 1) mają w zakresach obowiązków wykonywanie pracy polegającej na tworzeniu. Instruktor plastyk maluje obrazy, wykonuje dekoracje, stroiki na święta; instruktor tańca uczy dzieci tańców ludowych i nowoczesnych, które potem przedstawiane są przy okazji różnych świąt lokalnych i państwowych. Pracownicy kolejni piszą artykuły do lokalnej gazety, następnie zajmują się jej całkowitym wydaniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracownikom działalności podstawowej (instruktorzy, dyrektor) należy zastosować 50% kosztów uzyskania zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, dotychczasowe naliczanie podatku dochodowego od osób fizycznych jest niewłaściwe. Pracownicy działalności podstawowej zgodnie z zakresem czynności wykonują prace twórczą. Ze względu na twórczy charakter pracy powinni mieć naliczany podatek od wynagrodzeń z zastosowaniem stawki 50% kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 108 zł 50 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.302 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Możliwy jest jednakże inny sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów. Przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy stanowi, że o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów, decyduje fakt uzyskania przychodu z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami. Koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Odrębnymi przepisami, o których mowa w powołanym wyżej artykule są przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 z późn. zm.) Zgodnie z art. 1 ust. 1 i ust. 2 wymienionej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

A zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

W rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy, uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat. Określenie "przejaw działalności twórczej", oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnie nowym wytworem intelektu. Cecha indywidualności przejawia się natomiast w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność. Tylko w przypadku łącznego spełnienia ww. przesłanek, przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu. Fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich musi wyraźnie wynikać z treści zawartej umowy, w tym umowy o pracę. Umowa ta winna również określać jaka część wynagrodzenia pracownika stanowi przychód z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami.

W konsekwencji o możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% mówi się wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokonuje rozporządzania prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przechodzą one na zleceniodawcę lub gdy udziela licencji na korzystanie z nich. O ile zatem spełnione są powyższe przesłanki pracownikom można zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w odniesieniu do określonej umową części wynagrodzenia. W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest organem właściwym w zakresie rozstrzygania czy wykonywana przez pracowników praca rodzi przychód z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, gdyż leży to poza zakresem jego uprawnień.W sprawach interpretacji przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych właściwym organem jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny w Warszawie, ul. Krakowskie Przedmieście 15/17.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.