IBPB2/415-298/08/MK - Skutki podatkowe wypłacenia przez organ emerytalny Brazylii zaległego świadczenia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia przez organ emerytalny Brazylii zaległego świadczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia przez organ emerytalny Brazylii zaległego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest emerytem pobierającym emeryturę brazylijską przyznaną w 1994 r. przez Państwowy Instytut Ubezpieczeń Społecznych (skrót w języku portugalskim: INSS).

W 2004 r., kiedy wnioskodawca był już w kraju, Polski Konsulat Generalny w K. powiadomił o tym, iż Sąd Najwyższy Brazylii orzekł, że świadczenia INSS przyznane między 1994 r. i 1997 r. rewaloryzowane w ramach wprowadzenia w 1994 r. tzw. planu "Real" (R$), to jest nowej waluty państwowej w miejsce obowiązującej do 1994 r. bardzo już zdewaloryzowanej waluty "Cruzeiro" (Cr$), zostały obliczone w sposób błędny, niekorzystny dla świadczeniobiorców.

W związku z tym w ciągu kilku miesięcy na przełomie lat 2004/2005 upoważniony przez wnioskodawcę pełnomocnik (V-konsul w Konsulacie Generalnym w K.) odbył szereg spotkań w INSS, w sądzie i z adwokatami w wyniku czego udało się ustalić, że z pewnością wnioskodawca należał do osób poszkodowanych przez okres około 10 lat. Tak więc wnioskodawca poprosił upoważnionego pełnomocnika w Brazylii do wystąpienia w jego imieniu do Federalnego Sądu do Spraw Cywilnych i Opieki Społecznej w K. o wszczęcie procesu o odszkodowanie przeciw Państwowemu Instytutowi Ubezpieczeń Społecznych (INSS), co nastąpiło w lipcu 2005 r. Po przeprowadzonym procesie, Sąd we wrześniu 2005 r. wydał decyzję przyznającą wnioskodawcy jednorazowe świadczenie odszkodowawcze.

Jednakże Państwowy Instytut Ubezpieczeń Społecznych (INSS) odwołał się od tej decyzji w październiku 2005 r. argumentując, że wnioskodawca już nie mieszka w Brazylii i takie świadczenie odszkodowawcze nie należy się. Wyznaczony do tej sprawy adwokat wykazał jednak, że wyliczone świadczenie odszkodowawcze należy wypłacić, mimo nieobecności wnioskodawcy w Brazylii. Tak więc Rada Odwoławcza podczas sesji w marcu 2006 r. ustaliła konieczność wypłacenia tego świadczenia warunkując je żądaniem poszkodowanego.

Upoważniony pełnomocnik takie żądanie przedłożył i ostateczna decyzja Federalnego Sądu do Spraw Cywilnych i Opieki Społecznej nabrała mocy prawnej w kwietniu 2006 r. Świadczenie odszkodowawcze przeliczone przez Polski Konsulat Generalny w K. na równowartość dolarową wpłynęło poprzez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie na konto bankowe wnioskodawcy w Polsce. Od ww. świadczenia zostały pobrane przez bank kwoty: z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zaliczka na podatek dochodowy i składka na ubezpieczenie zdrowotne miały być pobrane od świadczenia odszkodowawczego.

Zdaniem wnioskodawcy podatek dochodowy nie powinien był być pobrany. Artykuł 21 (zwolnienia) pkt 3b) w Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. mówi, że odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie są wolne od podatku dochodowego, a więc nie są przychodem i nie płaci się od nich podatku jak również nie potrąca się od nich składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca stwierdza ponadto, że w jego przypadku wypłacający emeryturę INSS (Państwowy Instytut Ubezpieczeń Społecznych) nie był zainteresowany jakąkolwiek rewaloryzacją emerytur, którą dyktował wprowadzony 10 lat wcześniej, to jest w 1994 r. plan "Real". INSS zobowiązany został do tej rewaloryzacji dopiero orzeczeniem Sądu Najwyższego Brazylii w 2004 r., a potem indywidualnym procesem w okresie od lipca 2005 r. do kwietnia 2006 r. z jego zaskarżenia w Sądzie do Spraw Cywilnych i Opieki Społecznej w K. w Brazylii.

Biorąc zatem za podstawę zarówno orzeczenie Sądu Najwyższego Brazylii jak i przeprowadzony proces i decyzję Sądu do Spraw Cywilnych i Opieki Społecznej w K. w Brazylii, który zdecydował o wysokości wskaźnika wyrównawczego wypłaty tego zaległego, jednorazowego, zweryfikowanego świadczenia, stanowiącego w przypadku wnioskodawcy rzeczywiste odszkodowanie za dziesięcioletni okres strat finansowych wynikłych z błędnej rewaloryzacji waluty obiegowej w Brazylii, wnioskodawca uważa, że przypadek ten powinien być podciągnięty pod art. 21 pkt 3b ustawy z 2000 r., w związku z czym zaliczka na podatek dochodowy oraz składka na ubezpieczenie społeczne nie powinny były być pobrane.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - brzmieniu obowiązującym w 2007 r.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast przepis art. 11 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

Jednakże wypłaconego świadczenia, wbrew twierdzeniu wnioskodawcy, nie można uznać za odszkodowanie o którym mowa w ww. przepisie. Stanowi ono bowiem zaległe, jednorazowe, zrewaloryzowane (w związku z wprowadzeniem w 1994 r. nowej waluty państwowej w miejsce obowiązującej do 1994 r.) wyrównanie świadczeń emerytalnych. Nie stanowi zatem odszkodowania, czyli świadczenia polegającego na naprawieniu szkody.

Odszkodowanie jest bowiem szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych w tym w dobrach osobistych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy.

Naprawienie szkody obejmuje, zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści, które mógł osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wysokość szkody wyznacza rozmiar obowiązku odszkodowawczego i jego górny pułap. Ponadto świadczenie emerytalne nie traci swojego charakteru w związku z jego rewaloryzacją. Również nie ma znaczenia, czy rewaloryzacji dokonał organ emerytalny Brazylii, czy rewaloryzacja emerytury i jej wypłata nastąpiła w związku z wyrokiem sądowym.

Z treści art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent. Natomiast przepis art. 35 ust. 3 tej ustawy stanowi, iż zaliczki, o których mowa m.in. w ust. 1 pkt 1, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (art. 35 ust. 9 ww. ustawy).

Zauważyć należy, iż pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Brazylią nie została podpisana umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem wypłacone świadczenie stanowi przychód, który łącznie z innymi przychodami osiągniętymi w 2007 r. wnioskodawca zobowiązany jest do wykazania w zeznaniu podatkowym za ten rok.

W świetle powołanych powyżej przepisów prawa i przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż bank wypłacający emeryturę z Brazylii jako płatnik obowiązany był w 2007 r. na podstawie art. 35 ust. 1 ww. ustawy do poboru zaliczki na podatek od wypłaconego w 2007 r. świadczenia na zasadach określonych w ust. 3 tego artykułu oraz do zmniejszenia pobranej zaliczki o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne na podstawie ust. 9 tego artykułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.