IBPB2/415-242/07/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 9 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia w związku z wypadkiem w pracy roszczenia odszkodowawczego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia w związku z wypadkiem w pracy roszczenia odszkodowawczego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na skutek wypadku w pracy w dniu 20 września 2005 r. pracownik wnioskodawcy doznał urazu obu nóg (złamania). Po wykorzystaniu należnych świadczeń, czyli 182 dni zasiłku wypadkowego i 3 miesięcznego zasiłku rehabilitacyjnego, pracownik ten został zwolniony z powodu dalszej niezdolności do pracy. Po zaprzestaniu pobierania kolejnego świadczenia rehabilitacyjnego z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, organ ten od 16 marca 2007 r. do 31 marca 2008 r. przyznał mu rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W czerwcu 2007 r. Spółka od byłego pracownika otrzymała pismo, w którym domaga się on wyrównania utraconych dochodów w stosunku do otrzymanej renty (tj. do wysokości dochodów jakie otrzymywałby gdyby pracował). Zażądał skapitalizowanej jednorazowej kwoty brutto za okres od 16 marca 2007 r. do 31 marca 2008 r. w wysokości 20.000 zł. Roszczenie odszkodowawcze zostało wypłacone byłemu już pracownikowi w kwocie netto, czyli po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła słusznie potrącając od wypłaconego skapitalizowanego jednorazowego roszczenia odszkodowawczego zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli tak, to w jakim obowiązującym dokumencie PIT wykazać należy wypłacone roszczenie i pobraną zaliczkę, jeżeli osoba ta nie jest już pracownikiem Spółki.

Zdaniem wnioskodawcy pracownikowi poszkodowanemu w wypadku przy pracy lub z tytułu choroby zawodowej przysługują świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego. Jeżeli jednak szkoda nie została w całości pokryta przez świadczenia wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, poszkodowany pracownik może dochodzić od pracodawcy roszczeń uzupełniających w oparciu o przepisy prawa cywilnego. Jednym ze świadczeń przysługujących w takiej sytuacji jest renta uzupełniająca. Ma ona zrekompensować pracownikowi szkodę polegającą na zmniejszeniu jego dochodów wskutek stwierdzenia całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Każda renta wypłacana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest opodatkowana, dlatego też wypłacone wyrównanie zostało opodatkowane.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176. z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Podstawą prawną do dochodzenia odszkodowań, o których mowa wyżej jest przepis art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Z treści powołanego przepisu wynika, iż poszkodowany, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wypłacił skapitalizowane jednorazowe roszczenie odszkodowawcze w związku z pismem byłego pracownika, w którym domaga się on wyrównania utraconych dochodów w stosunku do otrzymanej renty, tzn. do wysokości dochodów jakie otrzymywałby gdyby pracował.

W związku bowiem z wypadkiem w pracy poszkodowanemu przyznana została renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.Wypłacone ww. roszczenie odszkodowawcze stanowi zatem uzupełnienie przyznanej renty, co jest równoznaczne z wyrównaniem szkody jaką poszkodowany poniósł w następstwie całkowitej utraty zdolności do pracy. W związku z powyższym roszczenie to objęte jest zwolnieniem od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym na wnioskodawcy jako płatniku nie ciążą obowiązki wynikające z art. 31 i 38 tej ustawy, w tym obowiązek poboru zaliczki na podatek oraz wystawienia jakiejkolwiek informacji PIT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.