IBPB2/415-160/08/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani H.D. przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 22 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia 19% wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną - jest nieprawidłowe

W dniu 22 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia 19% wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest po obustronnym wrodzonym zwichnięciu stawów biodrowych. Od dziecka korzysta z rehabilitacji, bo tylko dzięki niej jest w stanie poruszać się przy pomocy kul o swoich siłach. Mimo to ma ogromne przykurcze, co utrudnia jej chodzenie. Bardzo często musi brać tabletki przeciwbólowe, aby móc normalnie żyć i spać w nocy. Wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności. Po około dwu miesięcznym korzystaniu u znajomej z łóżka medycznego CERAGEM E, wnioskodawczyni zwróciła się do Urzędu Miasta z wnioskiem o dofinansowanie zakupu łóżka CERAGEM E z Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych. Wniosek ten został przyjęty i w dniu 22 listopada 2007 r. z wnioskodawczynią została zawarta umowa o dofinansowanie ze środków PEFRON ww. łóżka. Wnioskodawczyni otrzymała dofinansowanie w wysokości 4.000 zł. Cena łóżka wynosi 9.980 zł. Pozostałą kwotę 5.980 zł wpłaciła wnioskodawczyni. Korzystanie z ww. łóżka pozwoliło wnioskodawczyni na ograniczenie przyjmowania leków przeciwbólowych oraz spowodowało, że nie męczy się tak przy chodzeniu jak przed korzystaniem z tego łóżka. W chwili obecnej łóżko jest jej niezbędne do wykonywania czynności życiowych. Wnioskodawczyni pracuje zawodowo i wraz z mężem wychowuje troje małoletnich dzieci. Ma nadzieję, że korzystanie z łóżka w przyszłości przyczyni się do poprawy jej zdrowia i opóźni konieczność założenia endoprotez do obu bioder, a nawet wykluczy potrzebe poddania się takiej operacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mogę sobie odliczyć od dochodu 19% wydatku poniesionego na zakup łóżka medycznego CERAGEM E tj. od kwoty 5.980 zł w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Zdaniem wnioskodawczyni może ona skorzystać z odliczenia 19% kwoty poniesionej na zakup łóżka medycznego CERAGEM E w części nie sfinansowanej przez PEFRON tj. od kwoty 5.980 zł. Dzięki zakupieniu łóżka ulga rehabilitacyjna będzie bardzo dobrze wykorzystana bo wnioskodawczyni nie będzie musiała przez dłuższy czas korzystać z zabiegów rehabilitacyjnych dostępnych w służbie zdrowia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo - rehabilitacyjne. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że: pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.Dla oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności (II grupa inwalidztwa) w związku z obustronnym wrodzonym zwichnięciem stawów biodrowych. Wnioskodawczyni od dziecka korzysta z rehabilitacji, bo tylko dzięki niej jest w stanie poruszać się przy pomocy kul o swoich siłach.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż wnioskodawczyni, która jest inwalidą II grupy będzie przysługiwało uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup łóżka terapeutycznego, które należy stosować w związku z orzeczonym stopniem niepełnosprawności oraz które spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego, o ile spełnione zostaną warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7b, 7c, 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenie to przysługuje osobie fizycznej, która jest uznana za osobę niepełnosprawną, w wysokości faktycznie przez nią poniesionej, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. W przypadku częściowego dofinansowania wydatku np. przez PERFON odliczeniu będzie podlegać jedynie kwota faktycznie wydatkowana przez podatnika. Wydatek ten podlega odliczeniu w roku podatkowym, w którym został poniesiony. Wysokość poniesionego wydatku ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel.

Jak przedstawiono powyżej z uregulowań przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż odliczeniu od podstawy opodatkowania tytułem ulgi rehabilitacyjnej podlega kwota faktycznego wydatku a nie jak błędnie stwierdzono we wniosku 19% kwoty poniesionego wydatku.

Zatem należy uznać, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2008 r. jest nieprawidłowe.

Należy tu zaznaczyć, że organ wydający pisemną interpretację jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.