IBPB2/415-1525/08/MK - Powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu udziału pracownikom i ich rodzinom w pikniku zorganizowanym przez firmę w całości sfinansowanym z ZFŚS.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania przez firmę pikniku zorganizowanego dla pracowników i ich rodzin - jest nieprawidłowe

W dniu 17 września 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania przez firmę pikniku zorganizowanego dla pracowników i ich rodzin.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zorganizować piknik dla pracowników i ich rodzin w formie grilla na wolnym powietrzu, w całości sfinansowany z Zakładowego Funduszu Socjalnego. Piknik przygotowuje firma mająca uprawnienia do organizowania tego typu imprez. Według wnioskodawcy trudno będzie określić ile kto zjadł czy wypił, a tym samym nie będzie mógł ustalić jaki przychód powstał na jednego uczestnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca uważa, że rachunek za zorganizowanie pikniku określał będzie łączną odpłatność na rzecz uczestników świadczenia, koszt imprezy nie stanowi indywidualnego przychodu. Sposób udostępnienia przedmiotowych świadczeń nie pozwala na ustalenie faktycznej wartości świadczenia na konkretną osobę.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. A zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy - o ile nie stanowi wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów - podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem ze stosunku pracy jest wobec powyższego nie tylko wynagrodzenie za pracę, ale również i nieodpłatne świadczenia. Do nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracownika zaliczyć należy również zorganizowany dla pracowników i ich rodzin piknik w formie grilla na wolnym powietrzu.

Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których, otrzymujący odnosi określoną korzyść co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Ustawodawca stanowi o nieodpłatnych świadczeniach, innych niż świadczenia w naturze. Przedmiotem tych świadczeń nie są więc rzeczy, lecz świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość. O sposobie określania tej wartości stanowi art. 11 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Na ogół jest możliwe ustalenie wartości faktycznie otrzymanego przez danego pracownika nieodpłatnego świadczenia, ponieważ w przypadku organizowania przez pracodawcę spotkania typu piknik, nie ma przeszkód w ustaleniu dla kogo piknik jest organizowany i kto faktycznie brał w nim udział.

Wnioskodawca w swoim stanowisku twierdzi, iż piknik przygotuje firma mająca uprawnienia do organizowania tego typu imprez, że trudno będzie określić ile kto zjadł czy wypił, a tym samym nie będzie mógł ustalić jaki przychód powstał na jednego uczestnika. Jednakże zdaniem tut. organu podatkowego, istnieje możliwość zindywidualizowania tych świadczeń. Impreza zorganizowana przez wnioskodawcę nie jest bowiem imprezą otwartą. Z wniosku wprost wynika, że piknik zorganizowany będzie dla pracowników i ich rodzin. Tym samym wnioskodawca jako pracodawca jest w stanie określić, którzy pracownicy oraz członkowie rodziny których pracowników (ilu członków rodziny) brali udział w pikniku. Z wniosku wynika również, że rachunek za zorganizowanie pikniku określał będzie łączną odpłatność.

Skoro zatem znana będzie dokładna liczba osób uczestniczących w ww. pikniku oraz łączna kwota odpłatności, możliwe więc będzie ustalenie wartości nieodpłatnych świadczeń i przyporządkowanie ich poszczególnym pracownikom. Wartość nieodpłatnego świadczenia na jednego uczestnika pikniku to kwota wynikająca z rachunku podzielona przez ilość osób w nim uczestniczących. Z przepisu art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu. Przy czym wartość świadczenia przypadającego na danego pracownika, to suma wartości świadczenia na jednego uczestnika ww. imprezy - pracownika oraz iloczynu wartości nieodpłatnego świadczenia na jednego uczestnika i ilości członków rodziny danego pracownika biorących udział w pikniku. Należy zauważyć, iż jeżeli z ww. imprezy korzystają członkowie rodziny pracownika, świadczenie nieodpłatne dla tych osób jest przyznane z powodu łączącego pracownika z wnioskodawcą stosunkiem pracy, dlatego też sfinansowanie w całości pikniku dla pracownika jak i jego członkom rodziny stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym łącznie z innymi przychodami o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy, że koszt pikniku w formie grilla na wolnym powietrzu nie stanowi indywidualnego przychodu pracownika oraz że sposób udostępnienia świadczeń nie pozwala na ustalenie faktycznej wartości świadczenia na konkretną osobę, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.