IBPB2/415-1499/08/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 9 września 2008 r.), uzupełnionym w dniu 2 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego zwrotu kosztów używania własnego samochodu przez osobę zatrudnioną na podstawie umowy współpracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 września 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego zwrotu kosztów używania własnego samochodu przez osobę zatrudnioną na podstawie umowy współpracy.Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 12 listopada 2008 r. Znak: IBPB3/423-783/08/MS, IBPB2/415-1499/08/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. W dniu 2 grudnia 2008 r. wpłynęło do tut. Biura uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zatrudnia osobę na podstawie umowy współpracy. Do celów realizacji warunków umowy wykorzystuje samochód prywatny zarówno w jazdach lokalnych jak i pozamiejscowych na terenie całego kraju. Ponieważ wnioskodawca zdecydował się zwracać wykonawcy koszty używania samochodu, wprowadził do umowy stosowny zapis, w którym zobowiązał się do zwrotu poniesionych w danym miesiącu kosztów paliwa po spełnieniu dwóch warunków: przedłożenia przez wykonawcę ewidencji przebiegu kilometrów oraz faktur zakupu paliwa wystawionych na firmę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy zwrot wykonawcy poniesionych kosztów z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy współpracy stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z późn. zm.. Zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami zleceniobiorców są otrzymane przez nich w roku kalendarzowym pieniądze, wartości pieniężne i inne nieodpłatne świadczenia.Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b) ustawy wolne od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przesz pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika z przepisów innych ustaw. Zwolnienie to dotyczy pracowników np. służb leśnych, listonoszy.Zdaniem wnioskodawcy stan faktyczny nie jest objęty zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, gdyż nie jest to podróż służbowa.Podróż służbowa bowiem, co wynika z art. 77#61450; § 1 kodeksu pracy, to podróż podjęta przez pracownika celem wykonania konkretnego zadania służbowego, przy czym miejsce wykonywania pracy jest z góry ustalone w poleceniu wyjazdu służbowego i znajduje się poza siedzibą pracodawcy lub poza stałym miejscem świadczenia pracy.W przytoczonym stanie faktycznym wykonawca umowy sam decyduje o miejscu i celu swojego wyjazdu i nie jest w tym względzie w żaden sposób od wnioskodawcy zależny. Wnioskodawca nie może też określić jego miejsca wykonywania zadań jako stałe, ponieważ wykonawca nie jest podporządkowany jego poleceniom co do czasu, sposobu i miejsca realizacji zadań zgodnie z zawartą umową współpracy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

Przepisami, o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 są:

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby nie będącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do pracowników (lit. a), jak i osób niebędących pracownikami (lit. b).Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, wykonującym czynności m.in. wynikające z umowy zlecenia, umowy o dzieło, innych umów, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż osoba, z którą zawarto umowę współpracy, do celów realizacji warunków umowy wykorzystuje samochód prywatny zarówno w jazdach lokalnych, jak i pozamiejscowych na terenie całego kraju. Wnioskodawca natomiast zobowiązał się do zwrotu poniesionych w danym miesiącu kosztów paliwa po spełnieniu dwóch warunków: przedłożeniu ewidencji przebiegu kilometrów oraz faktur zakupu paliwa wystawionych na firmę.

Należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, iż środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca. Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 z późn. zm.) (§ 5 ust. 3 ww. rozporządzenia).

W świetle powyższego zwrócone osobie, z którą zawarto umowę współpracy, koszty z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Jednak podkreślić należy, że przychody te są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości określonej w § 5 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, natomiast ewentualna nadwyżka zwracanych przez wnioskodawcę świadczeń (ponad określony limit) stanowić będzie dla tej osoby przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Należy podkreślić, że w niniejszym przypadku zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b) ww. ustawy. Zgodnie bowiem z jego treścią wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko wnioskodawcy, że zwrot ww. kosztów nie jest zwolniony z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podarku dochodowym od osób fizycznych, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.