IBPB2/415-1436/08/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani I.S. przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 26 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego sędziemu z tytułu zwrotu kosztów zakwaterowania w miejscu delegowania - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego sędziemu z tytułu zwrotu kosztów zakwaterowania w miejscu delegowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jako sędzia Sądu Okręgowego w grudniu 2005 r. została oddelegowana do pełnienia czynności służbowych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Delegacja ma charakter stały i wnioskodawczyni do chwili obecnej pracuje w Ministerstwie Sprawiedliwości, a więc poza miejscem zamieszkania. Zgodnie z art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sadów powszechnych podatniczce przysługuje prawo do nieodpłatnego zakwaterowania w miejscu delegowania w warunkach odpowiadających godności urzędu lub zwrot kosztów takiego zamieszkania. Zwrot kosztów zamieszkania w miejscu delegowania może dotyczyć zwrotu faktycznie poniesionych kosztów w wysokości określonej w fakturze lub wypłaty miesięcznego ryczałtu, który wynosi obecnie 150 % kwoty bazowej, będącej podstawą ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego. Za okres 2007 r. Ministerstwo wypłaciło wnioskodawczyni łącznie kwotę 16.670,41 zł tytułem ryczałtu za mieszkanie, ale z tej kwoty potracono podatek 3.163,00 zł tytułem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Na koniec 2007 r. pracodawca, czyli Ministerstwo Sprawiedliwości wystawiło PIT-11 stanowiący informację o wysokości dochodu z tytułu wypłaconego ryczałtu za mieszkanie oraz pobranej zaliczki na podatek dochodowy za 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem wnioskodawczyni zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika. Ponieważ status sędziego delegowanego odpowiada określeniu "pracownika w podróży służbowej" wypłacany ryczałt winien być wolny od podatku. Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż taka interpretacja przepisów została już zaprezentowana w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 lipca 2008 r. znak IBPB2/415-685/08/MK wydanej w odniesieniu do innego sędziego delegowanego do Ministerstwa Sprawiedliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.W myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.Z art. 12 ust. 4 ww. ustawy wynika, że za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.Stan faktyczny przedstawiony we wniosku wskazuje, iż wnioskodawczyni jako sędzia Sądu Rejonowego delegowana jest do pełnienia czynności służbowych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Ministerstwo to wypłaca wnioskodawczyni miesięczny ryczałt rekompensujący niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby. Podstawą wypłacania tego ryczałtu jest art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sadów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 77 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków sędziego lub czynności administracyjnych:

Przepis art. 77 § 6 pkt 1 ww. ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych stanowi, iż jeżeli delegowanie sędziego następuje do innej miejscowości, niż miejscowość w której znajduje się miejsce służbowe sędziego, niebędącej miejscem jego stałego zamieszkania, sędziemu delegowanemu w okresie delegowania, jako pracownikowi w podróży służbowej, przysługują następujące należności, rekompensujące niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby: prawo do nieodpłatnego zakwaterowania, w warunkach odpowiadających godności urzędu albo zwrot kosztów zamieszkania w miejscu delegowania, w jednej z następujących form:

Z powołanego przepisu wynika, że delegowanie sędziego na warunkach w nim określonych należy traktować w kategoriach podróży służbowej pracownika. Wskazuje na to użycie sformułowania "jako pracownikowi w podróży służbowej" sugerujące jaki charakter w rozumieniu ustawodawcy należy nadać przedmiotowemu delegowaniu.Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.Z powyższego wynika, iż podlegająca zwolnieniu wysokość diet i innych należności określona może być wyłącznie przepisami ustawy lub przepisami wydawanymi przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności z tytułu podróży służbowej.W przedmiotowej sprawie inną należnością, przyznawaną sędziemu z tytułu delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby jest m.in. ryczałt miesięczny mający zrekompensować powstałe niedogodności. Wysokość tego ryczałtu określona jest bezpośrednio przez art. 77 § 6 pkt 1 lit. b) ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych jako kwota nie wyższa niż 150 % kwoty bazowej, będącej podstawą ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego.Oznacza to, że wypłacony sędziemu do tej wysokości ryczałt z tytułu delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby korzystał będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Tym samym wysokość pobranych od tej należności przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy stanowić będzie nadpłatę w świetle art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Z zapisu art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Natomiast art. 75 § 3 stanowi, iż w przypadkach o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a) (...) podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie.

Wobec powyższego wnioskodawczyni przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem PIT-36 za 2007 r.W odniesieniu do nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. będzie miał zastosowanie przepis art. 73 § 2, który stanowi, że nadpłata dla podatników podatku dochodowego powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.