IBPB2/415-143/07/HS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB2/415-143/07/HS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP - dnia 10 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacania przez Sąd odsetek od sum depozytowych złożonych w związku z toczącym się postępowaniem karnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2007 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacania przez Sąd odsetek od sum depozytowych złożonych w związku z toczącym się postępowaniem karnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z § 20 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. z 2006 r. Nr 16, poz. 783) Sąd Rejonowy wypłaca osobie wpłacającej poręczenie majątkowe odsetki od sum depozytowych złożonych w związku z toczącym się sądowym postępowaniem karnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od poręczeń majątkowych należy traktować jako:

* przychód z kapitałów pieniężnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy jako

* przychód z innych źródeł na podstawie art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, nie objęty zwolnieniem przedmiotowym na podstawie art. 21 tejże ustawy.

Zdaniem wnioskodawcy poręczenia majątkowego nie można uznać za formę oszczędzania, przechowywania lub inwestowania środków pieniężnych, bowiem celem ustanowienia poręczenia jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego lub cywilnego, a nie uzyskanie korzyści ekonomicznych przez wpłacającego.

Ponadto środki pieniężne nie są wpłacane na rachunek bankowy wpłacającego lecz na rachunek bankowy państwowej jednostki budżetowej, a wpłacający nie jest dysponentem zdeponowanych środków pieniężnych. Sądu nie można także uznać za podmiot uprawniony do prowadzenia jakichkolwiek form oszczędzania czy inwestowania środków pieniężnych osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy odsetki od depozytów sądowych nie stanowią dla wpłacającego przychodu z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowią natomiast przychód z innych źródeł, mieszczą się bowiem w otwartym katalogu tych przychodów, zawartym w art. 20 ust. 1 powołanej ustawy i nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym na podstawie art. 21 tejże ustawy.

W związku z powyższym wnioskodawca będzie sporządzał w obowiązującym terminie informacje PIT - 8C i przekazywał je podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje właściwy naczelnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Poręczenie majątkowe w postaci pieniędzy jest środkiem zapobiegawczym, stosowanym w postępowaniu karnym zgodnie z art. 266 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.). Kwota poręczenia wpłacana jest przez oskarżonego lub inną osobę wskazaną przez Sąd w postępowaniu, na oprocentowany bankowy rachunek pomocniczy Sądu. Natomiast zgodnie z art. 269 k.p.k. z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się osobie wpłacającej.

Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), wprowadzono w § 20 ust. 1 zapis, iż oprocentowanie sum depozytowych stanowiących własność osób fizycznych, prawnych i innych jednostek powiększa ich wartość. Przepis ten obowiązuje od 1 lipca 2006 r.

W przepisie art. 10 ust. 1 pkt 7 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wśród źródeł przychodów wymienione zostały kapitały pieniężne i prawa majątkowe oraz inne źródła.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W przedstawionym stanie faktycznym kwoty poręczeń majątkowych stanowiące zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego, cywilnego lub o wykroczenia są wpłacane na oprocentowany bankowy rachunek Sądu.

Poręczenia majątkowego nie można uznać za formę oszczędzania, przechowywania lub inwestowania środków pieniężnych, albowiem celem ustanowienia poręczenia jest zabezpieczenie prawidłowego toku prowadzonego postępowania, a nie uzyskanie korzyści ekonomicznych przez wpłacającego. Ponadto środki pieniężne nie są w omawianym przypadku wpłacane na rachunek bankowy wpłacającego, lecz na rachunek bankowy państwowej jednostki budżetowej, a wpłacający nie jest w tym przypadku dysponentem zdeponowanych środków pieniężnych. Sądu nie można także uznać za podmiot uprawniony do prowadzenia jakichkolwiek form oszczędzania czy inwestowania środków pieniężnych osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe odsetki od poręczeń majątkowych nie stanowią dla wpłacającego przychodu z kapitałów pieniężnych, których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 oraz art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym, ponieważ nie powstały w związku z gromadzeniem przez podatnika środków pieniężnych na rachunku osobistym lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów.

Należy jednak zaznaczyć, iż przedmiotowe odsetki stanowią przychód z innych źródeł, mieszczą się bowiem w otwartym katalogu tych przychodów, zawartym w art. 20 ust. 1 powołanej ustawy i nie są objęte zwolnieniami przedmiotowymi wymienionymi w art. 21 tej ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w cytowanym przepisie sformułowania "w szczególności" oznacza, że wyliczenie zawarte w przepisie jest jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym przychodami z innych źródeł mogą być inne jeszcze przychody niż wymienione w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Wobec tego kwoty odsetek od sum depozytowych stanowią przychody z innych źródeł. Z kolei w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało zawarte zwolnienie obejmujące tego rodzaju przychody. Tym samym kwoty przedmiotowych odsetek podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 42a cyt. wyżej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT- 8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym, Sąd zobligowany jest do sporządzenia informacji PIT-8C i przekazania jej podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl