IBPB2/415-1419/08/JG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB2/415-1419/08/JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 21 sierpnia 2008 r.) uzupełnionym w dniu 16 października 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wynikających ze zniesienia współwłasności-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wynikających ze zniesienia współwłasności. Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku pismem z dnia 3 października 2008 r. Znak: IBPB2/415-1419/08/JG, IBPB2/436-153/08/MZ wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 16 października 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 marca 2007 r. zostało zakupione mieszkanie przez dwóch współwłaścicieli nie spokrewnionych i nie będących małżeństwem. Każdy ze współwłaścicieli nabył udział w wysokości 50% w przedmiotowym mieszkaniu. Na zakup ww. mieszkania zaciągnięty został kredyt hipoteczny przez obu współwłaścicieli solidarnie. Obecnie planowane jest zgodne zniesienie współwłasności na następujących zasadach: współwłaściciel A przejmuje 100% udziału we własności mieszkania, przejmuje na siebie spłatę kredytu oraz następuje spłata na rzecz współwłaściciela B, czyli wnioskodawczyni. Wysokość spłaty ustala się w następujący sposób: wartość rynkowa mieszkania ok. 500 tyś. zł pomniejszona o kwotę kredytu - 350 tyś. zł, podzielona na dwie równe części, z których jedna zostaje wypłacona współwłaścicielowi B, czyli wnioskodawczyni w charakterze spłaty. Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż gdyby mieszkanie zostało sprzedane, kwotę pozostałą po spłacie kredytu współwłaściciele podzieliliby po połowie. Dotychczas raty kredytu hipotecznego spłacane były w większości ze środków współwłaściciela A. Natomiast współwłaściciel B, czyli wnioskodawczyni wniósł nakłady związane z remontem i wyposażeniem mieszkania ok. 50 tyś., które częściowo można udokumentować fakturami za zakup towarów i usług a częściowo są to nakłady z tytułu pracy własnej oraz strat poniesionych w związku z zaniechaniem działalności zarobkowej. Wnioskodawczyni dodała, że drugi współwłaściciel mieszkania dokonałby spłaty na korzyść wnioskodawczyni, tym samym przejąłby na siebie spłatę zobowiązań kredytowych pozostając wyłącznym właścicielem nieruchomości o wartości ok. 500 tyś. zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1)

Czy u wnioskodawczyni powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym w związku ze zniesieniem współwłasności, jeśli tak to jakie jest przykładowe wyliczenie jego wysokości i co jest podstawą naliczenia podatku.

2)

W jakim stopniu i w jaki sposób jest niezbędne udokumentowanie poniesionych wydatków (nakładów i strat) związanych z nabyciem i remontem mieszkania.

3)

Czy może mieć znaczenie fakt, że wnioskodawczyni była zameldowana w przedmiotowym mieszkaniu przez okres 12 miesięcy na pobyt czasowy.

4)

Czy w wypadku gdyby zniesienie współwłasności w chwili obecnej było obciążone podatkiem dochodowym od osób fizycznych obowiązek ten przestanie istnieć po upływie 12 miesięcy od zameldowania wnioskodawczyni na pobyt stały.

Zdaniem wnioskodawczyni, nie istnieje przychód z jej strony jako współwłaściciela B, ponieważ wzrost wartości mieszkania wynika w głównej mierze z nakładów pracy podczas jego remontu, co jest trudne do udokumentowania. Niezależnie od powyższego wnioskodawczyni zajęła własne stanowisko odnośnie zadanych pytań, i tak:

Ad.1) powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym, przy czym wnioskodawczyni nie wie od jakiej podstawy jest obliczany,

Ad.2) winny być to faktury na zakup towarów i usług, a w przypadku nakładów pracy własnej wniesionej w remont mieszkania oświadczenie o wartości wykonywanej przez siebie pracy,

Ad.3) zameldowanie na pobyt czasowy powinno być wystarczającym dowodem przeznaczenia mieszkania na potrzeby własne, zwłaszcza, że zameldowanie na pobyt stały w mieszkaniu rodziców nigdy nie zostało zmienione,

Ad.4) po upływie 12 miesięcy od zameldowania na pobyt stały ustaje obowiązek podatkowy

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. Oznacza to zarazem, że nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie wyłącznie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2007 r.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wnioskodawczyni wraz z drugim współwłaścicielem w 2007 r. nabyli mieszkanie. Udział każdego ze współwłaścicieli w przedmiotowym mieszkaniu wynosił po 50%. Obecnie wnioskodawczyni zamierza w wyniku zniesienia współwłasności odpłatnie zbyć swój udział w mieszkaniu wynoszący 50% na rzecz drugiego współwłaściciela, przy czym wnioskodawczyni podkreśliła, iż w wyniku zniesienia współwłasności ma otrzymać spłatę. Stosownie do art. 195 Kodeks cywilny współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą, na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo własnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wnioskodawczyni decydując się na odpłatne zniesienie współwłasności, w wyniku którego swój udział w mieszkaniu wynoszący 50% zbędzie na rzecz drugiego współwłaściciela a drugi współwłaściciel przejmie na siebie obowiązek spłaty całości kredytu oraz dokona spłaty - to ta czynność prawna dla wnioskodawczyni będzie stanowiła w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.Z uwagi na fakt, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nabycie przez wnioskodawczynię 50% udziału w mieszkaniu miało miejsce w 2007 r. zatem dokonując skutków podatkowych odpłatnego zbycia tego udziału w nieruchomości należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 7 ww. ustawy zmieniającej w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia. 2007 r.I tak w myśl art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku dokonania sprzedaży. Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Przychód tak obliczony można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości (udziału) lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej zniesienia współwłasności, opłatę notarialną, opłatę skarbową, opłatę sądową. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Tak więc przychodem ze zbycia jest, jak wskazano powyżej, cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (w niniejszym przypadku - zniesienia współwłasności).

Z kolei stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie jej posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy). Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych. Wnioskodawczyni zajmując własne stanowisko w sprawie uważa, iż wydatki (nakłady) poniesione na nabycie i remont przedmiotowego mieszkania winny być udokumentowane fakturami VAT aczkolwiek twierdzi, że w przypadku nakładów pracy własnej wniesionej w remont mieszkania wystarczającym jest oświadczenie o wartości wykonywanej przez siebie pracy. Wnioskodawczyni wspomniała również o stratach poniesionych przez nią w związku z zaniechaniem działalności zarobkowej.W związku z powyższym należy zauważyć, ze przepis art. 22 ust. 6c ustawyo podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia mogą być udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia powiększone o udokumentowane nakłady. Przepis ten formułuje katalog zamknięty, który w żadnym wypadku nie dopuszcza zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innych wydatków.

Ustawodawca w przepisie art. 22 ust. 6e dodatkowo wskazuje w jaki sposób winny być udokumentowane nakłady poczynione w czasie posiadania nieruchomości. W żadnej mierze przepis ten nie dopuszcza, aby dokumentem takim mogły być oświadczenia podatnika, w tym o nakładach z własnej pracy. Nadto należy stwierdzić, że definicja kosztów uzyskania przychodów mówi wyłącznie o kosztach poniesionych. To oznacza, że niedopuszczalnym jest uznawanie, że kosztami uzyskania przychodu mogłyby być straty z tytułu zaniechania przez wnioskodawczynię działalności zarobkowej, czyli utracone korzyści. Utracone korzyści nie są bowiem wydatkiem i w żadnym wypadku nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Podobnie kosztem takim nie będą nakłady własnej pracy wnioskodawczyni. Z jednej strony wskazać należy na fakt, iż ustawodawca nie dopuszcza udokumentowania kosztów w inny sposób niż fakturami VAT, o czym jasno stanowi art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z drugiej zaś należy wskazać na brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 10 zdanie 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci. Bez względu zatem na to z jakiego źródła powstaje przychód, własna praca podatnika nigdy nie jest kosztem uzyskania przychodu, niezależnie od tego, w jaki sposób byłaby udokumentowana.

Dodatkowo wyjaśnić należy, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów jest uprawniony wyłącznie do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego i nie posiada kompetencji ani uprawnień do prowadzenia postępowania podatkowego, w którym dopuszczałby oświadczenie o wartości wykonywanej pracy jako dokument potwierdzający poczynione nakłady.W świetle powołanych przepisów przychodem z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności będzie wartość wynikająca z umowy między współwłaścicielami - nie niższa jednak od wartości rynkowej 50% mieszkania na dzień zniesienia współwłasności oraz pomniejszona o ewentualne opłaty notarialne lub sądowe poniesione przez wnioskodawczynię w związku z dokonaną czynnością. Natomiast do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć będzie można udokumentowany koszt nabycia mieszkania wynikający z aktu notarialnego zakupu - w udziale odpowiadającym udziałowi wnioskodawczyni w całej nieruchomości (50%) oraz poniesione przez wnioskodawczynię nakłady udokumentowane fakturami VAT. Różnica stanowi dochód do opodatkowania.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

a.

budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,

b.

lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,

c.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,

d.

prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

- jeżeli podatnik był zameldowany w tym budynku mieszkalnym na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Zwolnienie, o którym mowa wyżej ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność lub udziału takim prawie, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ustawy).

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

* okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia,

Jeżeli zatem zostaną spełnione powyższe warunki wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do zwolnienia w trybie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy (tzw. ulga meldunkowa).

Mając zatem na uwadze cytowany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy stwierdzić należy, że jeżeli wnioskodawczyni w przedmiotowym mieszkaniu będzie zameldowana na pobyt stały przez okres 12 miesięcy przed datą zbycia udziału w tym mieszkaniu to oznaczałoby, iż wnioskodawczyni spełniłaby warunek 12 miesięcznego okresu zameldowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy. Niezależnie od powyższego, także obligatoryjnym warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest spełnienie drugiego warunku wymaganego ustawą a mianowicie złożenie w wymaganym terminie stosownego oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia. Oznacza to, że jeżeli wnioskodawczyni spełni wyżej wymagane warunki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wówczas przychód ze sprzedaży udziału w mieszkaniu będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania. Jak już wyżej wskazano ustawodawca prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy uzależnia od obligatoryjnego spełnienia łącznie dwóch warunków. Jednym z warunków wymaganych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych jest co najmniej 12 miesięczny okres zameldowania na pobyt stały zbywcy w zbywanym mieszkaniu. Tym samym oznacza to, że zameldowanie na pobyt czasowy wbrew twierdzeniu wnioskodawczyni jest obojętne podatkowo. Argumentacja wnioskodawczyni, iż zameldowanie na pobyt czasowo powinno być wystarczającym dowodem przeznaczenia mieszkania na potrzeby własne a zameldowanie na pobyt stały w mieszkaniu rodziców nigdy nie zostało zmienione jest bez znaczenia. Skoro wnioskodawczyni zamierza dokonać zbycia udziału w mieszkaniu nabytym w 2007 r. jako współwłasność z drugim współwłaścicielem to skutki podatkowe sprzedaży tego udziału w mieszkaniu, w tym wszelkie zwolnienia podatkowe muszą być związane wyłącznie ze zbywanym prawem. Tym samym prawo do skorzystania w przedstawionym stanie faktycznym ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowym mieszkaniu w drodze zniesienia współwłasności musi być ściśle powiązane ze zbywanym prawem. Bez znaczenia dla niniejszego rozstrzygnięcia pozostaje fakt, iż wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały w mieszkaniu rodziców. Wszelkie ulgi i zwolnienia winny być interpretowane w sposób ścisły z literalnym brzmieniem przepisów, gdyż stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym jest w tej materii jednoznaczny i wymaga zameldowania na pobyt stały.

Należy również zaznaczyć, że w przypadku lokali stanowiących odrębną nieruchomość zwolnieniem określonym w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy objęty jest jedynie przychód ze zbycia wyłącznie lokalu mieszkalnego. Przychód ze zbycia gruntu lub udziału w gruncie, lub w prawie wieczystego użytkowania gruntu związanego ze zbywanym udziale do lokalu mieszkalnego będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl