IBPB2/415-135/07/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani E. G. przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. opodatkowania diet za czas podróży służbowej wypłacanych kierowcom będącym pracownikami firmy transportowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. opodatkowania diet za czas podróży służbowej wypłacanych kierowcom będącym pracownikami firmy transportowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych na terenie całego kraju. W związku z prowadzoną działalnością zatrudnia kierowców w wymiarze pełnego etatu. W umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy podany jest teren całego kraju, co uzasadnia charakter pracy na stanowisku kierowcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Wnioskodawczyni uważa, iż kierowcy świadczącemu pracę na terenie kraju należy wypłacać diety z tytułu odbytych podróży służbowych zgodnie z art. 77#61450; § 1 Kodeksu pracy gdy wykonuje na polecenie służbowe pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Zgodnie ze stanowiskiem jakie zajmuje Główny Inspektorat Pracy miejscem pracy jest siedziba pracodawcy lub miejsce, w którym prowadzi on działalność. Teren kraju to miejsce wykonywania pracy kierowcy, natomiast za stałe miejsce pracy należy uznać siedzibę firmy, w związku z czym kierowcy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Diety wypłacone kierowcy zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę będą zgodnie z obowiązującymi przepisami zwolnione z podatku dochodowego do wysokości należności jaka przysługuje na pokrycie kosztów podróży służbowej pracownikowi sfery budżetowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.). Zatem diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika na obszarze kraju zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu.

Zwolnienie to przysługuje jednak pod warunkiem, że pracownik odbędzie podróż służbową w rozumieniu art. 77#61450; § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), tj. wykonuje na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.Zatem w przypadku pracowników - kierowców z charakteru i samej istoty rodzaju ich pracy, wykonywanie obowiązków służbowych odbywa się na pewnym obszarze poza siedzibą pracodawcy. W świetle przepisów prawa pracy, określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy wynika tylko z woli stron umowy o pracę. Nie ma zatem przeszkód, aby w umowie o pracę zawartej z kierowcą, określono jako miejsce wykonywania pracy siedzibę firmy. W takiej sytuacji wyjazd służbowy pracownika - kierowcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy będzie podróżą służbową, o ile umowa o pracę nie przewiduje dodatkowych warunków.

Zatem jeśli z umowy o pracę wynika, że miejscem wykonywania pracy jest obszar całego kraju, wówczas nie można mówić o podróży służbowej pracownika, a tym samym nie może mieć zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do świadczeń wypłacanych przez pracodawcę pracownikom - kierowcom w związku z odbywanymi przez nich wyjazdami na terenie kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.