IBPB2/415-1255/08/MK
Pismo z dnia 13 października 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB2/415-1255/08/MK
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy przez płatnika wypłacającego rentę wyrównawczą - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy przez płatnika wypłacającego rentę wyrównawczą.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Zgodnie z wiążącymi wnioskodawcę zapisami rozdziału VI art. 9 i § 5 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy byłych Spółek Utrzymania Ruchu:
W przypadku jeżeli pracownik w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przeszedł na rentę inwalidzką i nie świadczy pracy, pracodawca jest zobowiązany wypłacać dodatkowe świadczenie pieniężne w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy dotychczas otrzymywanym wynagrodzeniem, obliczonym jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, a otrzymanym świadczeniem rentowym.
Postanowienia ust. 1 mają zastosowanie w przypadku, gdy otrzymana renta jest niższa od otrzymanego dotychczas wynagrodzenia określonego u ust. 1.
Świadczenie, o którym mowa w ust. 1 wypłacane jest do momentu, w którym otrzymane świadczenie rentowe osiągnie wysokość, o którym mowa w ust. 1.
Świadczenie pieniężne - renta wyrównawcza wyliczana jest w następujący sposób:
na podstawie zawartych porozumień z pracownikami określony jest indywidualny współczynnik w każdym z czterech ostatnich miesięcy przed odejściem pracownika na rentę inwalidzką w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową poprzez odniesienie wynagrodzenia porównawczego danego pracownika w poszczególnych miesiącach do średniego wynagrodzenia miesięcznego w odpowiednich miesiącach w byłej spółce.
następnie obliczany jest średni współczynnik jako średnia arytmetyczna ze współczynników określonych dla poszczególnych miesięcy.
kwota powstająca z pomnożenia średniego współczynnika oraz średniego wynagrodzenia w spółce w poszczególnych miesiącach stanowić będzie wynagrodzenie porównawcze pracownika za dany miesiąc.
wynagrodzenie to podlega składkom ZUS oraz podarkowi dochodowemu.
wypłacana pracownikowi kwota dodatkowego świadczenia pieniężnego - renty wyrównawczej stanowi różnicę pomiędzy wynagrodzeniem porównawczym obliczonym w sposób opisany powyżej i kwotą renty otrzymywanej z ZUS.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy kwota wypłaconego pracownikowi dodatkowego świadczenia pieniężnego - renty wyrównawczej winna być na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10% wypłaconej należności czy też powinna być obciążona podatkiem w innej wysokości.
Zdaniem wnioskodawcy, zasadnym jest zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. opodatkowanie przedmiotowego świadczenia pieniężnego - renty wyrównawczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10% wypłaconej należności.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.
Podstawę prawną do dochodzenia renty wyrównawczej stanowi przepis art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).
Z treści tego przepisu wynika, że jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wypłaca pracownikowi kwotę dodatkowego świadczenia pieniężnego - renty wyrównawczej stanowiącą różnicę pomiędzy wynagrodzeniem porównawczym i kwotą renty otrzymywanej z ZUS.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że renty wyrównawcze mają charakter odszkodowawczy, w związku z czym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do poboru jakichkolwiek zaliczek na podatek dochodowy ani podatku na podstawie wskazanego we wniosku art. 30 ust. 1 ww. ustawy.
Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Do wniosku wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.