IBPB2/415-123/07/MK - Czy środki finansowe przekazane na prywatne konto księdza-misjonarza mogą być uznane za darowiznę na cele kultu religijnego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani A.B. przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu darowizny na cele kultu religijnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu darowizny na cele kultu religijnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kapłan Archidiecezji K. zameldowany w Polsce jest misjonarzem w A. Z braku środków na utrzymanie parafii zmuszony jest prosić o wsparcie finansowe z Polski. Otrzymane pieniądze zostaną przeznaczone na cele parafii. Wsparcie powyższe przekazane zostałoby na prywatne konto bankowe księdza w Polsce, ponieważ a. parafia nie posiada własnego rachunku bankowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy środki finansowe przekazane na prywatne konto księdza - misjonarza mogą być uznane, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za darowiznę na cele kultu religijnego?

Wnioskodawczyni uważa, iż darowizna przekazana na konto księdza z odpowiednią adnotacją na przelewie "na cele parafii" spełnia treść art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b), w związku z czym możliwe jest pomniejszenie podstawy opodatkowania o kwotę darowizny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele kultu religijnego - w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6 % dochodu. Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 2 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Jednakże w przypadku odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9, odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, przy czym w przypadku dawców krwi w dokumencie tym nie uwzględnia się wartości krwi, za którą dawca otrzymał ekwiwalent pieniężny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Zgodnie art. 26 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w r. podatkowym kwoty stanowiącej 6 % dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz m.in. osób fizycznych. Jak wynika z powołanych przepisów podstawą odliczenia od dochodu kwot darowizn na cele kultu religijnego jest tylko i wyłącznie dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, przy czym obdarowanym nie może być osoba fizyczna. W przedmiotowej sprawie wpłata kwoty pomocy finansowej na posiadane przez księdza w Polsce osobiste konto bankowe nie może być uznana za darowiznę przekazaną na cele kultu religijnego. Z punktu widzenia ww. przepisów prawa obdarowanym byłaby bowiem osoba fizyczna (ksiądz).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.