IBPB2/415-1214/08/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 4 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez Spółkę składki z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia na życie swoich pracowników - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez Spółkę składki z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia na życie swoich pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako ubezpieczający zamierza zawrzeć z ubezpieczycielem umowę grupowego ubezpieczenia na życie. Ubezpieczonymi będą pracownicy Spółki w ilości nie mniejszej niż 8 osób. Zasady ubezpieczenia określają ogólne warunki grupowego ubezpieczenia na Życie. Zgodnie z § 3 Ogólnych Warunków przedmiotem ubezpieczenia jest życie ubezpieczonego. Stosownie do § 7 Ogólnych Warunków podstawą zawarcia umowy ubezpieczenia jest przekazanie przez ubezpieczającego pierwszej składki i złożenie następujących dokumentów: wniosku o zawarcie umowy, deklaracji przystąpienia, wykazu osób, za które przekazano pierwszą składkę, potwierdzenia przekazania pierwszej składki. Deklaracją przystąpienia jest indywidualne oświadczenie każdego z ubezpieczonych o przystąpieniu do ubezpieczenia. Zawarcie umowy zostaje potwierdzone polisą. Stosownie do § 11 Ogólnych Warunków umowa jest zawierana pomiędzy ubezpieczycielem a ubezpieczającym na 1 rok. Umowa zostaje przedłużona na kolejne okresy roczne, o ile żadna ze stron nie postanowi inaczej, z tym, że oświadczenie wyrażające wolę nieprzedłużania umowy na kolejne okresy powinno być złożone do wiadomości drugiej strony na 30 dni przed upływem okresu, na jaki umowa została zawarta.Stosownie do § 8 ust. 4 Ogólnych Warunków ubezpieczony, czyli pracownik, ma prawo w każdej chwili zrezygnować z ubezpieczenia składając ubezpieczającemu pisemne oświadczenie o rezygnacji.Zgodnie z § 29 Ogólnych Warunków prawo do świadczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego przysługuje uposażonemu, czyli podmiotowi wskazanemu na piśmie przez ubezpieczonego jako uprawnionemu otrzymania świadczenia w razie śmierci ubezpieczonego.W umowie ubezpieczenia (polisie) zawarte zostanie następujące sformułowanie: "Składka pochodzi ze środków finansowych ubezpieczającego. Wyklucza się możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy ubezpieczenia przez okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto lub odnowiono umowę ubezpieczenia. Jednocześnie strony potwierdzają, że umowa ubezpieczenia nie przewiduje wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, tym samym więc dokonywanie takich wypłat jest wykluczone."

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę, jako ubezpieczającego i pracodawcę Ubezpieczonych, na opłacanie składek z tytułu grupowego ubezpieczenia na życie nie będą przychodem ubezpieczonych będących pracownikami.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z treścią przyszłej polisy składka pochodzi ze środków finansowych ubezpieczającego. Składka ta jest przekazywana bezpośrednio ubezpieczycielowi. Uprawnionym do świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia nie jest ubezpieczony będący pracownikiem, ale uposażony, czyli podmiot wskazany na piśmie przez ubezpieczonego jako uprawniony do otrzymania świadczenia w razie śmierci ubezpieczonego. Te okoliczności uzasadniają stanowisko wnioskodawcy, że wydatki ponoszone przez ubezpieczającego nie będą przychodem ubezpieczonych będących pracownikami ubezpieczającego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie "nieodpłatne świadczenie" w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby (art. 353 Kodeksu cywilnego), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji "nieodpłatnego świadczenia" przyjmuje się, iż kwota opłacanych składek z tytułu grupowego ubezpieczenia na życie winna być traktowana jako nieodpłatne świadczenie ponoszone przez pracodawcę (ubezpieczającego) na rzecz pracownika (ubezpieczonego) w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia na życie. Wnioskodawcę (ubezpieczającego) z pracownikiem (ubezpieczonym) łączy stosunek pracy, w związku z czym ww. nieodpłatne świadczenie należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści art. 12 ust. 1 wynika bowiem, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wobec powyższego składki opłacane przez wnioskodawcę z tytułu objęcia pracownika ochroną ubezpieczeniową (świadczenie dla osób wskazanych przez ubezpieczonego w przypadku jego zgonu), a zatem opłata za ryzyko pokrywana przez pracodawcę będzie stanowiła przychód pracownika ze stosunku pracy.W przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie momentu uzyskania przychodu przez pracowników objętych ochroną ubezpieczeniową. Przychód ze stosunku pracy z tytułu opłacania przez pracodawcę składki na ubezpieczenie powstaje w dacie poniesienia wydatku przez pracodawcę, czyli w dacie zapłaty składki firmie ubezpieczającej. Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia należy rozumieć umowę, w której ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu osobowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej (art. 805 § 2 pkt 2 ww. ustawy).Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy. Stosownie bowiem do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Jednocześnie zgodnie z § 2 tego artykułu roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Jak wynika ze złożonego wniosku Spółka w przyszłości dokona ubezpieczenia pracowników, zatem ci pracownicy będą objęci ochroną na wypadek określonego w umowie ubezpieczenia ryzyka. W takiej sytuacji niewątpliwie korzyścią majątkową dla pracownika będzie zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. W konsekwencji kwota składki ubezpieczeniowej pokrywana przez pracodawcę za pracowników powinna być zakwalifikowana do przychodów ze stosunku pracy w momencie uzyskania przez pracowników korzyści w postaci objęcia ochroną wynikającą z polisy ubezpieczeniowej. Ustalenie, jakim osobom przysługują przysporzenia majątkowe z tytułu opłacanej składki, nie będzie budzić wątpliwości gdyż wnioskodawca jak sam wskazał musi przedstawić ubezpieczycielowi wykaz osób, za które przekazana będzie pierwsza składka.

Reasumując, opłacane przez Spółkę pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę składki na ubezpieczenie na życie są nieodpłatnym świadczeniem doliczanym do pozostałego wynagrodzenia pracownika. Pomimo, że w umowie zawartej pomiędzy pracodawcą, a towarzystwem ubezpieczeniowym zostały ustalone warunki określające prawo do korzystania z ubezpieczenia, tj. pięcioletni okres karencji w którym to czasie wyklucza się wypłatę kwoty wartości odstąpienia od umowy, zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, to jednak wartość zapłaconych przez pracodawcę pracownikom składek ubezpieczeniowych podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a płatnik zgodnie z art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma obowiązek w ciągu roku pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle powołanych powyżej przepisów stanowisko wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy następującego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.