IBPB2/415-103/08/BJ - Urząd skarbowy podpisując wniosek o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu potwierdza brak istnienia faktów poddających w wątpliwość prawdziwość oświadczenia wnioskodawcy.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB2/415-103/08/BJ Urząd skarbowy podpisując wniosek o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu potwierdza brak istnienia faktów poddających w wątpliwość prawdziwość oświadczenia wnioskodawcy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki E., przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 15 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 10 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku potwierdzania przez urzędy skarbowe "Wniosku o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego..." na formularzu przedłożonym przez podatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku potwierdzania przez urzędy skarbowe "Wniosku o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego..." na formularzu przedłożonym przez podatnika.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 27 lutego 2008 r. wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 10 marca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada zarejestrowany w Kolonii Oddział i w ramach swojej działalności zatrudnia w Niemczech ok. 1.000 pracowników, którzy mają stałe miejsce zamieszkania w różnych rejonach Polski. Podatek dochodowy od wynagrodzeń tych pracowników jest płacony w miejscu wykonywania pracy, czyli w Niemczech. Już w 2004. wnioskodawca podjął próby składania w niemieckim urzędzie finansowym "Wniosku o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego...", co miało skutkować przyznaniem pracownikom ulg podatkowych (dokonywaniem naliczania podatku od płac wg III klasy podatkowej). Niestety, polskie urzędy skarbowe nie chciały wówczas poświadczać pracownikom takich wniosków i zrezygnowano z ubiegania się o ulgi. W 2008 r. wnioskodawca ponownie zwrócił się do swoich pracowników o składanie tych wniosków. Stanowisko części polskich urzędów skarbowych uległo zmianie i wnioski są poświadczane. Jednakże, większość urzędów w dalszym ciągu odmawia pracownikom poświadczania wniosków argumentując, że urząd nie posiada informacji do potwierdzenia danych zawartych we wniosku.

Wnioskodawca załączył do wniosku wzór "Wniosku o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego..." w języku polskim i niemieckim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy polskie urzędy skarbowe mają obowiązek potwierdzania "Wniosku o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego..." na formularzu przedłożonym na podatnika.

Zdaniem wnioskodawcy, istotą poświadczenia "Wniosku o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego... " jest potwierdzenie przez urząd skarbowy danych dotyczących podatnika zamieszkującego na terenie działania urzędu, na podstawie ewidencji prowadzonej przez ten urząd. W polu D pkt 2 przedmiotowego wniosku jest zamieszczone następujące sformułowanie: "... nic nam nie wiadomo o tym, żeby zawarte w niniejszym wniosku dane dotyczące warunków osobistych oraz dane dotyczące dochodów były niezgodne z prawdą...", a zatem stosownie do art. 306a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, urząd skarbowy podpisując wniosek potwierdza brak istnienia faktów poddających w wątpliwość prawdziwość oświadczenia osoby składającej Wniosek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady wydawania zaświadczeń przez organy podatkowe zostały uregulowane w dziale VIIIA ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zgodnie z art. 306a § 1 ww. ustawy organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie.

W myśl art. 306a § 2 ww. ustawy zaświadczenie wydaje się, jeżeli:

1.

urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;

2.

osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.

Stosownie do art. 306b § 1 tej ustawy w przypadkach, o których mowa w art. 306a § 2, organ podatkowy jest obowiązany wydać zaświadczenie, jeżeli chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

W myśl art. 306b § 2 ww. ustawy organ podatkowy, przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w niezbędnym zakresie postępowanie wyjaśniające.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 306j ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie zaświadczeń wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. Nr 165, poz. 1374 z późn. zm.), w którym ustalił tryb wydawania zaświadczeń, właściwość miejscową i rzeczową organów podatkowych do wydawania zaświadczeń oraz wzory zaświadczeń i wzory ewidencji przekazanych lub otrzymanych informacji, a także wzór rejestru zaświadczeń. Wzory te są załącznikami do rozporządzenia.

Zgodnie z § 10 ust. 2 ww. rozporządzenia na żądanie wnioskodawcy zaświadczenie jest wydawane na przedłożonym przez niego formularzu, jeżeli na tym formularzu jest możliwe zamieszczenie przez organ podatkowy wydający zaświadczenie adnotacji dotyczącej opłaty skarbowej.

Jeżeli przedłożony przez wnioskodawcę formularz, o którym mowa w ust. 2, jest sporządzony w języku obcym, zaświadczenie wydaje się na tym formularzu, pod warunkiem przedłożenia przez wnioskodawcę jego tłumaczenia na język polski, poświadczonego przez tłumacza przysięgłego (§ 10 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Cytowane powyżej przepisy zobowiązują organy podatkowe do wydawania zaświadczeń potwierdzających fakty albo stan prawny, które wynikają z prowadzonych przez dany organ ewidencji, rejestrów bądź innych posiadanych przez niego danych.

W świetle powyższego, jeżeli zakres "Wniosku o uznanie pracownika za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego... " obejmuje dane będące w dyspozycji organu podatkowego, a wniosek ten został sporządzony na formularzu spełniającym warunki określone w § 10 ust. 2 i 3 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów, to organ podatkowy powinien taki wniosek poświadczyć.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl