IBPB2/415-1018/08/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 maja 2008 r.), uzupełnionym w dniu 24 lipca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania do wycieczki dla pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania do wycieczki dla pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 18 lipca 2008 r. znak: IBPB2/415-1018/08/HK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 24 lipca 2008 r. wpłynęło ww. uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pracodawca wykupi dla pracownika wycieczkę. Koszt tej wycieczki zostanie sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podlega opodatkowaniu dofinansowanie w pełnej wysokości, czy nadwyżka między kwotą dofinansowania, a wartością świadczenia rzeczowego w wysokości 380 zł.

Zdaniem wnioskodawcy zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinno mieć także zastosowanie w przypadku wycieczki wykupionej przez zakład pracy sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zgodnie z powołanym przepisem zwolniona z opodatkowania jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zwolnienie to obejmuje świadczenia rzeczowe, których wysokość nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 380 zł Z tym, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Zdaniem wnioskodawcy, powyższe zwolnienie powinno mieć także zastosowanie w przypadku wycieczki wykupionej przez zakład pracy, sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wnioskodawca uważa, że wycieczka wykupiona przez pracodawcę dla pracownika jest świadczeniem rzeczowym. W ocenie wnioskodawcy nie można jej traktować inaczej z tego względu, że pracownik otrzymuje w tym przypadku świadczenie w naturze, a nie pieniądze. Za kwalifikacją wycieczki do świadczeń rzeczowych, w ocenie wnioskodawcy, przemawia także treść samego przepisu zwalniającego z opodatkowania świadczenia rzeczowe, w którym jako niestanowiące świadczeń rzeczowych wymienione zostały tylko bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się od podatku dochodowego wartość świadczeń rzeczowych otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,

* jest w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Zatem z ww. zwolnienia, w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym. Podkreślić należy przy tym, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym. Rzeczowy charakter mają np. paczki, bilety, karnety.

W świetle powyższego nie można uznać, iż wartość wycieczki w części finansowanej przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest usługa turystyczna, a nie rzecz w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Fakt, iż wycieczka nie została wymieniona w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie czyni z niej jeszcze świadczenia rzeczowego. Pracownicy mają prawo do skorzystania z usługi turystycznej zakupionej przez pracodawcę, wartość takiego świadczenia stanowi jednak przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku pracy. Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że wycieczka w części finansowana jest z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu. Tym samym możliwa jest indywidualizacja osób, które korzystają z dofinansowania. Osobom tym ustala się przychód zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy według cen zakupu danej usługi tj. wycieczki, w części dofinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wartość dofinansowania do wycieczki dla pracownika, płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wycieczki dla pracowników nie korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku sfinansowania przez wnioskodawcę wycieczki dla pracowników u uczestników powstanie przychód i z tego tytułu na wnioskodawcy ciążyć będą obowiązki płatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.