IBPB1/415W-21/08/AP

W odpowiedzi na wezwanie Pana K. z dnia 6 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 12 maja 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 25 kwietnia 2008 r. znak IBPB1/415-95/08/AP, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Zdaniem wzywającego ww. interpretacja nie zawiera oceny i jej uzasadnienia prawnego odnośnie następujących zagadnień:

Zdaniem wzywającego, przyznana na podstawie aktu normatywnego pomoc automatyczna jaką jest jednorazowa amortyzacja nie jest pomocą na nabycie, lecz pomocą związaną z nabyciem czyli z faktem dokonanym, a nie z przyszłym, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. g) ww. rozporządzeniu. Wolą normodawcy tworzącego ww. rozporządzenie było enumeratywne uregulowanie przeszkód udzielania pomocy de minimis. Argumentacja zawarta w ww. interpretacji dotycząca art. 1 ust. 1 lit. g) ww. rozporządzenia podważa powszechnie akceptowaną zasadę ścisłego interpretowania regulacji wyjątkowych i nie można pogodzić się z założeniem racjonalnego normodawcy.Nieustosunkowanie się Dyrektora Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2008 r. do przedstawionych wyżej czterech zagadnień naruszyło art. 14c oraz art. 120 i 121 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej.

We wniosku z dnia 24 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 stycznia 2008 r.) został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2007 r. wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego (PKD 60.24.A). Zakupił m.in. naczepę (PKWiU 34.20.23/KST 748), samochód ciężarowy (PKWiU 34.10.43/KŚT 742), ciągnik siodłowy (PKWiU 34.10.44/KŚT 746), maszynę rozładunkową (PKWiU 29.52.26/KŚT 580). Nabyty sprzęt transportowy oraz maszynę rozładunkową wprowadził do Ewidencji Środków Trwałych i dokonał - jako mały podatnik - jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowych do wysokości nie przekraczającej w 2007 r. równowartości 50.000 euro, tj. 199.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Oświadczył, że nie korzystał w latach minionych z pomocy de minimis w jakiejkolwiek formie.

Zdaniem wnioskodawcy dokonując odniesienia przedstawionego stanu faktycznego do obowiązującej normy prawej zawartej w art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 5a pkt 20 ust, art. 22 ust. 1, art. 22a ust. 1 pkt 2, art. 22g ust. 3, jak również mając na uwadze ust. 10 art. 22k tejże ustawy, który w sposób niejednoznaczny określa obowiązujące akta prawa wspólnotowego dotyczące pomocy de minimis po dokonaniu szczegółowej analizy, uważa, że spełnia wszelkie przesłanki, o których mowa w art. 22k i w związku z tym ma prawo do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dotyczących środków transportu (grupa 7 Klasyfikacji) wykorzystywanych w działalności. Zachodzi bowiem zgodność pomiędzy przedstawionym stanem faktycznym, a obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. W związku z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakres i zasady pomocy de minimis określone zostały w bezpośrednio obowiązujących przepisach prawa wspólnotowego.

Zdaniem wnioskodawcy są nimi:

Zakres pomocy de minimis określa art. 1, natomiast jej zasady art. 2 Rozporządzenia Komisji. Przepisy ww. aktów normatywnych uznają, że pomoc de minimis nieprzekraczająca pułapu 200.000 euro (100.000 euro w sektorze transportu drogowego) w okresie 3 kolejnych lat budżetowych nie podlega przepisom art. 87 ust. 1 Traktatu ponieważ nie zakłóca i nie grozi zakłóceniem konkurencji oraz nie wpływa na handel między państwami członkowskimi. W Rozporządzeniu Komisji - art. 1 pkt g wyłączono pomoc na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów. Przepisy unijne dotyczące pomocy de minimis (niespełniającej kryteriów art. 87 ust. 1 Traktatu) nie definiują pojęć "pomocy", "na", "nabycie" i w związku z tym, określił ich znaczenie zgodnie z wykładnią gramatyczną przy użyciu Słownika Języka Polskiego PWN: "pomoc" - praca, wysiłek, działanie podjęte dla dobra innej osoby w celu ujrzenia jej w działaniu; "nabycie (kupno) "- umowa, na podstawie której kupujący (nabywca) zobowiązuje się odebrać rzecz od sprzedawcy i zapłacić mu ustaloną cenę w zamian za przeniesienie na siebie prawa własności; "na" - (przyimek) w połączeniu z rzeczownikiem tworzy wyrażenie określające charakterystyczne okoliczności, np. cel, skutek.

Wobec powyższego wyłączenie "pomocy na nabycie" pojazdów oznacza wyłączenie działania państwa członkowskiego związanego z ulżeniem podmiotom gospodarczym w odebraniu rzeczy od sprzedawcy lub w dokonaniu zapłaty za zakupioną rzecz (pojazd).Pomoc państwa przyznana po zakupie środka transportu nie jest pomocą na nabycie (na zasadzie ex ante) lecz pomocą po nabyciu (na zasadzie ex post). Jednocześnie nie jest spełniony w tym przypadku warunek celu bądź skutku pomocy. Prawo wspólnotowe wyłączyło dotowanie inwestycji w zakresie zakupu sprzętu transportowego określonym podmiotom, a nie jak zinterpretował to Urząd Skarbowy w Zgierzu (sygn. I-1/415/45/07 z dnia 12 lipca 2007 r.) - przyspieszoną amortyzacją pojazdów transportowych.

Po rozpatrzeniu wniosku, w dniu 25 kwietnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną IBPB1/415-95/08/AP uznając stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając m.in., iż wnioskodawca nie mógł skorzystać z możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków transportu na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), gdyż przedmiotem jego działalności jest drogowy transport towarowy, co wyklucza możliwość objęcia go pomocą publiczną w postaci jednorazowej amortyzacji (będącej tą pomocą).

Po ponownym zbadaniu sprawy, mając na względzie treść podniesionych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa zarzutów, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 25 kwietnia 2008 r. IBPB1/415-95/08/AP i stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ww. ustawy). Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy). Powyższe oznacza, iż metoda jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.Zauważyć należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji.

Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze (lub wolniejsze) niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych. Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego, czyli na zasadzie ex ante. W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

W związku z powyższym, podniesione w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa zarzuty są uzasadnione.

Na zmienioną niniejszym aktem, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 25 kwietnia 2008 r. Znak IBPB1/415-95/08/AP, stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.