IBPB1/415-91/08/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej w likwidacji, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura-29 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 16 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wysokości oraz momentu uzyskania przychodu przez wspólników Spółki Jawnej z tytułu sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wysokości oraz momentu uzyskania przychodu przez wspólników Spółki Jawnej z tytułu sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 3 kwietnia 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 16 kwietnia 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Umową Spółki Jawnej w dniu 4 maja 2004 r. wspólnicy zawiązali Spółkę jawną w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z § 5 umowy przedmiotem wkładu wspólników był cały majątek istniejącej wcześniej spółki cywilnej w rozumieniu art. 55 kodeksu cywilnego. Wyniósł on 187.000 zł, wartość wkładu wspólnika była jednakowa i wynosiła 93.500 zł W związku z wypowiedzeniem umowy Spółki przez jednego wspólnika w dniu 29 maja 2006 r., postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 września 2007 r. nastąpiło wykreślenie dotychczasowej Spółki jawnej i nadanie jej statusu Spółka jawna w likwidacji. Likwidatorem Spółki wpisano jednego ze wspólników, jednoosobowo reprezentującego podmiot od dnia 29 maja 2006 r. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 20 listopada 2007 r. sprawy z wniosku wspólnika wypowiadającego umowę Spółki sąd postanowił znieść współwłasność nieruchomości będącej siedziba Spółki jawnej ustalając jej wartość na 890.000 zł i zasądzając od wspólnika wypowiadającego umowę spółki na rzecz drugiego wspólnika 445.000 zł. Uzasadniając wyrok sąd przyjął, że przekształcając ze spółki cywilnej w Spółkę jawną wspólnicy przenieśli cały majątek spółki cywilnej jedynie umową spółki, natomiast przejście na Spółkę jawną prawa własności nieruchomości wymagało jego przeniesienia przez wspólników spółki cywilnej na Spółkę jawną w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Spółka jawna prowadzi księgi w oparciu o ustawę o rachunkowości. W księgach roku podjęcia uchwały o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną tj. w dniu 30 grudnia 2003 r. w aktywach figurowała nieruchomość stanowiąca budynek handlowy hurtowni wraz częścią mieszkalną o wartości początkowej 326.026.10 zł. Nieruchomość powyższa była amortyzowana zarówno w czasie trwania spółki cywilnej i Spółki jawnej i na dzień bilansowy tj. 31 grudnia 2006 r. (zaniechanie działalności) jej umorzenie wyniosło 40.076,76 zł. Zarówno spółka cywilna jak i Spółka jawna były i obecnie Spółka jawna w likwidacji jest podatnikiem podatku VAT i wartość nakładów została pomniejszona o naliczony podatek od towarów i usług przy zakupie materiałów, robót i usług związanych z budowaną nieruchomością. Podatek ten został w całości odliczony i rozliczony na ogólnych zasadach.

Dnia 28 grudnia 2007 r. uprawomocniło się postanowienie Sądu o zniesieniu współwłasności nieruchomości i zasądzenie spłaty wspólnika terminie 2 tygodni od uprawomocnienia się wyroku oraz przyznanie własności nieruchomości o wartości 890.000 zł drugiemu ze wspólników. Zgodnie z ustaleniami sądu wspólnik otrzymał kwotę 445.000 zł w dniu 8 stycznia 2007 na rachunek bankowy. W dniu 14 stycznia 2008 nastąpiło protokolarne przekazanie nieruchomości drugiemu wspólnikowi.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* zgodnie z Klasyfikacją Obiektów Budowlanych budynek klasyfikuje się do budynków użytkowo handlowych, bowiem powierzchnia wykorzystywana na cele gospodarcze wynosiła 315 m² (parter) a na cele mieszkalne 120, 30 m² (piętro z osobnym wejściem i klatka schodową),

* nieruchomość gruntowa (na której Spółka wybudowała ww. budynek) została w dniu 3 lutego 2000 r. nabyta przez wspólników Spółki cywilnej w ramach prowadzonej przez nich w tej formie pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy na podstawie § 5 umowy Spółki Jawnej z dnia 4 maja 2004 w księgach spółki jako bilans otwarcia wykazano aktywa i pasywa spółki cywilnej. W księgach rachunkowych w aktywach trwałych figuruje nieruchomość o wartości początkowej 326.026,10 zł i wartości umorzenia 40.076,78 zł na dzień zaprzestania działalności. Zgodnie z wypisem z KRS likwidacja Spółki jawnej została otwarta 29 maja 2006 r. w związku z wypowiedzeniem umowy spółki przez wspólnika. Likwidator przedstawił uprawomocnione 28 grudnia 2007 r. postanowienie Sądu o zniesieniu współwłasności łącznej nieruchomości objętej księgą wieczystą KW 41423.

Zdaniem wnioskodawcy pod datą 31 grudnia 2007 r. należy dokonać wyksięgowania z ksiąg rachunkowych wartość nieruchomości, dotychczasowego umorzenia a różnice wprowadzić jako pozostałe koszty operacyjne. Natomiast nieruchomość w pełnej wartości początkowej potraktować jako przekazanie na cele osobiste byłych wspólników i wykazać podatek należny VAT w wysokości 22% tj. 71.726 zł fakturą wewnętrzną ujmując go w deklaracji za miesiąc grudzień 2007 r.

Wątpliwości wnioskodawcy wzbudził zapis w postanowieniu sądu ustalający wartość nieruchomości na kwotę 890.000 zł z kwoty tej 445.000 zł tyt. spłaty na rzecz drugiego wspólnika, która to wpłata nastąpiła 8 stycznia 2008 r. W związku z powyższym wnioskodawca uważa, że VAT należny nastąpił w miesiącu grudniu 2007 r. w kwocie 71.726 zł od kwoty 137.026 zł a dochód każdego z byłych wspólników nastąpił w miesiącu styczniu 2008 r. Natomiast ustalony wynik finansowy na dzień 31 grudnia 2007 r. obejmował oprócz kosztów i przychodów z działalności likwidacyjnej 2007 również koszty z wyksięgowania nieruchomości i ewentualnie należnego podatku VAT 71.726 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 - tj. pozarolniczej działalności gospodarczej - uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.Stosownie do treści art. 14. ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Środkami trwałymi zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie 2 pkt 1 dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zauważyć należy, iż cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ww. ustawy zawiera ogólną definicję przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast w art. 14 ust. 2 pkt 1 wskazane są tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z tego źródła. Stwierdzić zatem należy, iż przychodem z działalności gospodarczej jest także odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej niezależnie od tego czy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych). Przychód z tytułu zbycia, w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej powstanie również w sześcioletnim okresie po wycofaniu tego składnika (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika w szczególności, iż:

* przedmiotową nieruchomość wybudowano na gruncie nabytym przez wspólników spółki cywilnej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

* nieruchomość ta była uznana za środek trwały spółki cywilnej, podlegający amortyzacji,

* nieruchomość nie została skutecznie wniesiona do spółki jawnej, jednakże wykorzystywano ją w prowadzonej w tej formie pozarolniczej działalności gospodarczej jako siedzibę spółki i budynek hurtowni.

W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia ww. nieruchomości (jej części, czy też udziałów w ww. nieruchomości) stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odpłatne zbycie, oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu rzeczy jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy drugi otrzymuje spłatę, jest formą odpłatnego zbycia, bowiem spłata w takim przypadku jest wyrażoną w pieniądzu równowartością udziału we wspólnym prawie.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym umowę odpłatnego zbycia nieruchomości zastępuje postanowienie sądu o zniesieniu współwłasności i przyznaniu nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty drugiego współwłaściciela. Możliwość taką przewiduje art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) Stanowi on, iż jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana (art. 212 ust. 2 ww. kodeksu cywilnego). Zgodnie z art. 212 ust. 3 ww. kodeksu cywilnego jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w celu określenia przychodu uzyskanego w wyniku sądowego zniesienia współwłasności nieruchomości należy przyjąć wartość nieruchomości określoną przez sąd w postanowieniu o zniesieniu współwłasności.Zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 1c ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

W przedmiotowej sprawie zbycie prawa majątkowego t.j. nieruchomości następuje w dacie uprawomocnienia się orzeczenia sądu znoszącego współwłasność przedmiotowej nieruchomości i tę datę należy uznać za moment powstania przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przychód z tytułu sądowego zniesienia współwłasności wystąpi u współwłaściciela otrzymującego spłatę w wysokości kwoty zasądzonej przez sąd w dacie uprawomocnienia się orzeczenia o zniesieniu współwłasności. Jeżeli czynność powyższa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przychód ten pomniejsza się o należny podatek od towarów i usług.

Jednocześnie zauważyć należy, iż skoro przedmiotowa nieruchomość nie spełniała w Spółce kryteriów środka trwałego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - a w szczególności kryterium własności - brak było podstaw prawnych do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów naliczonych od tej nieruchomości odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Do wniosku Spółka dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.