IBPB1/415-80/07/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 sierpnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku w sytuacji zmiany źródła przychodów w ramach którego środki te były amortyzowane - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura Krajowej Informacji Podatkowej wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku w sytuacji zmiany źródła przychodów w ramach którego środki te były amortyzowane.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 1997 r. nabył w drodze spadku nieruchomości zabudowane budynkami, w których znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe. Ww. osiąga przychody z najmu ww. lokali (nie prowadzi działalności gospodarczej obejmującej ww. przychody) i jest podatnikiem podatku do towarów i usług. Wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze spadku - zgodnie z treścią art. 22g pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ustalono jako wartość rynkową z dnia nabycia spadku. W okresie od nabycia środków trwałych wnioskodawca poczynił na nie szereg nakładów podwyższających ich wartość pozwalających na ich optymalne wykorzystanie.

Wnioskodawca, który jest również właścicielem działek niezabudowanych i zabudowanych, które nie wiążą się ze źródłem przychodów wskazanym powyżej, a które nie zostały nabyte w drodze spadkobrania, nosi się z zamiarem rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej - w zakresie budowy i sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych na własny rachunek w celu osiągania zysku. W związku z tym rozważa możliwość objęcia planowaną działalnością gospodarczą także czynności związanych z nieruchomościami nabytymi w drodze spadku, o których mowa powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, w razie włączenia do przedmiotu przedsiębiorstwa tworzonego przez wnioskodawcę w formie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, także przychodów (dochodów) związanych z najmem lokali mieszkalnych i użytkowych znajdujących się w nieruchomościach nabytych w drodze spadku (które nie były objęte działalnością gospodarczą wnioskodawcy), wnioskodawca jest uprawniony do ustalania wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadkobrania, według cen rynkowych z daty rozpoczęcia działalności gospodarczej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

Zdaniem wnioskodawcy z przepisów art. 3 ust. 2b pkt 3 i 4, art. 5a pkt 6 i art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca odmiennie traktuje podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w oparciu o posiadane przez siebie środki trwałe, odmiennie natomiast podatnika, który takiej działalności nie prowadzi osiągając jednak przychody związane z należącymi do niego środkami trwałymi.

Zdaniem podatnika, sytuacja, w której dotychczas wykorzystywane poza działalnością gospodarczą środki trwałe zostaną wprowadzone do przedsiębiorstwa, które w związku z rozpoczęciem tej działalności stworzy, pozwala mu na przyjęcie, że ich wartość początkowa winna zostać określona według wartości na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Okoliczność bowiem, że zarówno przed-jak i po-rozpoczęciu działalności gospodarczej wnioskodawca będzie tym samym podmiotem praw i obowiązków prawa podatkowego, kłóci się ze wskazanymi wyżej rozróżnieniami pomiędzy podmiotami prowadzącymi i nie prowadzącymi działalności gospodarczej. Zdaniem wnioskodawcy tezę powyższą potwierdza także art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi w jaki sposób należy ustalać wartość środków trwałych wniesionych jako wkład do spółki cywilnej, przyjmując, iż ma to być wartość nie wyższa niż wartość rynkowa środków trwałych z dnia wniesienia wkładu. W świetle przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, za przedsiębiorcę uznaje się wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Skoro zatem wspólnik spółki cywilnej, który nie prowadzi działalności gospodarczej wnosi do tej spółki wkład w postaci środka trwałego poprzednio amortyzowanego i ma prawo do aktualizacji jego wartości, pomimo tego, że to nie spółka cywilna ale ten wspólnik jest przedsiębiorcą, taka sama zasada winna odnosić się do osoby fizycznej, która rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej i chce ją prowadzić w oparciu o środki trwałe posiadane przez nią a nie mające dotychczas związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nawet jeżeli w tym przypadku nie mówi się o wkładzie. Podkreślić należy, ze zarówno w odniesieniu do spółki cywilnej, jak i w sytuacji osoby fizycznej rozpoczynającej działalność jednoosobową, wraz z rozpoczęciem działalności gospodarczej dochodzi do wyodrębnienia zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do jej prowadzenia (przedsiębiorstwa).

Ponadto z treści art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wynika, ażeby w sytuacji wnioskodawcy nie można było wartości środków trwałych ustalić na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Brak jest bowiem podstaw do przyjęcia, aby zastosować w tej sytuacji ustęp 12 art. 22g, czy też którykolwiek z dalszych ustępów wskazanego artykułu, który nakazuje odpowiednio stosować ustęp 12.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku określa art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (wtedy przyjmuje się wartość wynikającą z umowy).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wskazany powyżej art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednoznacznie określa sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku. Tak ustaloną wartość może być powiększona o wydatki poniesione na ich ulepszenie zgodnie z cyt. wyżej art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym do ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku nie mają zastosowania inne przepisy.

W świetle ww. przepisów, w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw prawnych do ustalenia przez wnioskodawcę wartości początkowej lokali mieszkalnych i budynkowych nabytych w drodze spadkobrania, według cen rynkowych z daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Zauważyć przy tym należy, iż sama zmiana źródła przychodu - z najmu na pozarolniczą działalność gospodarczą, nie powoduje obowiązku ustalenia na nowo wartości początkowej tego budynku dla potrzeb działalności gospodarczej. Stanowisko powyższe potwierdza również pośrednio (zważywszy, iż z wniosku podatnika nie wynika, czy przychody z najmu opodatkowuje na zasadach ogólnych, czy też ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych) art. 22n ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym w razie zmiany formy opodatkowania podatnicy, zakładając ewidencję, o której mowa w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego lub podatku tonażowego.

Jeżeli zatem podatnik ww. nieruchomości wprowadził do ewidencji środków trwałych to powinien kontynuować ich amortyzację. 1) Stosownie bowiem do art. 22h ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zatem stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2007 r., jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego, stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.