IBPB1/415-670/08/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Ż. przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 sieprnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z opłaceniem studiów pracownika - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z opłaceniem studiów pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pracownik firmy wnioskodawcy zatrudniony jest na stanowisku kierownika oddziału. Odpowiada za obsługę klientów, przyjmowanie zleceń i zamawianie towarów, rozliczenia finansowe, marketing. Obecnie studiuje w Wyższej Szkole Biznesu na Wydziale Marketing i Zarządzanie. Pracownik ten zwrócił się do wnioskodawcy pokrycie kosztów jego studiów. Nie był kierowany na ww. studia przez wnioskodawcę. Studia te są zgodne z wykonywaną przez niego pracą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy wydajność pracownika uzależniona jest od szerokiej wiedzy w zakresie dobrej organizacji oddziału, promocji świadczonych usług, organizacji wykonywanych usług dla klientów. Studia te podnoszą jego kwalifikacje co będzie przekładało się na większe przychody oddziału, a tym samym firmy wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, iż może pokryć koszty studiów pracownika i zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.), przepisy rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych. W myśl § 3 ww. rozporządzenia kształcenie dorosłych w formach szkolnych odbywa się w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i szkołach wyższych, może być realizowane na podstawie skierowania zakładu pracy lub bez takiego skierowania. Natomiast § 4 i § 5 daje możliwość udzielenia pomocy pracownikom, którzy podnoszą kwalifikacje zawodowe. Z przepisów rozporządzenia wynika też, iż pracownikowi, który podejmuje naukę w szkole bez skierowania zakładu pracy, pracodawca może udzielić bezpłatnego urlopu i zwolnienia z części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia, jak również dodatkowe świadczenia w postaci:

* zwrotu kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika,

* pokrycia kosztu podręczników i innych materiałów szkoleniowych,

* pokrycia opłaty za naukę, pobierane przez szkołę,

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

* celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

* musi być prawidłowo udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ww. ustawy nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów, wydatków ponoszonych za pracownika związanych z jego kształceniem w szkole wyższej. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest by wydatek mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła oraz by był prawidłowo udokumentowany.Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez przedsiębiorcę jest uzasadniona wynikającym z przepisów prawa pracy nakazem ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach wyżej wymienionego obowiązku podnoszenia kwalifikacji nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych - aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy - muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz charakterem działalności pracodawcy. Koszty ponoszone przez wnioskodawcę należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie jest niezbędne odnoszenie ich do konkretnego przychodu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wydatki jakie zamierza ponieść wnioskodawca dotyczą pokrycia kosztów studiów na wydziale marketingu i zarządzania zatrudnionego u wnioskodawcy pracownika. Kierunek sfinansowanych przez wnioskodawcę studiów wiąże się z zakresem wykonywanych przez niego czynności w ramach stosunku pracy. Studia te mają na celu zwiększenie i poszerzenie umiejętności pracownika poprzez uzyskanie szerokiej wiedzy z zakresu zarządzania i marketingu, co w konsekwencji wiąże się z możliwością zwiększenia przychodów firmy wnioskodawcy. Przyjąć zatem należy, iż spełniona zostanie dyspozycja generalna dotycząca kosztów uzyskania przychodów wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. przedmiotowe wydatki poniesione zostaną w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem ich należytego udokumentowania. Jednakże zauważyć należy, iż to na wnioskodawcy spoczywać będzie ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

W świetle powyższego wydatki powyższe w zakresie w jakim stanowić będą koszty uzyskania przychodu, prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej będą podlegać ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wskazać przy tym należy, iż przepisy prawa podatkowego nie przewidują limitu kwoty jaką pracodawca może przeznaczyć na pokrycie wydatków poniesionych na studia pracownika. Natomiast kosztem uzyskania przychodu może być jedynie koszt faktycznie poniesiony przez pracodawcę, przy jednoczesnym dopełnieniu pozostałych, a wskazanych powyżej warunków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.