IBPB1/415-639/08/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Ś. przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 18 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowej dotacji z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowej dotacji z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 9 maja 2008 r. wnioskodawczyni, na podstawie umowy z Powiatowym Urzędem Pracy otrzymała jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Środki te zostały pozyskane w ramach projektu systemowego "Więcej szans w powiecie (...)", w ramach Poddziałania 6.1.3. Działania 6.1. Priorytetu VI Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (projekt finansowany z Europejskiego Funduszu Społecznego). Otrzymane środki w kwocie 13.500,00 zł, zostały przeznaczone na zakup wyposażenia, sprzętu komputerowego, środka transportu oraz reklamę. Działalność gospodarcza na zasadach ogólnych została zarejestrowana w dniu 1 czerwca 2008 r. Środki zostały wydatkowane od dnia 13 maja 2008 r., czyli jeszcze przed datą rozpoczęcia działalności gospodarczej, do dnia 12 czerwca 2008 r. Zakupione wyposażenie nie przekraczało wartości 3.500,00 zł. Do środków trwałych zaliczono zestaw komputerowy o wartości 3.721,00 zł oraz środek transportu - samochód osobowy o wartości 5.500,00 zł. Samochód został sfinansowany dotacją w kwocie 3.250,00 zł, pozostała część wydatku pochodziła ze środków własnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane środki z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, a wydatki sfinansowane tymi środkami mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem wnioskodawczyni, w świetle obowiązujących przepisów, otrzymane środki z Powiatowego Urzędu Pracy są objęte zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Uważa, że wydatki na wyposażenie o wartościach nie przekraczających 3.500,00 zł nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23. ust. 1 ww. ustawy, w związku z powyższym można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku środków trwałych, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) Starosta ze środków Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności.Szczegółowe warunki przyznania powyższych środków oraz refundacji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczania zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2002 z późn. zm.). Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.Zwolnieniem tym są objęte zarówno takie środki, które ze względu na sposób wydatkowania stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (z wyjątkiem tej ich części, która z uwagi na przeznaczenie ich na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi przychodu - art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy) jak też takie środki, które stanowią przychody z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy).

Z przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że otrzymanie jednorazowych środków z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej nastąpiło jeszcze przed jej rozpoczęciem, zatem stanowią przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: - pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, - nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy, - być właściwie udokumentowany. Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia oraz reklamy, sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy. Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) przez wyposażenie rozumieć należy - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.Warunkiem tego zaliczenia jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia oraz reklamy ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23. Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych nabytych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Reasumując, stwierdzić należy, iż otrzymane z Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej są objęte zwolnieniem przedmiotowym. Wydatki sfinansowane z tych środków przeznaczone na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych lub usług, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy poniesione na nabycie wyposażenia oraz reklamy, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej. Natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, których zakup został sfinansowany w całości (zestaw komputerowy) lub w części (samochód osobowy) z otrzymanych środków nie mogą stanowić w całości lub w stosownej części kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.