IBPB1/415-50/08/ESZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB1/415-50/08/ESZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani G. przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 stycznia 2008 r.) uzupełnionym w dniu 27 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych i wydatków dotyczących nieruchomości nie wykorzystywanej w prowadzanej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych i wydatków dotyczących nieruchomości nie wykorzystywanej w prowadzanej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 12 marca 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 27 marca wpłynął do tut. Biura uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w 2002 r. nabyła wraz z mężem nieruchomość w ramach ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej, we współwłasności łącznej. W akcie notarialnym dokumentującym tą transakcję figuruje ponadto zapis, że wnioskodawczyni dokonuje jej nabycia w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponieważ nieruchomość ta, jak się okazało, nie nadawała się do prowadzenia działalności gospodarczej, nie została nigdy wprowadzona na ewidencję środków trwałych prowadzoną w związku z działalnością gospodarczą i nie była nigdy amortyzowana. Ponadto w ciężar kosztów uzyskania przychodów nie były nigdy wliczane jakiekolwiek wydatki związane z tą nieruchomością, a podatek od nieruchomości był naliczany według stawek dla budynków i nieruchomości nie związanych z działalnością gospodarczą i również nie był wliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż nabyta nieruchomość jest działką zabudowaną nieruchomością o charakterze użytkowym, nadającą się na magazyn lub obiekt podobnego przeznaczenia. Jednakże już w 2002 r. zabudowania nadawały się do remontu lub wyburzenia. Ekonomiczna kalkulacja kosztów przemawiała za wyburzeniem jako bardziej opłacalnym niż remont kapitalny. Nie dokonano jednak rozbiórki budynku, uznając, że wartość majątkową w tym wypadku stanowi bardziej sam grunt niż pozostające na nim zabudowania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z faktem, że nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych firmy, nie była amortyzowana a jej właścicielami jest wnioskodawczyni wraz z mężem w ramach wspólnoty małżeńskiej mają prawo dokonywania od niej odpisów amortyzacyjnych, zaliczania w koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z tą nieruchomością, w tym podatku od nieruchomości.

Zdaniem wnioskodawczyni w opisanej sytuacji nie ma prawa w przyszłości do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zaliczania w koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności wydatków związanych z nieruchomością, zaliczania w koszty uzyskania przychodów podatku od nieruchomości. Swoje stanowisko opiera na zapisach art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który warunkuje dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych ich "wykorzystywaniem przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą". Ponieważ nieruchomość nie jest i nie będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej w związku z tym wnioskodawczyni uważa, że nie ma prawa do jej amortyzowania i zaliczania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W odniesieniu do pozostałych wydatków związanych z nieruchomością, w tym do podatku od nieruchomości uważa że również nie ma prawa do zaliczania ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Opiera się w tym względzie na zapisie art. 22, który stwierdza, że kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nieruchomość nie służy do osiągnięcia jakichkolwiek przychodów z działalności gospodarczej, zakłada też, że nie będzie służyła tym celom w przyszłości. W związku z tym wnioskodawczyni uważa, że nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy przychodem a kosztem jego uzyskania, który pozwalałby na zaliczanie w ciężar kosztów działalności gospodarczej wydatków związanych z nieruchomością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl