IBPB1/415-430/08/ZK (KAN-5256/05/08) - Uznanie za koszt uzyskania przychodów nieumorzonej wartości likwidowanych budynków i budowli.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości likwidowanych budynków i budowli - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości likwidowanych budynków i budowli.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest właścicielem budynków i budowli. Budynki te zostały przyjęte do ewidencji środków trwałych Spółki i Spółka dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych wg obowiązujących zasad. Obecnie stan techniczny tych budynków nie pozwala na ich dalsze użytkowanie, więc Spółka podjęła decyzję o ich likwidacji z zamiarem wybudowania w tym miejscu innego obiektu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieumorzona wartość likwidowanego budynku może stanowić koszt uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym środki te zostały fizycznie zlikwidowane, czy będzie składową wartości początkowej nowo wytworzonego środka trwałego?

Zdaniem wnioskodawcy Spółka ma prawo do zaliczenia nieumorzonej wartości likwidowanego budynku i budowli do kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Cytowany wyżej art. 23 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wyłączający z kosztów uzyskania przychodów, straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, odnosi się wyłącznie do przypadku, w którym środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Tym samym straty związane z likwidacją środków trwałych uwarunkowaną innymi przyczynami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Zatem, jeżeli następuje likwidacja środka trwałego bez zmiany przez podatnika rodzaju działalności, a likwidacja była konieczna ze względów gospodarczych i uzasadniona ekonomicznie, wówczas strata z tego tytułu jest kosztem uzyskania przychodów. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przyczyną likwidacji środków trwałych jest ich stan techniczny, niepozwalający na ich dalsze użytkowanie oraz podjęta przez Spółkę decyzja o budowie w ich miejsce nowego obiektu. W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wyłączenie zawarte w ww. art. 23 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy nie znajduje zastosowania. Dlatego też ta część wartości środka trwałego, od której nie dokonano odpisów amortyzacyjnych, jest stratą, która, co do zasady, zgodnie z ww. przepisem może stanowić koszt uzyskania przychodu. Jeżeli jednak przyczyną likwidacji budynków są plany inwestycyjne tj. wybudowanie w tym miejscu innego obiektu, wówczas koszty likwidacji budynków są kosztami bezpośrednio związanymi z budową nowego obiektu czyli wytworzeniem nowego środka trwałego. Co do zasady wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi. Stosownie bowiem do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Przy czym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia (art. 22g ust. 1 pkt 2 tej ustawy). Artykuł 22g ust. 4 cytowanej wyżej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Pojęcie "inne koszty" jest nieograniczonym katalogiem, do którego zaliczyć można wszelkie koszty związane bezpośrednio lub pośrednio z wytworzeniem nowego środka trwałego, które nie mogą być zaliczone do żadnej konkretnej kategorii kosztów wymienionych w art. 22g ust. 4 ww. ustawy. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż na wartość początkową wytworzonego środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z wytworzeniem tego środka, a zatem mogą to być także koszty niezamortyzowanej części wartości początkowej zlikwidowanych środków trwałych (budynków), ma miejscu których powstanie nowy środek trwały.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zamierza wybudować nowy obiekt na miejscu istnienia dotychczasowych budynków, będących środkami trwałymi Spółki, których stan techniczny nie pozwala na ich dalsze użytkowanie w prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem aby mógł powstać nowy obiekt (środek trwały) dotychczasowe budynki muszą zostać wyburzone. Z powyższego wynika, iż likwidacja niezamortyzowanych w pełni środków trwałych jest warunkiem koniecznym do wytworzenia nowego środka trwałego. Dlatego też stwierdzić należy, iż niezamortyzowana część wartości początkowej tychże środków jest kosztem bezpośrednio związanym z budową nowego obiektu a nieumorzona wartość likwidowanych budynków będzie składową wartości początkowej nowo wytworzonego środka trwałego. Koszty w wysokości niezamortyzowanej części wartości początkowej zlikwidowanych środków trwałych będą zatem zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej w sposób pośredni poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od nowo wytworzonego środka trwałego. Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Komandytowa, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tej Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.