IBPB1/415-349/08/RM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura -24 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na powypadkową naprawę samochodu oraz konieczności opodatkowania przychodu z tytułu wypłaconego odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na powypadkową naprawę samochodu oraz konieczności opodatkowania przychodu z tytułu wypłaconego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Samochód osobowy należący do majątku Spółki uległ wypadkowi. Sprawcą wypadku był inny uczestnik ruchu, który został uznany za winnego tego zdarzenia. Z jego ubezpieczenia OC została sfinansowana naprawa pojazdu. Firma ubezpieczeniowa, w której sprawca zdarzenia miał polisę OC, wypłaciła odszkodowanie w kwocie netto stwierdzając, że poszkodowany jest przedsiębiorcą zarejestrowanym jako płatnik VAT - (wskazano na możliwość odliczenia naliczonego podatku VAT). Szkoda wnioskodawcy została sfinansowana z ubezpieczenia OC sprawcy zdarzenia. Wnioskodawca nie miał ubezpieczenia dobrowolnego o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 48 - tj. polisa AC.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym kwota odszkodowania będzie u wnioskodawcy przychodem, a koszt naprawy kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, kwota wypłaconego odszkodowania będzie przychodem, a poniesione koszty naprawy - kosztem uzyskania przychodów. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma bowiem zastosowania w tej sprawie. Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy winę za zdarzenie ponosi podatnik i nie ma on dobrowolnego ubezpieczenia. Inna interpretacja doprowadziła by do wypaczenia sytuacji regulowanych tym przepisem. W sytuacji gdyby wnioskodawca posiadał polisę AC, to koszt naprawy byłby kosztem podatkowym (mimo likwidacji szkody z OC sprawcy), a gdy nie ma tej polisy - to nie jest kosztem. Natomiast zrozumiałym jest to, że gdy podatnik sam wyrządzi szkodę, a nie ma polisy AC - to nie może zaksięgować kosztów naprawy - wówczas przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy ma zastosowanie do tego stanu faktycznego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 tej ustawy przychodem z działalności są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej. Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jednocześnie, w przepisie art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, ustawodawca wyłączył z przychodów z działalności gospodarczej zwrócone inne wydatki nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że samochód, który uległ wypadkowi nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym (polisą AC) a wydatki na jego naprawę powypadkową zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże koszty te nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów albowiem zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Zatem, pomimo że - co do zasady - otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z działalności gospodarczej, to jednak przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza z przychodów tę część odszkodowania, która stanowi zwrot poniesionych wydatków, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego też odszkodowanie, jako zwrot wydatku poniesionego na remont powypadkowy samochodu, którego to wydatku, zgodnie z wyżej powołanym art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło przychodu z tytułu tej działalności.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka jawna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla Spółki co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.