IBPB1/415-336/07/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W., przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 13 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2007 r. do Izby Skarbowej w Katowicach (a w dniu 13 grudnia 2007 r. do tut. Biura) wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik od 2002 r. jest wspólnikiem spółki jawnej oraz od 2003 r. dodatkowo prowadzi odrębną działalność gospodarcza jako osoba fizyczna. W 2006 r. przychody ze sprzedaży w spółce jawnej przekroczyły kwotę 800.000 euro (brutto), natomiast przychody ze sprzedaży w firmie handlowej nie przekroczyły tej kwoty.

W 2007 r. podatnik zakupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarcze do firmy handlowej prowadzonej jako osoba fizyczna, środki trwałe zaliczane do grupy 5 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik jako osoba fizyczna prowadząca firmę ma prawo dokonać jednorazowo odpisu amortyzacyjnego od zakupionych środków trwałych, spełniając kryterium "małego podatnika".

Zdaniem wnioskodawcy może dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych w 2007 r. środków trwałych z grupy 5 i 8 KŚT, które nabył w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie jako osoba fizyczna.

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej w formie spółki jawnej i odrębnie jako osoba fizyczna do ustalenia zaliczki na podatek dochodowy łączy się przychody z obydwu firm, natomiast amortyzacji środków trwałych dokonuje każdy podmiot odrębnie. Ewidencja środków trwałych prowadzona jest osobno przez spółkę jawną i osobno przez firmę handlową, a nie przez poszczególnych jej właścicieli.

Biorąc powyższe pod uwagę "małym podatnikiem" dla celów jednorazowej amortyzacji jest firma handlowa, ponieważ nie przekroczyła w 2006 r. przychodów 800.000 euro (brutto) oraz ten podmiot nabył środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekraczała w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2007 r. za małego podatnika można było uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2006 rok nie przekroczył kwoty 3.180.000,00 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 2 października 2006 r. (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 800.000 = 3.179.600 zł, w zaokrągleniu 3.180.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a - 22o.

Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia "małego podatnika" w przypadku:

A zatem, aby skorzystać z możliwości dokonywania, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3 - 8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, dokonujący tych odpisów musi spełniać kryteria małego podatnika, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy.

W świetle przedstawionych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż wnioskodawca może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionych środków trwałych w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej (do wysokości wskazanej przepisami).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.