IBPB1/415-313/07/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W., przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 7 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku na nabycie gruntu jako towaru handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku na nabycie gruntu jako towaru handlowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka prowadzi ewidencję w postaci po-datkowej księgi przychodów i rozchodów. Głównym przedmiotem działalności spółki jest wynajem nieruchomości PKD 70.20.Z.

Spółka zamierza nabyć nieruchomość, tj. grunt, który potraktuje jako towar handlowy, gdyż będzie on podlegał zbyciu w późniejszym okresie. Grunt zostanie rozliczony jako towar handlowy w kolumnie 10 księgi przychodów i rozchodów w dacie zakupu a tym samym zaliczony będzie bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym działaniem jest uznanie charakteru nabytego gruntu jako towaru handlowego i rozliczenie bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie zakupu w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zdaniem wnioskodawcy, prawidłowym jest zaliczyć nabyty grunt do kategorii towarów handlowych w spółce jawnej i poprzez to rozliczenie go w prowadzonej podatkowej księ-dze jako towar handlowy w kolumnie 10. Zaliczenie do kategorii towarów skutkuje rów-nież bezpośrednim odniesieniem do kosztu uzyskania przychodu w dacie zakupu.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fi-zycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wnio-skodawczyni uważa z racji specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej, iż grunty zakupione w celu ich zbycia nie stanowią środków trwałych, lecz są towarem handlowym.W związku z tym, w przedmiotowej sprawie, wydatek poniesiony na zakup gruntu, jako towaru handlowego stanowi koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności go-spodarczej w dacie zakupu i podlega wpisowi w kolumnie 10 podatkowej księgi przycho-dów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodów, gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, bez względu na czas ich poniesienia. Należy także zaznaczyć, iż zgodnie z art. 22c pkt 1 powołanej wyżej ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W myśl § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym, z objaśnień zawartych w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia wynika, że do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych, wg cen zakupu przeznaczona jest kol. 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jeżeli zatem grunt jaki Spółka zamierza nabyć, zostanie zakupiony do celów handlowych, tj. z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży, to stanowić on będzie towar handlowy, podlegający ujęciu w kol. 10 księgi.

Jednakże klasyfikacji w ww. zakresie, tj. zaliczenia gruntu do określonej kategorii składników majątkowych, winien dokonać sam wnioskodawca z uwzględnieniem rodzaju (przedmiotu) prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie zauważyć należy, iż jeżeli w roku podatkowym, w którym Spółka zakupiła grunt nie nastąpi jego zbycie, koniecznym będzie ujęcie wartości tego gruntu w spisie z natury. W myśl bowiem art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Przy czym w myśl § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego (§ 27 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Tym samym składniki objęte remanentem wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów danego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży. Natomiast w przypadku gdy sprzedaż gruntu nastąpi w tym samym roku podatkowym, w którym poniesiono i zaewidencjonowano w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatki na jego nabycie, a podatnik nie będzie sporządzał spisu z natury w okresach miesięcznych, wydatki te będą rozliczane w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.