IBPB1/415-312/08/BK - Obrót wierzytelnościami.

"(...) Spółka Jawna, na podstawie umowy przelewu wierzytelności (...) będzie nabywała wierzytelność przed jej terminem wymagalności lub po jej terminie od osoby trzeciej na własny rachunek, jednocześnie płacąc za nabywaną wierzytelność zbywcy (cedentowi) niezwłocznie po zawarciu umowy. Umowa przelewu wierzytelności jest definitywna, a zapłata przez Cesjonariusza Cedentowi jest niezależna od tego, czy dłużnik zapłaci. Celem tych umów jest samo nabycie wierzytelności. Nie jest natomiast celem jej windykacja na rzecz Cedenta.

Wierzytelności te będą nabywane w celu ich sprzedaży lub windykacji na własny rachunek, z zaangażowaniem własnych środków finansowych. Sporządzane umowy będą dotyczyły jednej konkretnej wierzytelności (jednej faktury) lub kilku wierzytelności (kilku faktur) wymienionych w cesji.

(...) Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), źródłami przychodów są odpowiednio:

Jeżeli zatem obrót wskazanymi we wniosku wierzytelnościami następuje w wykonywaniu prowadzonej w tym zakresie przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, przychody z tego tytułu są przychodami ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W myśl zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przy czym w myśl ust. 1i ww. przepisu w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Ustalenie momentu uzyskania przychodu, w przypadku podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, uzależnione jest zatem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej w odniesieniu do tytułu (przedmiotu) uzyskania tego przychodu. W przypadku podmiotów gospodarczych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na windykacji nabytych uprzednio wierzytelności na własny rachunek, nie powstaje sytuacja, w której nominalna wartość nabytych wierzytelności stanowiłaby przychód należny, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ww. ustawy. Nabywca wierzytelności przed jej dalszą sprzedażą, musiał bowiem najpierw ponieść wydatek na jej nabycie. Pomimo, iż nabywca wierzytelności staje się wierzycielem, to jednak do czasu faktycznej realizacji wierzytelności nie uzyskuje on przychodu. Przychód w tym przypadku powstanie dopiero w momencie wyegzekwowania wierzytelności od dłużnika i będzie nim każda wpłata otrzymana przez wierzyciela (art. 14 ust. 1i ww. ustawy).

Oznacza to, że przychodem będzie każda kwota zapłacona przez dłużnika, w tym również tzw. rata dotycząca konkretnej wierzytelności, nie zaś pakietu wierzytelności. Dla ustalenia momentu powstania przychodu nie ma przy tym znaczenia, kiedy nabywca wierzytelności dokona faktycznej zapłaty Cedentowi na poczet ceny nabytej wierzytelności wynikającej z zawartej umowy.

(...) W przypadku natomiast odsprzedaży wierzytelności, gdy przedmiotem prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego (ściąganie długów i factoring), należy przyjąć, iż przychód należny z tytułu tej działalności powstanie, zgodnie z art. 14 ust. 1c pkt 1 ww. ustawy, w dacie zbycia prawa majątkowego, nie później niż w dniu wystawienia faktury. Nabywca uzyskuje bowiem w tym przypadku przychód dopiero w momencie zbycia wierzytelności innemu podmiotowi (dalszej odsprzedaży) w cenie wynikającej z umowy sprzedaży tej wierzytelności osobie trzeciej. (...)"