IBPB1/415-297/07/AP - Czy z tytuły wyjazdów służbowych w ramach świadczonych przez podatnika usług kierowania pojazdami na terenie kraju i w krajach Unii Europejskiej można zaliczyć do kosztów diety krajowe i zagraniczne naliczone przez niego jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D. przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas krajowych i zagranicznych podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet za czas krajowych i zagranicznych podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą sklasyfikowaną według polskiej klasyfikacji Działalności pod symbolem 74.50.B jako działalność jednoosobowych podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą wyłącznie na rzecz jednego podmiotu. W ramach powyższej działalności świadczy usługi kierowania pojazdami. W szczególności zajmuje się pozarolnicza działalnością gospodarczą w zakresie usług transportowych opodatkowaną na zasadach ogólnych, które polegają na świadczeniu usług kierowania pojazdami na terenie kraju i poza granicami. Siedzibą oraz miejscem prowadzenia działalności gospodarczej wnioskodawcy są B. W związku z charakterem wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej wnioskodawca odbywa podróże do różnych miejscowości w kraju i poza jego granicami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytuły wyjazdów służbowych w ramach świadczonych przez wnioskodawcę usług kierowania pojazdami na terenie kraju i w krajach Unii Europejskiej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów diety krajowe i zagraniczne naliczone przez niego jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczej, w wysokości nie przekraczającej kwot o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem wnioskodawcy podatnikowi świadczącemu usługi transportowe przysługuje z tytułu wykonywania tych usług prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu diet z tytułu podróży służbowych zarówno krajowych jak i zagranicznych. Oznacza to, że przedsiębiorcom przysługuje prawo uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tj. do wysokości diet przysługujących pracownikom w myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ogólną definicję kosztów uzyskania przychodu zawiera art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszystkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Koszty muszą zostać poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wyjazdy służbowe, które wnioskodawca odbywa świadcząc usługi kierowania pojazdami pozostają w bezpośrednim związku z osiąganym przychodem. Są to więc bezspornie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Wnioskodawca uważa, iż wyjazd w celu świadczenia usług i uzyskiwania przychodów poza siedziba firmy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są wyjazdami służbowymi i w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada prawo do zaliczenia diet w koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż możliwość zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej (do wysokości określonej w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej: na obszarze kraju - Dz. U. Nr 236 poz. 1990 z późn. zm. i odpowiednio poza granicami kraju - Dz. U. Nr 236. poz. 1991 z późn. zm.) uzależniona jest od tego czy wyjazdy w celu świadczenia usług następowały w ramach podróży służbowych. W tym też kontekście należy wskazać, iż pojęcie "podróż służbowa" unormowane jest w przepisach prawa pracy - art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 z późn. zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii czy podróż wnioskodawcy była "podróżą służbową" nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.