IBPB1/415-291/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani B. przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży, stanowiących współwłasność nieruchomości niemieszkalnych, wydzierżawionych w ramach prowadzonej przez małżonka wnioskodawczyni pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży, stanowiących współwłasność nieruchomości niemieszkalnych, wydzierżawionych w ramach prowadzonej przez małżonka wnioskodawczyni pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 lutego 2001 r. wnioskodawczyni wspólnie z mężem oraz osobami trzecimi, nabyła jako osoba fizyczna na podstawie umów sprzedaży zawartych w formie aktu notarialnego, dwie nieruchomości położone w R. oraz nieruchomość w O. Nieruchomości te weszły w skład ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej wnioskodawczyni i jej małżonka.

Następnie, w związku z tym, że na podstawie art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonek wnioskodawczyni uprawniony był do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, (albowiem pomiędzy wnioskodawczynią a jej małżonkiem panuje ustawowy ustrój majątkowy, dawniej zwany wspólnością ustawową), część nieruchomości została wydzierżawiona przez małżonka wnioskodawczyni podmiotom gospodarczym.

Przedmiotowe nieruchomości zostały oddane w części w dzierżawę (osobom fizycznym i prawnym, w związku z czym mąż wnioskodawczyni wystawiał faktury VAT), a w pozostałej części nie były one wykorzystywane w jakikolwiek sposób.

Dzierżawa wskazanych we wniosku nieruchomości odbywała się w ramach działalności gospodarczej, prowadzonej przez męża wnioskodawczyni (wynajem nieruchomości na własny rachunek, działalność prowadzona od dnia 20 lutego 2004 r.), natomiast planowana sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu tej działalności, a tym bardziej wnioskodawczyni, która nie prowadzi działalności gospodarczej.

Opisane we wniosku nieruchomości nie zostały ujęte w prowadzonej przez męża wnioskodawczyni ewidencji środków trwałych, ponadto były zabudowane (zabudowa - budowle i budynki o charakterze ściśle przemysłowym) w latach 1967-1991. Małżonek wnioskodawczyni nie ponosił wydatków na ulepszenie tych budynków (budowli), w związku z czym nie nabył prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. wydatków.

Przedmiotem sprzedaży jest zbycie udziałów wnioskodawczyni i jej małżonka w ww. nieruchomości, która była wydzierżawiana przez małżonka wnioskodawczyni.

Małżonek wnioskodawczyni w związku z wydzierżawianiem części nieruchomości wystawiał faktury VAT.

Na sprzedaż przeznaczony jest wyłącznie udział wnioskodawczyni i jej małżonka w przedmiotowej nieruchomości, który był wydzierżawiany przez męża wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie przez wnioskodawczynię i jej małżonka części nieruchomości nabytych w 2001 r., (poprzez wydzierżawienie - wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej zarejestrowanej przez małżonka wnioskodawczyni i na jego rzecz), dokonane po upływie pełnych pięciu lat kalendarzowych od nabycia, spowoduje powstanie przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystającego z ulgi określonej w ww. przepisie.

Zdaniem wnioskodawczyni zbycie tych nieruchomości spowoduje powstanie przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który będzie korzystał z ulgi przewidzianej w tym artykule, opartej na upływie pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Za takim stanowiskiem przemawia fakt, że przedmiotowe nieruchomości, które co prawda poprzez wydzierżawienie przez małżonka wnioskodawczyni wykorzystywane były do prowadzenia działalności gospodarczej (aczkolwiek nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, ani też zamortyzowane), nie będą w szczególności zbywane w wykonaniu działalności gospodarczej prowadzonej przez męża wnioskodawczyni, której przedmiotem jest wynajem nieruchomości na własny rachunek, a wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej.

Nieruchomości te wchodzą w skład wspólności majątkowej małżeńskiej i stanowią wspólność łączną.

Wnioskodawczyni podnosi również, iż w omawianym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątków będących środkami trwałymi, ujętymi w ewidencji środków trwałych, a więc przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowych nieruchomości należy zakwalifikować do przychodów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Zgodnie z treścią powołanego przepisu, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, z tym zastrzeżeniem, że przychód taki powstanie, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostanie dokonany przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zdaniem wnioskodawczyni nie powstanie tutaj przychód, ponieważ zostały spełnione dwie przesłanki z art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, a więc planowanie i przyszłe zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Ponadto nieruchomości zostały nabyte u lutym 2001 r., a zatem licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. od końca 2001 r., rozpoczął swój bieg pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy.

W ocenie wnioskodawczyni zbycie przedmiotowych nieruchomości po upływie ww. terminu (upłynął końcem 2006 r.) nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Odpłatne zbycie nieruchomości w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) może stanowić źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ww. ustawy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (...) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (...).

Przy czym w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego, wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona wówczas sprzedaż nieruchomości stanowi podstawę do zaliczenia tego przychodu do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza - art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem planowanego zbycia mają być udziały w nieruchomości niemieszkalnej, wchodzącej w skład ustawowej wspólności majątkowej, która była wykorzystywana (poprzez wydzierżawienie) w działalności gospodarczej polegającej na wynajmie nieruchomości prowadzonej przez męża wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 36 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn. Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (art. 36 § 2 ww. Kodeksu).

Natomiast stosownie do treści art. 37 § 1 pkt 1 tego kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zatem wynajęcie czy też wydzierżawienie nieruchomości stanowiącej składnik majątku wspólnego wymaga zawsze zgody małżonka.

W świetle powyższego wyrażając zgodę na wydzierżawienie nieruchomości w ramach prowadzonej przez męża działalności gospodarczej, uzyskany z tego tytułu przychód również był w całości zaliczany do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Dlatego też przychód uzyskany z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości niemieszkalnej, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę, iż jak wynika z wniosku, podatniczka działalności gospodarczej nie prowadzi, uzyskany ze sprzedaży przychód winien zostać opodatkowany w całości według zasad wynikających z art. 14 ww. ustawy przez podatnika działalność gospodarczą prowadzącego, tj. męża podatniczki.

Mając powyższe na względzie, zważywszy, że z treści złożonego wniosku wynika, iż udziały w nieruchomościach niemieszkalnych, których zbycia zamierza dokonać wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wykorzystywane były na potrzeby prowadzonej przez męża pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem był "wynajem nieruchomości na własny rachunek", z której wnioskodawczyni na równi z mężem czerpała korzyści, jak również, iż nie wskazano jakoby części nieruchomości niewykorzystywane do tej działalności stanowiły odrębny od nieruchomości sprzedawanej przedmiot własności, uzyskane z tej sprzedaży przychody należy w całości zaliczyć do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

A w takiej sytuacji ograniczenie czasowe i warunkujące opodatkowanie zbycia nieruchomości określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.