IBPB1/415-281/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G., przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 1 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki komandytowej (której wnioskodawca zamierza być wspólnikiem), wydatków poniesionych na nabycie usług prawniczych świadczonych na rzecz tejże spółki przez wnioskodawcę w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki komandytowej (której wnioskodawca zamierza być wspólnikiem), wydatków poniesionych na nabycie usług prawniczych świadczonych na rzecz tejże spółki przez wnioskodawcę w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawniczych. Ma zamiar przystąpić jako wspólnik do spółki komandytowej. Działalność spółki komandytowej opiera się również na działalności prawniczej. Współpraca między podmiotami gospodarczymi polegać będzie na świadczeniu wzajemnych usług w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez wnioskodawcę usługi w ramach działalności gospodarczej na rzecz spółki komandytowej, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów wspólników spółki komandytowej.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 10 ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, natomiast w przytoczonym przypadku, są to wzajemne świadczenia usług dwóch podmiotów gospodarczych.

Zdaniem wnioskodawcy usługi te będą stanowiły koszt uzyskania przychodów wspólników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca zamierza przystąpić do spółki komandytowej i świadczyć usługi na rzecz tejże spółki w ramach prowadzonej indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej. Wykonywanie wskazanych we wniosku usług nastąpi w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze a nie spółkę z osoba fizyczną. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie ww. art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy nie znajduje zastosowania, gdyż wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie jest pracą własną w rozumieniu tego przepisu.

Spółka komandytowa jest spółką osobową nie posiadającą osobowości prawnej. Podatnikiem, z punktu widzenia prawa podatkowego są zatem poszczególni wspólnicy spółki a nie spółka. W konsekwencji tylko wspólnicy spółki mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym - zasady wyrażane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Spółka poniesie wydatki na zakup usług prawniczych od jej wspólnika w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej będą one mogły stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki, jeżeli zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tej Spółki. Wartość usług świadczonych przez wnioskodawcę w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej na rzecz Spółki komandytowej, w której zamierza być wspólnikiem, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów wszystkich wspólników - także wnioskodawcy - w wysokości wynikającej z cytowanego wyżej art. 8 ust. 1 ww. ustawy tj. obliczonej proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku spółki.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie mając na względzie treść art. 25 ust. 1 w związku z treścią art. 25 ust. 4 ww. ustawy pamiętać należy, iż jeżeli podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

ILPB1/415-136/09-2/AK, interpretacja indywidualna