IBPB1/415-279/07/WRz - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu własnych podróży służbowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana G. przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową firmę, świadczącą usługi dla jednego podmiotu gospodarczego na podstawie umowy o świadczenie usług, polegające na:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dieta w podróży zagranicznej przy świadczeniu usług kierowcy na podstawie umowy o świadczenie usług stanowi koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem wnioskodawcy, dieta z tytułu podróży służbowej osoby prowadzącej działalność gospodarczą stanowi koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem nie przekroczenia limitu określonego w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. oraz pozostawania w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Osoba prowadząca firmę z tytułu odbywania podróży służbowej nie może zaliczyć do kosztów faktycznie poniesionych wydatków na wyżywienie, może to zrobić jedynie poprzez swoisty ryczałt, jakim jest dieta w podróży służbowej. W związku z powyższym ma prawo do zaliczania diet z tytułu podróży zagranicznych jako rekompensatę zwiększonych kosztów wyżywienia, biorąc pod uwagę fakt, że koszt ten spełnia związek przyczynowo skutkowy z uzyskanymi przychodami. Do tej pory wnioskodawca nie zaliczał do kosztów ww. diet, ale chciałby jeśli ma do tego prawo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż możliwość zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej uzależniona jest od tego czy świadczenie wskazanej we wniosku pracy następowało w ramach podróży służbowej. W tym też kontekście, należy wskazać, iż pojęcie "podróż służbowa" unormowane jest w przepisach prawa pracy - art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróż wnioskodawcy była "podróżą służbową" nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.