IBPB1/415-248/07/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana R., przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podatku od środków transportowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podatku od środków transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej - usługi budowlane, opodatkowanej podatkiem liniowym, wnioskodawca używa samochodów i innych środków transportu o dopuszczalnej ładowności do 3,5 tony oraz powyżej 3,5 tony. Począwszy od 2002 r., będąc właścicielem takich pojazdów powinien odprowadzać do Urzędu Gminy podatek od środków transportu. Jednakże wnioskodawca przeoczył ten obowiązek, nie składał także deklaracji podatkowych z zakresie tego podatku. W chwili obecnej, po otrzymaniu upomnienia z Urzędu Gminy, wnioskodawca złożył deklaracje za lata 2002-2007 oraz uiścił część zaległego podatku wraz z odsetkami. Kolejna rata zaległości będzie uiszczona do końca bieżącego roku.Od roku 2002 do 2005 wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. W roku 2006 ze względu na obroty przeszedł na księgi handlowe, natomiast w 2007 r. ponownie prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Koszty w księdze ewidencjonuje w dacie wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w 2007 r. pozarolniczej działalności gospodarczej zapłacony w 2007 r. podatek od środków transportu za lata 2002-2007.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 uważa się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.Art. 22 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Podatek od środków transportu, wg wnioskodawcy, w pośredni sposób wpływa na uzyskanie bądź też zachowanie źródła przychodu jakim jest działalność gospodarcza. W związku z faktem, iż w latach 2002-2007 nie składał deklaracji podatkowych i nie płacił tego podatku, nie miał także podstaw do ujęcia kosztu w poszczególnych latach podatkowych. Uważa zatem, że w dacie poniesienia kosztu tj. w dacie faktycznej zapłaty w kasie Urzędu Gminy części zobowiązania, może je zaksięgować do kosztów uzyskania przychodu z pominięciem odsetek. W momencie zapłaty kolejnej raty i uzyskaniu potwierdzenia wnioskodawca będzie mógł zaksięgować koszt w dacie poniesienia.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),

* nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Należy zauważyć, że kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu.

Artykuł 22 ust. 4 ww. ustawy określa ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie. W myśl tej regulacji koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione (tzw. uproszczona metoda ewidencjonowania kosztów). Zgodnie jednak z art. 22 ust. 6 ww. ustawy podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów może wybrać tzw. memoriałową metodę księgowania kosztów określoną w art. 22 ust. 5 - 5c. Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b. Jednakże stosowanie tej metody, uzależnione jest od spełnienia warunków określonych w art. 22 ust. 6 ustawy, z którego to przepisu wynika, iż zasady określone w ust. 5 - 5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Treścią art. 22 ust. 5a - 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca dokonał podziału kosztów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz tzw. koszty pośrednie.

W myśl art. 22 ust. 5a ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

Stosownie natomiast do postanowień art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie w art. 22 ust. 6b ww. ustawy ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez moment poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Jak wskazał wnioskodawca, w 2006 r. prowadził księgi handlowe, natomiast w 2007 r. prowadzi podatkowa księgę przychodów i rozchodów, ewidencjonując w niej koszty w dacie wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę zapisu w księdze. Natomiast podatku od środków transportowych nie deklarował i nie wpłacał w latach poprzednich, w związku z czym nie miał podstaw do ujęcia tego kosztu w poszczególnych latach podatkowych. Podatek od środków transportowych dla przedsiębiorcy - osoby fizycznej, prowadzącej pozarolnicza działalność gospodarczą zakresie usług budowlanych jest niewątpliwie kosztem pośrednio związanym z uzyskiwanymi z tej działalności przychodami. Do zapłaty podatku od środków transportowych zobowiązuje właścicieli tych środków ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy osoby fizyczne i osoby prawne będące właścicielami środków transportowych są obowiązane składać, w terminie do dnia 15 lutego właściwemu organowi podatkowemu, deklaracje na podatek od środków transportowych na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku.

Podatek od środków transportowych, stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jest płatny w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 lutego i do dnia 15 września każdego roku.Jak wynika z powyższych przepisów podatek od środków transportowych dotyczy danego roku podatkowego, a podatnik powinien go wpłacać bez wezwania na rachunek Urzędu Gminy.W orzecznictwie Naczelnego sądu Administracyjnego ugruntowany jest pogląd, iż nie może być kosztem uzyskania przychodów taki wydatek, który oceniany w sposób obiektywny, nie może prowadzić do osiągnięcia przychodów ani też nie może mieć wpływu na uzyskiwany przychód bądź jego źródło.

Skoro zatem, w związku z otrzymaniem z Urzędu Gminy upomnienia do zapłacenia zaległego należnego podatku od środków transportowych, wnioskodawca złożył deklaracje za lata 2002-2007 oraz uiścił część zaległego podatku wraz z odsetkami, deklarując uiszczenie kolejnej raty zaległości do końca bieżącego roku, to wydatek ten bez odsetek za zwłokę może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w 2007 r., biorąc pod uwagę ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów wyrażoną w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu faktu realnej możliwości utraty ujęcia tego wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowania źródła przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe, z zastrzeżeniem co do momentu zaksięgowania opłaconego podatku od środków transportowych za lata 2002-2007, za który należy przyjąć datę złożenia deklaracji na podatek od środków transportowych za zaległy okres, w wysokości całkowitego wymiaru podatku bez odsetek za zwłokę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.