IBPB1/415-244/07/Wrz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana C. przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. Biura - 12 listopada 2007 r.) uzupełnionym w dniu 21 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu diet za czas podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet za czas podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 11 stycznia 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia, co nastąpiło w dniu 21 stycznia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej świadczy usługi koparko-ładowarką. Podatek opłaca na zasadach ogólnych.

W 2007 r. od lutego do października świadczył usługi dla firmy budowlanej mającej oddział w Rzeszowie. Ze względu na charakter pracy wyjeżdżał do pracy w poniedziałek rano a wracał w sobotę do miejsca zamieszkania.

W związku z powyższym zadał następujące pytanie:

Czy słusznie do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawca zaliczył diety w wysokości 23 zł za dobę na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Zatem diety stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, a więc spełnia kryterium określone w art. 22 ust. 1.

Ww. przepisy nie zwierają definicji podróży służbowej. Definicję tę zawiera Kodeks pracy - art. 77.5 § 1. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy podatkowej obie kategorie osób (pracownicy i prowadzący działalność gospodarczą) zostały zrównane i pojęcie "podróż służbowa" odnosi się również do osób prowadzących działalność gospodarczą. Jedynym ograniczeniem zaliczania do kosztów uzyskania przychodów są limity.

Jeżeli ponoszone wydatki służą osiąganiu przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy i nie przekraczają kwot, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 52 należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

W opinii wnioskodawcy słusznym jest traktowanie świadczenia usług budowlanych w ramach podróży służbowej i rozliczanie diety według ryczałtu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż możliwość zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej uzależniona jest od tego czy świadczenie wskazanej we wniosku pracy następowało w ramach podróży służbowej.

W tym też kontekście, należy wskazać, iż pojęcie "podróż służbowa" unormowane jest w przepisach prawa pracy - art. 77.5 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróż wnioskodawcy była "podróżą służbową" nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę jak również stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.