IBPB1/415-235/08/RM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S. przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 12 marca 2008 r.) uzupełnionym w dniu 29 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości:

W dniu 12 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości:

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 14 maja 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 29 maja 2008 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy z dnia 9 października 2007 r. wnioskodawca otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. Zgodnie z umową po rozpoczęciu działalności gospodarczej, otrzymane środki wydatkował na zakup towarów handlowych, zakup środków trwałych oraz remont wynajętego lokalu (inwestycja w obce środki trwałe).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, na podstawie informacji otrzymanych w Urzędzie Skarbowym:

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.). Przepis ten stanowi m.in., że Starosta może ze środków Funduszu Pracy przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. Szczegółowe warunki przyznawania tych środków zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. Nr 236, poz. 2002 z późn. zm.).

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez wnioskodawcę środki z Powiatowego Urzędu Pracy korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym w zakresie pytania pierwszego stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Wydatki na zakup towarów handlowych sfinansowane ze środków Funduszu Pracy nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.W szczególności do wydatków tych nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129. W przepisie tym bowiem nie wskazano przepisu art. 21 ust. 1 pkt 121 stanowiący jak wyżej wskazano podstawę zwolnienia otrzymanych przez wnioskodawcę z Powiatowego Urzędu Pracy środków przeznaczonych na podjęcie działalności gospodarczej.

W związku z tym przedmiotowe wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełnione zostały warunki określone powołanym wyżej przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy uznać, iż stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych ze środków uzyskanych z Powiatowego Urzędu Pracy, zauważyć należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Odpisy z tytułu zużycia środków trwałych nabytych ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Mając zatem na względzie, iż z otrzymanych z Urzędu Pracy środków pomocowych nabyto środki trwałe - odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy uznać, iż stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania trzeciego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.