IBPB1/415-212/08/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M. przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 marca 2008 r.), uzupełnionym w dniach 30 kwietnia 2008 r. oraz 7 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

W dniu 6 marca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania ponoszonych wydatków za inwestycję w obcym środku trwałym, ustalenia wysokości stawki amortyzacyjnej dla tejże inwestycji oraz możliwości zaliczenia odsetek od kredytu zaciągniętego w celu sfinansowania ww. inwestycji do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 22 kwietnia 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 30 kwietnia 2008 r. oraz 7 maja 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 2004 r. W kwietniu 2007 r. małżonka wnioskodawcy otrzymała dom w tzw. stanie surowym. Małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej. W lutym 2008 r. na podstawie umowy użyczenia żona wnioskodawcy przekazała mu nieodpłatnie i na czas nieoznaczony 40% powierzchni domu na potrzeby prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W 2008 r. wnioskodawca wraz z żoną chciałby rozpocząć prace mające doprowadzić dom do stanu nadającego się do zamieszkania i jednoczesnego prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów,

* przedmiotowy budynek stanowi majątek odrębny żony wnioskodawcy,

* ww. budynek jest budynkiem mieszkalnym o powierzchni całkowitej 266,9 m² powierzchni użytkowej 154,9 m², z czego na działalność gospodarczą wnioskodawca planuje przeznaczyć ok. 60 m²

* nakłady potrzebne na wykończenie pomieszczeń wynoszą w przybliżeniu 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy wszystkie wydatki poniesione w celu wykończenia pomieszczeń przeznaczonych na potrzeby prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej wnioskodawca może zakwalifikować jako przyjętą do używania inwestycję w obcym środku trwałym, gdyż przyjmuje się, iż inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie (przebudowę, rozbudowę), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Dotyczy to środków trwałych używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze - w tym przypadku nieodpłatnej umowy użyczenia. Odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcym środku trwałym można dokonywać miesięcznie począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nakłady zostaną przyjęte do używania. Inwestycje w obcych środkach trwałych podlegają amortyzacji według indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych, z tym, że w przypadku inwestycji w obcych budynkach okres amortyzacji dla tych inwestycji nie może być krótszy niż 10 lat. Oznacza to zatem, że taka inwestycja może być amortyzowana z zastosowaniem rocznej stawki w wysokości 10%. Odsetki oraz prowizja za przyznanie kredytu, który został przeznaczony na przystosowanie pomieszczeń na cele prowadzonej działalności gospodarczej stanowią koszt uzyskania przychodu tej działalności.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).Stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ww. ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694).

Środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego - art. 16 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Podejmując inwestycję w obcym środku trwałym podatnik powinien dysponować zezwoleniem uzyskanym od właściciela ulepszanego środka trwałego. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowy budynek stanowi odrębny majątek jego żony. Jego część wnioskodawca będzie używał w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na wykończenie ww. budynku w części odpowiadającej powierzchni wykorzystywanej przez wnioskodawcę dla potrzeb prowadzonej działalności mogą stanowić dla wnioskodawcy inwestycję w obcym środku trwałym.

Zgodnie z art. 22g ust. 7 ww. ustawy wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się, stosując odpowiednio ust. 3-5.Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania - art. 22g ust. 4 ww. ustawy.W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Mając na względzie regulacje cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ww. ustawy stwierdzić należy, iż aby prowizja oraz odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, musza zostać faktycznie zapłacone a zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez wnioskodawcę z tego źródła przychodami. Z przedstawionego we wniosku stanu zdarzenia przyszłego wynika, iż uzyskany przez wnioskodawcę kredyt przeznaczony jest m.in. na przystosowanie pomieszczeń do prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Kredyt ten ma zatem związek z uzyskanym przez wnioskodawcę z tego źródła przychodem. Dlatego też stwierdzić należy, iż prowizja oraz odsetki od ww. kredytu w części, w jakiej kredyt ten zostanie przeznaczony na wykończenie pomieszczeń przeznaczonych do wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu tejże działalności.

Biorąc jednak pod uwagę treść cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż prowizja oraz odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed przyjęciem do używania przedmiotowej inwestycji w obcym środku trwałym powiększają wartość początkową tej inwestycji. Nie podlegają zatem zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te mogą jedynie pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast odsetki od kredytu zapłacone po przyjęciu ww. inwestycji do używania podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.